รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 578

ณิศาใช้ฝีมือเล็กน้อยถึงจะกลับไปที่ห้องเธอ

สองพี่น้องอาศัยในห้องเดียวกัน เธอกลับมาถึงห้องก็ต้องถอดหน้ากากออกอย่างเบามือ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วซ่อนชุดกับหน้ากากเอาไว้

เพิ่งซ่อนของเสร็จ พี่เธอก็ตื่นแล้ว

“ณิศา”

กิติยาหลับสะลึมสะลือ ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเล็กน้อยเธอก็ตื่นแล้ว ลืมตาขึ้นมาเห็นน้องสาว ก็หลับตาอีกครั้ง ปากก็ถามขึ้น “เธอกำลังทำอะไร?”

ณิศาตกใจสะดุ้งโหยงเพราะพี่สาวตื่นฉับพลัน โชคดีที่เธอซ่อนของเรียบร้อยแล้ว

“ฉันตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ พี่ ฉันทำให้พี่ตื่นเหรอ?”

“ไม่เป็นไร หลับเถอะ”

กิติยาไม่ได้สงสัยเลยสักนิด พลิกตัวแล้วนอนหลับต่อ

ณิศาตอบอืม เดินกลับไปหน้าเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นแล้วมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม แล้วพูดกับพี่สาวว่า “เมืองซูเพร่าตอนกลางคืนหนาวจริง”

“หนาวมาก”

กิติยาดึงผ้าห่มไปทางน้องสาว “ถ้ารู้สึกหนาวมาก ก็ใกล้ชิดพี่ไว้”

เธอยังเหมือนตอนเด็กๆ ใช้เท้าถูเท้าน้อง แบบนี้น้องจะรู้สึกอุ่นขึ้น พอแตะโดนเท้าน้อง กิติยาก็พูดขึ้นอย่างงัวเงีย “นอนมาเกือบทั้งคืน เท้าเธอยังเย็นมากขนาดนั้น กลับไปพี่จะช่วยเธอหาหมอจีนมาจับชีพจร เป็นเพราะเลือดลมพร่องหรือว่าเหตุผลอื่น”

“พี่ ฉันไม่เป็นไร ตอนเข้าห้องติดล้างเท้าเป็นนิสัย ล้างเท้าแล้วนึกขึ้นได้ว่าที่นี่เมืองซูเพร่า มันหนาวมาก”

“มิน่าล่ะนอนมาค่อนคืน เท้าเธอยังเย็นเจี๊ยบ”

กิติยาคิดว่าน้องสาวป่วย

ครอบครัวพวกเธอไม่ใหญ่ พ่อแม่และญาติจากไปหมดแล้ว เหลือเพียงสองพี่น้องที่ต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน เธอให้ความสำคัญกับการดูแลสุขภาพเป็นพิเศษ ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับสุขภาพที่แข็งแรง

ทุกๆ ครึ่งปี จะพาน้องสาวไปตรวจสุขภาพด้วยกัน

“รีบนอนเถอะ”

“พี่ ราตรีสวัสดิ์”

กิติยาตอบอืม

พูดเยอะขนาดนี้ เธอยังไม่ลืมตาเลย คงง่วงมากจริงๆ

ณิศามองพี่สาวสักพัก ก็ผ่อนคลายเส้นประสาท นอนหลับไปพร้อมกับพี่สาว

หนึ่งคืนที่ไร้คำพูด

วันต่อมา ตระกูลสาระทาทำลายความเงียบสงัดก่อนหน้านี้ตั้งแต่เช้า คนใช้ในบ้านยุ่งกับการเข้าออก พยายามเคลื่อนไหวให้เบามากที่สุด เพื่อไม่ให้เหล่าเจ้านายตื่น

เตรียมงานเลี้ยงงานหนึ่ง งานที่จำเป็นต้องเตรียมมีเยอะมาก

ณิศาที่กลางดึกหนีไปที่ห้องประยสย์ เพราะการเคลื่อนไหวนั้นทำให้เธอนอนหลับไม่เพียงพอ จึงหลับอีกสักพัก เมื่อเธอตื่นขึ้นก็เป็นเวลาเก้าโมงกว่าแล้ว

หลังจากดูเวลา ณิศาก็รีบนั่งขึ้นมาทันใด

เป็นแขกในบ้านคนอื่น นอนจนเวลานี้เพิ่งตื่น ณิศารู้สึกหงุดหงิดที่เมื่อคืนวิ่งแจ้นไปคุยกับประยสย์ทำไม

