รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 58

นฤเบศวร์พูดขึ้นด้วยใบหน้ามืดมนว่า “คุณก็รู้จักตัวตนของผมแล้ว ยังไม่เชื่อใจผมอีก?”

กนกอรทำเสียงเฮอะ ๆ ออกมาสองคำ “ก็เพราะว่ารู้จักตัวตนคุณ ถึงไม่กล้าเชื่อคุณ คนที่มีกำลังมีอำนาจและมีเงินอย่างคุณ ถ้าจะคืนคำนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายยิ่งกว่ายกมืออีก”

“เด็กสาว ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องเงื่อนไขกับผม คุณจะบอกหรือไม่บอกมา ผมก็สามารถสืบหาได้ทั้งนั้น บ้านคุณอยู่ที่นี่ ถ้าผมอยากแตะต้องคนในครอบครัวคุณ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายอย่างกับยกมือเช่นกัน”

กนกอรอึ้งไปครู่หนึ่ง

ที่นฤเบศวร์พูดก็เป็นความจริงทั้งหมด

“ฉัน ฉันชื่อกนกอร”

กนกอรบอกชื่อของตัวเองออกไป

กนกอร?

นฤเบศวร์รู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้น ๆ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

แต่เขาไม่มีภาพความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด

“ทำไมคุณถึงรู้จักผมได้?”

“ฉันเคยเจอคุณ”

นฤเบศวร์ขมวดคิ้วขึ้นมา “ผมจำไม่ได้ว่าเคยเจอกับคุณมาก่อน”

“คุณเบศวร์เป็นประธานที่สูงส่ง ฉันมันเท่ากับเป็นแค่บุคคลตัวเล็ก ๆ ถึงจะเคยเจอหน้ากันมาก่อน คุณเบศวร์ก็ไม่มีทางจำหน้าฉันได้หรอก”

นฤเบศวร์อยากจะบอกว่าความจำของเขาดีมาก คนที่เคยเจอกันเพียงครั้งเดียว เขาก็จำหน้าได้ทั้งนั้น

พอจ้องมองกนกอรไปครู่หนึ่งแล้ว เขาก็ไม่อยากอธิบายอีก

“คุณมีเจตนาที่ไม่ดีต่อผม ผมเคยไปทำอะไรให้คุณ?”

อย่าดูว่าตอนนี้นฤเบศวร์กำลังปวดหัวจนแทบจะระเบิด แต่ว่าความฉลาดหลักแหลมยังทำงานอยู่นะ

เขาสามารถรู้สึกได้ว่ากนกอรมีเจตนาไม่ดีต่อเขา

รู้จักตัวตนของเขามาตั้งนานแล้ว ยังกล้ามาปฏิบัติต่อเขาแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีเจตนาไม่ดีต่อเขาและจะคืออะไรล่ะ?

กนกอรไม่พูดอะไรอีก

นฤเบศวร์ยังอยากถามต่อ แต่จู่ ๆ ก็จามขึ้นมาสองที

กนกอรสาดน้ำเย็นใส่เขาทั้งตัว แล้วเขาก็เพิ่มสร่างเมาด้วย พอถูกเธอสาดน้ำอย่างนี้เข้า ก็เลยรู้สึกหนาวขึ้นมาเลย

เขาตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อย สายตาที่มองไปที่กนกอรเหมือนกับว่าจะฆ่าเธอเลย

กนกอรหดตัวเล็กน้อย แต่ก็พยายามพูดเสียงแข็งขึ้นว่า “ฉันเคยบอกให้คุณลุกขึ้นมาแล้ว แต่คุณเอาแต่จะนอนอยู่หน้าบ้านฉัน ฉันก็เลยต้องเอาน้ำเย็นมาเรียกคุณน่ะซิ คุณควรจะขอบคุณฉันนะ ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำเย็นกะละมังนี้ของฉัน ตอนนี้คุณก็คงจะยังไม่ได้สติกลับมาตั้งหมดเลยมั้ง”

นฤเบศวร์โกรธจนขำขึ้นมาเลย

“ขอบคุณคุณเหรอ? คุณสาดผมเปียกไปหมดทั้งตัว นี่ถ้าผมเป็นหวัดขึ้นมา คุณจะต้องได้เห็นดีแน่ ผมเคยเห็นคนหน้าไม่อายมาแล้ว แต่ไม่เคยเห็นใครหน้าไม่อายเท่าคุณเลย หน้าตาก็ถือว่าสวยดีนะ อายุก็ยังน้อย แต่กลับหน้าด้านไร้ยางอายขนาดนี้ ว่าผิดให้เป็นถูกไปได้”

กนกอรพึมพำเสียงเบาขึ้นมา “ถ้าคุณเป็นหวัดขึ้นมา อย่างมากฉันก็ซื้อยาแก้หวัดให้คุณไม่กี่กล่องก็พอแล้ว”

นฤเบศวร์ “……”

ทำอย่างกับว่าเขาไม่มีปัญญาซื้อยาแก้หวัดยังไงอย่างงั้น

“รีบเข้าไปเอาเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยนชุดหนึ่งเลย”

นฤเบศวร์ออกคำสั่งเสียงเย็นขึ้นมา

แล้วก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

จากนั้นก็จามออกมาอีกสองครั้ง

เขากล้าพูดเลยว่าร่างกายที่แข็งแรงของเขา จะมาพ่ายแพ้ให้กับน้ำเย็นกะละมังนี้ของกนกอรแล้ว

เขาไม่มีทางเป็นฝ่ายไปตีผู้หญิงก่อน นอกเสียจากว่าผู้หญิงมาวุ่นวายกับเขามากเกินไป เขาก็จะสู้กลับเหมือนที่สู้กับกนกอรเมื่อกี้

ถึงจะเป็นเช่นนี้ แต่นฤเบศวร์ก็อดทนแล้วอดทนอีก ไม่งั้นตอนนี้กนกอรก็คงได้ไปนอนไม่ขยับอยู่บนพื้นแล้ว

เขานฤเบศวร์เป็นคนที่เก่งทั้งบุ๋นและบู้นะ เทวิกานึกว่าแค่เรี่ยวแรงเล็กน้อยของเธอนั่นจะสามารถจัดการเขาให้อยู่หมัดได้เหรอ?

เป็นเพราะว่าเขายังไม่อยากเกิดความขัดแย้งโดยตรงกับยศพัฒน์

“ไหนคุณบอกให้คนของคุณมารับคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วเสื้อผ้าของพ่อฉันก็ไม่เหมาะกับคุณด้วย คิดว่าคุณคงไม่อยากใส่หรอก พ่อฉันเป็นคนทำงานก่อสร้าง ไม่มีเสื้อผ้าที่สะอาดแบบของคุณหรอกนะ”

ที่จริงพ่อของเธอเป็นหัวหน้าคนงานก่อสร้าง จะรับงานมาแล้วทำให้กับคนอื่น

กนกอรตั้งใจพูดไปแบบนั้น เพราะไม่อยากเอาเสื้อผ้าให้นฤเบศวร์ ให้เขาหนาวตายไปเลย ทางที่ดีที่สุดก็ให้เป็นไข้หนักเลย ดูซิว่าเขาจะยังโอหังได้อีกหรือเปล่า?

นฤเบศวร์ “……”

เขาไม่อยากสนใจผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว

แต่เขาจดจำเธอไว้แล้ว