รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 595

นายท่านหญิงตอบอืม พลางพูดถึงเรื่องอุบัติเหตุเมื่อคืน เธอหุบรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าชรา มองไปทางไซม่อนที่เพิ่งจะนั่งลง

ไซม่อนอยากนั่งเบียดบนโซฟาตัวเดียวกับญาณิน

ญาณินสังเกตเห็นแผนการของเขา ก็รีบอุ้มพิรัตน์ขึ้นมา วางเด็กน้อยไว้ข้างกายเธอ เธอนั่งโซฟาเดี่ยว หนึ่งผู้ใหญ่ หนึ่งเด็กนั่งด้วยกัน ก็ไม่มีที่ให้ไซม่อนแล้ว

พิรัตน์มีนิสัยเอาแต่ใจ ที่ของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นมารุกล้ำ

ตอนที่ไซม่อนคิดจะมาเบียด เด็กน้อยก็ใช้มือผลักเขา เขากำลังกินองุ่นนะ มือเล็กๆนั่นสกปรกเล็กน้อย ไซม่อนถูกเขาผลักแบบนั้น ก็กลัวว่ามือเล็กที่สกปรกของเขาจะทำเสื้อผ้าของตัวเองสกปรก จึงทำได้แค่นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆอย่างจนปัญญา

เขาสวมเสื้อคลุมสีดำ ทำให้เขาดูวัยรุ่นขึ้นหน่อยหนึ่ง

และยิ่งเข้ากับญาณิน

เพราะญาณินชอบเสื้อผ้าสีขาว ในใจเขา เธอเหมือนเจ้าหญิงสโนวไวท์

นายท่านหญิงไม่พลาดท่าทางแง่งอนของลูกสะใภ้ สีหน้าเธอจึงยิ่งไม่น่ามอง

“ไซม่อน”

ตอนที่เธอเรียกลูกชายคนโต ก็เรียกทั้งชื่อแซ่

“คุณแม่”

ไซม่อนหยิกแก้มพิรัตน์เบาๆ แล้วมองไปทางมารดาผู้ชราของเขา

“หาเจ้าสามเจอรึยัง เขาป่วยจริงๆหรอ”

ในเมื่อไซม่อนกลับมาแล้ว เช่นนั้นจะต้องหาชลเจอแล้วแน่นอน”

เห็นลูกชายคนโตยังมีอารมณ์หยอกล้อเด็กน้อย นายท่านหญิงคิดว่าจะต้องไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่นอน ใจที่เคร่งเครียดมาครึ่งค่อนคืนก็ผ่อนคลายลง

ไซม่อนไม่ได้ตอบคำถามมารดาทันที เพียงแต่ถามว่า “คุณพ่อคุณแม่กินข้าวเช้ารึยังครับ ถ้ายัง พวกเราก็ไปกินกันก่อน อีกครู่หนึ่งผมจะบอกพวกคุณ”

จะได้ไม่ทำให้คุณพ่อมารดาที่ได้รู้ว่าลูกชายคนเล็กที่ลำเอียงให้ความรักมากที่สุดถูกทำหมันแล้วทุกข์ใจจนกินข้าวไม่ลง

ชลก็อายุสี่สิบกว่าแล้ว ทั้งยังมีลูกชายลูกสาวสามคน เขาแต่งงานเร็ว เจนสันอายุน้อยกว่าประยสย์แค่ครึ่งปี ถ้าเจนสันแต่งงานเร็วเหมือนคุณพ่อเขาล่ะก็ ชลก็เป็นปู่ได้แล้ว

เขาจะมีลูกได้อีกหรือไม่นั้น ในสายตาของไซม่อนไม่ได้มีผลกระทบอะไร

เขาสามารถเขาใจการกระทำเช่นนั้นของคุณหญิงสามได้

เปลี่ยนให้เขาเป็นคุณหญิงสาม เขาก็จะทำแบบนั้นเช่นกัน เพื่อไม่ให้ชลไข่ทิ้งไปทั่ว ให้พวกหญิงชู้ข้างนอกนั่นไม่สามารถคลอดลูกนอกสมรสมาแบ่งทรัพย์สินของชลได้

ผู้หญิงที่เป็นแม่คน เพื่อลูกของตัวเองแล้ว ไร้ซึ่งความกลัว เรื่องอะไรก็ทำออกมาได้ทั้งนั้น

“พูดตอนนี้”

นายท่านหญิงเอ่ยด้วยท่าทางแข็งกร้าว

“แม่ครับ ผมหิวแล้ว พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”

ไซม่อนยังคงยืนกราน เขาลุกขึ้นก่อน ต่อมาก็อุ้มพิรัตน์ที่กำลังกินองุ่นพิรัตน์ถูกเขาอุ้มขึ้นมา หลังจากมองเขาแล้ว ก็มองไปทางญาณิน ปากเล็กๆนั้นเบะลงอย่างจะร้องก็ไม่ร้อง

ญาณินเห็นเหตุการณ์แล้ว ก็รีบลุกขึ้นตามไป ปากก็บ่นไซม่อนว่า “พิรัตน์ไม่ชอบให้คุณอุ้มเขา ส่งเขามาให้ฉัน

“หยอกเจ้าตัวน้อยจนร้องไห้ซะแล้ว”

ไซม่อนมองเด็กน้อยที่จะร้องก็ไม่ร้องแล้วเอ่ยว่า “ผมอุ้มเขาน้อยไป เขาถึงได้เป็นแบบนี้ เพราะแบบนี้ผมถึงต้องอุ้มเขาเยอะๆ”

“เขากินไปแล้ว ไม่ต้องพาเขาเข้าไป”

“คุณดูสิ เขายังอยากกินผลไม้อยู่เลย ป้อนอะไรให้เขากินหน่อย จะได้ขัดฟันเขาด้วย”

ญาณินนิ่งอย่างไม่มีหนทางอุ้มเด็กน้อยกลับคืนมาจากสามี

ไซม่อนก็ค้นพบว่าภรรยารักและทะนุถนอมเด็กที่เก็บมาได้มาก เห็นเป็นหลานชายแท้ๆ จึงวางแผนใช้เด็กน้อยมาเข้าใกล้ญาณิน

สองสามีภรรยาที่ความสัมพันธ์ชะงักงันคู่นั้นเข้าไปในห้องอาหารแล้ว สองสามีภรรยาเทวิกาแลกเปลี่ยนสายตากันแวบหนึ่ง เทวิกาก็ประคองนายท่านหญิงขึ้นมา กล่อม นายท่านหญิง เข้าไปกินข้าวในห้องอาหารด้วยน้ำเสียงเบาๆ นุ่มๆ