เธอใช้ความเร็วสูงสุดในการอาบน้ำแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ตอนจะออกไปจากห้องก็เห็นพี่สาวช่วยเธอยกอาหารเช้ามาวางไว้ในห้องแล้ว

มีพี่ดีจัง

พี่ไม่อยากปลุกเธอตื่น แต่ก็กลัวเธอหิว ด้วยนิสัยของเธอ หลับจนตื่นในเวลานี้ ถ้าเป็นบ้านตัวเองก็ไม่เป็นไรหรอก ตื่นตอนไหนก็ทานตอนนั้น

แต่ตอนนี้อยู่ที่ตระกูลสาระทา อาหารสามมื้อของตระกูลสาระทามีการกำหนดเวลาทั้งนั้น เธอพลาดเวลาอาหารเช้าไปแล้ว จะให้ตัวเองเข้าครัวไปหาอะไรทานคนเดียวไม่ได้หรอกนะ?

โชคดีที่พี่ช่วยเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้เธอ

ณิศาเดินไปนั่งหน้าโซฟา ลูบอาหารเช้าที่วางอยู่ในถาม ยังร้อนอยู่ เดาว่าพี่เพิ่งเอามาเสิร์ฟได้ไม่นาน

เธอทานมันอย่างสบายใจ

ไม่กี่นาทีต่อมา ห้องก็เปิดออก คนที่เข้ามาคือพี่สาว

“ณิศา ตื่นแล้วเหรอ”

กิติยาเป็นห่วงน้องสาว เข้ามาดูสองสามรอบแล้ว เห็นน้องสาวกำลังทานอาหาร เธอก็เดินมานั่งติดกับน้อง มองน้องอย่างอ่อนโยน แล้วพูดขึ้น “เพราะแปลกที่หรือเปล่า เธอติดเตียงตัวเอง นอนหลับไม่สบาย เมื่อคืนเธอพลิกตัวไปมาอยู่นานกว่าจะหลับ”

ฉะนั้นตอนเช้าตื่นขึ้นมาเห็นน้องสาวยังหลับอยู่ เธอจึงไม่ได้ปลุกน้องสาวให้ตื่น

“นิดหนึ่งค่ะ พี่ ฉันหลับจนถึงตอนนี้เพิ่งตื่น พลาดเวลาอาหารเช้าตระกูลสาระทาไปแล้ว”

กิติยาปลอบน้องสาวอย่างอ่อนโยน กลัวน้องสาวจะรู้สึกไม่ดีเพราะเรื่องนี้ จึงพูดขึ้น “ไม่เป็นไร คนที่ทานอาหารเช้าตรงเวลามีแค่คุณย่ากับคุณปู่สองคน คนอื่นๆ ทานสายหมด คุณพัฒน์กับภรรยาก็เพิ่งตื่นไม่นานนี้เอง”

ถ้าทุกคนตื่นกันหมดแล้ว มีแค่น้องสาวยังหลับอยู่ มันก็แย่จริงๆ

โชคดีที่วันนี้เหล่าวัยรุ่นนอนอย่างเกียจคร้านอยู่ในผ้าห่มกันหมด แม้แต่ไซม่อนและภรรยาก็ไม่ได้ตื่นเช้า

อากาศมันหนาวน่ะ เป็นวันสุดสัปดาห์ด้วย ไม่ต้องไปทำงาน ใครจะอยากตื่นเช้ามาตากลมหนาวขนาดนั้น?

หญิงชราก็รู้ว่าหนุ่มสาวไม่ค่อยได้พักผ่อน จึงสั่งให้คนใช้ไปอุ่นอาหารเช้าของทุกคนเอาไว้ คำนวณเวลาแล้วค่อยไปเสิร์ฟในห้องของแต่ละคน ให้ทุกคนทานอาหารอยู่ในห้อง

ได้ยินพี่สาวพูดแบบนี้ ณิศาก็โล่งอก

“ข้างล่างเหมือนครึกครื้นกันแล้ว”

กิติยาตอบอืม

“แขกที่มางานเลี้ยงส่วนใหญ่จะมาเข้าร่วมงานเลี้ยงตอนกลางคืน แต่คนที่เป็นญาติพี่น้องกับตระกูลสาระทา ตอนนี้หลายๆ คนมากันหมดแล้ว ครึกครื้นกันมากขึ้น”

เทวิกาที่เป็นตัวหลัก เพิ่งทานอิ่มก็ต้องไปปฏิบัติหน้าที่ ต้องไปอยู่ข้างๆ คุณย่า ให้คุณย่าแนะนำให้เธอรู้จักกับเหล่าญาติของตระกูลสาระทา

ในวันนี้ ญาณินเลิกขัดแย้งกับพ่อแม่สามีชั่วคราว และอยู่ข้างกายเป็นเพื่อนลูกสาว

แต่ญาติพี่น้องตระกูลสาระทา มีหลายคนที่เธอไม่รู้จัก เป็นบ้ามายี่สิบกว่าปี เธอยังจำใครได้อีก?

เหล่าญาติพี่น้องส่วนใหญ่นั้นเป็นคนที่ประจบสอพลอ หลังจากญาณินเป็นบ้า ก็ไม่ให้ความสำคัญเธอในฐานะคุณนายของบ้าน ตอนมาเยี่ยมที่บ้านก็ไม่เคยถามถึงอาการของญาณินเลย

ตอนนี้ญาณินเป็นปกติแล้ว ทุกคนได้ข่าวมาว่าไซม่อนไม่ยอมหย่ากับเธอ ไซม่อนกับพลอยไพลินแตกร้าวกันเพราะการแทรกแซงจากชล เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแต่งงานกับพลอยไพลินอีก

คนพวกนั้นเก่งในการดูทิศทางลม ทันทีที่ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งคุณนายของญาณินได้ วันนี้เมื่อเจอญาณิน ก็เรียกได้ว่าให้ความสนใจเป็นพิเศษทันทีเลยล่ะ

“วันนี้วิกาน่าจะไม่มีเวลามาอยู่กับเรา”

กิติยาตอบอืม

โชคดีที่พวกเขาไม่ได้มาที่ตระกูลสาระทาเป็นครั้งแรก มีความคุ้นเคยกับคฤหาสน์ตระกูลสาระทา ไม่มีวิกาติดตามมาเป็นเพื่อน ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของพวกเขาในคฤหาสน์

พี่น้องสองคนที่ชั้นบนกำลังพูดคุยกัน เทวิกาที่ชั้นล่างกำลังยิ้มแย้มเหมาะสม เมื่อมีกลุ่มญาติมาก็ทำความรู้จักกัน ยิ้มแย้ม เธอคิดว่าพอถึงตอนเย็น ใบหน้าเธอต้องยิ้มจนแข็งแน่นอน

“วิกาเหมือนคุณป้าจริงๆ เหมือนพิมพ์ออกมาเลย”

หลานและสะใภ้ของหญิงชราเห็นรูปร่างหน้าตาเทวิกา แล้วก็เอ่ยชม ชมโอเวอร์ว่าเทวิกาเหมือนคุณป้า คงฉลาด มีบุญวาสนาและอื่นๆ เหมือนคุณป้า……

ยังไงแล้วพูดจาดีๆ ไม่กี่ประโยคก็ไม่ต้องใช้เงิน

ประจบเอาใจคุณป้าแล้ว จะส่งผลดีไม่มีภัยต่อพวกเขา

สภาพการเงินในครอบครัวฝั่งแม่ของหญิงชราเทียบตระกูลสาระทาไม่ได้เลย วัยรุ่นไม่มีความสามารถอะไร หากไม่ใช่เพราะหญิงชราคอยช่วยเหลือเกื้อหนุนครอบครัวอยู่บ่อยๆ ให้ลูกชายไปคอยช่วยเหลือธุรกิจลุง ครอบครัวฝั่งแม่เธอคงตกต่ำไปนานแล้ว

คนในครอบครัวฝั่งแม่ของหญิงชราก็รู้ดี ผู้เป็นเจ้าบ้านคือไซม่อน ขณะที่ประจบเอาใจหญิงชราก็ต้องเอาใจไซม่อนด้วย แต่ไซม่อนไม่ใช่คนที่เอาใจง่าย ญาณินก็ไม่ค่อยสนใจพวกเขา จึงได้แต่เอ่ยชมเทวิกาที่เพิ่งกลับมาในครอบครัว

ในฐานะคนเป็นพ่อแม่ ชอบฟังคนอื่นเอ่ยชมสรรเสริญลูกๆ ของตัวเองทั้งนั้น

ชมเทวิกาแล้ว ไซม่อนและภรรยาก็จะดีใจ

ก็ถือเป็นการประจบเอาใจไซม่อนแล้ว