รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 586

“ก็ได้”

เทวิกาก็อยากขึ้นข้างบนไปเปลี่ยนชุดเช่นกัน

หนาวไม่ไหวแล้ว

แม้เธอจะสวมเสื้อคลุมหนาๆเอาไว้ ก็ยังหนาวอยู่ดี

สองสามีภรรยาลุกขึ้น อุ้มพิรัตน์ที่กำลังหลับเดินไป

ไซม่อนเห็นลูกสาวลูกเขยอุ้มเด็กขึ้นไปข้างบนแล้ว จึงส่งป้าอ้อยขึ้นข้างบนไปคอยดูด้วย

เพื่อแสดงภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าภรรยา งานเลี้ยงค่ำคืนนี้ไซม่อนจึงเตรียมความพร้อมด้านความปลอดภัยอย่างเต็มที่ ใครก็ตามที่คิดไม่ดีต่อลูกสาวลูกเขยของเขา ก็อย่าคิดจะได้พูดคุยกับลูกสาวเขาแม้เพียงคำเดียว

ปีศาจเฒ่า อ้อ ไม่สิ ท่านผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาจึงทำได้เพียงทักทายเทวิกาและสามีอย่างสุภาพเพียงไม่กี่คำเท่านั้น แล้วเทวิกาและสามีก็โดนไซม่อนแยกตัวออกไป ระมัดระวังท่านผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาราวกับระวังโจรอย่างนั้น

จริงๆแล้วเทวิกาไม่รู้เลยว่าพ่อของเธอทำเพื่อเธอหลายอย่างมาก จนเมื่อกี้ที่ยศพัฒน์เพิ่งบอกเธอ เธอถึงรู้เรื่อง

ในใจ เธอรู้สึกซาบซึ้งมาก

ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่จะเป็นยังไง แต่ความรักที่พวกเขามีต่อเธอล้วนแต่ออกมาจากใจ

“คุณ”

ไซม่อนค่อยๆเดินมาถึงข้างกายภรรยา มองญาณินด้วยสายตาที่เร่าร้อน ปรารถนา

ญาณินไม่อยากทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ ชุดที่เธอสวมใส่จึงหรูหรากว่าที่เธอใส่ตามปกติเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ในสายตาของไซม่อน เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกนี้อยู่แล้ว

หลังชำเลืองมองเขา ญาณินก็เดินไป

“ณิน”

ไซม่อนหน้าด้านเดินตามเธอไป “คุณดูสิลูกสาวลูกเขยของเราพาเด็กคนนั้นไปดูเหมือนครอบครัวขนาดไหน ถ้าพวกเขาสองคนมีหลานให้เราเลี้ยง นั่นคงดีมากสินะ ถ้าวิกามีลูก ผมจะเกษียณ เราสองสามีภรรยาจะได้ลิ้มรสความสุขในวัยชราที่ได้เลี้ยงดูหลานๆกัน”

ญาณินหยุดฝีเท้าลง มองเขา โทนเสียงเรียบเฉย เสียงทุ้มต่ำ “ตอนนั้น แม้แต่เธอพวกเราก็ยังปกป้องไม่ได้ ถ้ามีหลาน คุณจะปกป้องได้ใช่ไหม? บ้านนี้ยังมีความวุ่นวายอีกพักใหญ่นะ”

ไซม่อนชะงักงัน

หลังจากญาณินพูดจบก็ไม่สนใจว่าเขาจะคิดยังไง เดินไปหากิติยาสองพี่น้องทันที คุยเป็นเพื่อนพวกเธอ

หลังรู้ว่านายท่านหญิงอยากจับคู่ประยสย์กับกัญณิศา ญาณินก็มองกัญณิศาเป็นลูกสะใภ้ไปแล้ว

เทวิกาไม่รู้เรื่องระหว่างพ่อแม่ เธอกลับเข้ามาในห้องกับสามี มองยศพัฒน์ที่นั่งอยู่ข้างเตียง ถอดเสื้อคลุม รองเท้าถุงเท้าให้เด็กน้อยอย่างระมัดระวัง ถึงวางเขาลงไปนอนบนเตียงอย่างเบามือ

จากนั้นจึงหยิบแพมเพิร์สมา ช่วยเปลี่ยนแพมเพิร์สอันใหม่ให้พิรัตน์อย่างนุ่มนวลอีกครั้ง ถึงได้ช่วยห่มผ้าให้เด็กน้อย

เห็นเขาทำทั้งหมดนี้ สายตาของเทวิกาที่มองเขาจึงเต็มไปด้วยความรัก อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปกอดเอวเขาจากด้านหลัง แนบหน้าไปบนหลังเขา พูดอย่างอ่อนโยน: “ที่รัก งั้น เรามีลูกกันสักคนเถอะ ฉันเห็นคุณรักเด็กมากเลย”

สองมือของยศพัฒน์จับมือเธอเอาไว้ ดึงออกเบาๆ หันหน้ามาหาเธอ พูดหยอกเย้า: “ไม่เบื่อที่เด็กวุ่นวายแล้วเหรอ?”

“พาไปไหนมาไหนก็วุ่นวายจริงๆน่ะแหละ แต่เห็นท่าทีน่ารักของพวกเขาแล้ว ก็ใจอ่อน อยู่ๆความรักของแม่ที่เกิดมาพร้อมกับผู้หญิงก็ถูกดึงออกมาซะอย่างนั้น”

“ถ้าอยากมีลูกตอนนี้ จนถึงตอนที่ลูกคลอด อากาศคงร้อนมาก คุณจะทนอยู่ไฟไม่ไหวนะ”

“ผลผลิตจากความรักของเรา ร้อนนิดหน่อย ฉันทนได้”