ไซม่อนตอบตามสัญชาตญาณว่า “ผมไม่ได้มีลูกนอกสมรส ไม่มีทางให้เขาเรียกผมว่าคุณพ่อ จะได้ไม่ทำให้ผู้คนเข้าใจผิด ณิน ผมพูดแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับคุณ ไม่อยากให้คุณถูกคนเข้าใจผิด แม้ว่าพวกเราสองคนจะยังเป็นหนุ่มสาว ถ้าคุณยินยอมก็สามารถคลอดเด็กเล็กขนาดนี้ออกมาเล่นด้วยคนหนึ่งได้ แต่ผมสงสารสุขภาพคุณ ไม่อยากให้คุณท้องแล้ว”
“คุณฝันไปเถอะ! ถึงฉันจะมีลูกได้ ก็ไม่มีทางมีกับคุณอีก!”
ไซม่อนหัวเราะเสียงเบา “คุณไม่มีกับผม คุณจะมีกับใคร? ใครกล้ามีกับคุณ? คุณลองมีกับคนอื่นสักคนดูสิ”
ภรรยาของเขา ใครกล้าสอดมือเข้ามายุ่ง
เธอกล้ามีลูกกับคนอื่น เขาจะทำลายครอบครัวคนคนนั้นทิ้งซะ!
หึ!
ญาณินถลึงตาดุร้ายใส่เขา แล้วเร่งเข็นพิรัตน์จากไป คิดจะสลัดเขาทิ้ง
“ณิน”
ไซม่อนเร่งเท้าตามไป “ณิน วันนี้อากาศดี พวกเราพาเจ้าหนูไปเดินเตร่ที่อื่นกันเถอะ”
ญาณินสีหน้าทะมึน ไม่สนใจเขา
“ผมล่วงเกินอะไรคุณอีกล่ะณิน คุณบอกผมสิ ด่าผมก็ได้ อย่าทำเหมือนในตอนนี้ ไม่พูดอะไรสักคำ สวรรค์รู้ว่าการที่คุณไม่สนใจผมนั้น ผมอึดอัดมากขนาดไหน”
ญาณิน : “...”
พระผู้เป็นเจ้ารีบส่งสายฟ้าฟาดลงมาผ่าตาเฒ่าที่น่ารังเกียจคนนี้ทีเถอะค่ะ
ญาณินยังคงไม่สนใจสามี เข็นเด็กชายกลับเข้าไปในบ้าน ไซม่อนถามมาตลอดทาง พูดคำพูดดีๆ ต่างๆ นาๆ จนหมดก็ยังไม่มีประโยชน์ หลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน ญาณินก็ส่งเด็กชายให้กับสองสามีภรรยาเทวิกา ส่วนเธอก็ตรงขึ้นไปข้างบน
เห็นมารดาหน้าตึง เทวิกาก็มองคุณพ่อแล้วมองเงาร่างของมารดา พลางถามอย่างเป็นห่วงว่า “พ่อคะ พ่อออกไปเดินเล่นแล้วทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะคะ พ่อไปล่วงเกินอะไรแม่หนูอีกแล้วหรอ แม่หนูถึงได้มีสีหน้าโมโหแบบนี้”
“พ่อก็ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินเธอตรงไหน แค่พูดสองสามประโยคเท่านั้นเอง”
ไซม่อนมีสีหน้าท่าทางมึนงง ทำให้เทวิกาจนปัญญา ไม่ไหวจะเคลียร์
เธอถามพ่อเธอเสียงเบาว่า “พ่อคะ ตอนหนุ่มๆ พ่อจีบแม่หนูยังไง ตอนนี้ก็จีบอย่างนั้นสิคะ”
“ตอนวัยรุ่น แม่หนูไร้เดียงสามาก จีบง่าย ตอนนี้แม่หนูพบเจอเรื่องราวมาอย่างโชกโชน วิธีที่ใช้ตอนยังเป็นวัยรุ่นพวกนั้น ใช้กับเธอไม่ได้แล้ว”
เทวิกา : “...”
ในไม่ช้าญาณินก็ลงมาจากชั้นบน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
“ณิน คุณจะไปไหนหรอ”
ไซม่อนเด้งตัวลุกขึ้น แล้วรีบถาม
ญาณินไม่สนใจเขา
เทวิกาอุ้มพิรัตน์ลุกขึ้น หันไปทางมารดา พลางถามอย่างเป็นห่วง “แม่คะ แม่จะออกไปข้างนอกหรอ ไปที่ไหนคะ หนูไปเป็นเพื่อนแม่นะ”
เผชิญหน้ากับคำถามของไซม่อน ญาณินไม่ตอบ แต่คำถามของลูกสาว เธอตอบ เธอลูบศีรษะพิรัตน์ แล้วพูดกับลูกสาวว่า “แม่อยากกลับบ้านแม่สักรอบ เมื่อคืนลูกพี่ลูกน้องลูกดื่มเหล้าเยอะไป ในบ้านเขาก็ไม่มีคนคอยดูแล แม่จะไปดูหน่อยว่าเขาสร่างเมารึยัง”
บ้านแม่มีหลานชายอาศัยอยู่แค่คนเดียว ญาณินให้ความสำคัญกับธนัท หลานชายคนนี้มาก
พูดว่าเธอเป็นกังวลเรื่องงานแต่งงานของลูกชาย ความจริงแล้วเธอเป็นห่วงเรื่องงานแต่งงานของหลานชายยิ่งกว่า หวังให้ธนัทแต่งงานมีลูก ทำให้ฐานะวงศ์ตระกูลธวัชพลังกรยิ่งใหญ่
“แม่คะ หนูจะไปเป็นเพื่อนแม่”
ญาณินมองไปสองสองพี่น้องกัญณิศา แล้วพูดกับลูกสาวว่า “วิกา ลูกอยู่บ้านเป็นเพื่อนพวกณิศา ตอนบ่ายพวกเขาจะกลับเมืองแอคเซสซ์แล้ว
เทวิกา : “...” ก็ใช่ เธอไม่สามารถทิ้งเพื่อนไว้โดยไม่สนใจได้
“ณิน ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันยังอยากมีชีวิตอีกสองปี”
ญาณินบอกปัดประโยคหนึ่งแล้วเดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน