รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 601

ดูสิ ตอนนี้เธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลแล้ว หมอบอกว่าร่างกายของเธอหลังจากตั้งครรภ์แล้วแท้ง ถึงจะไม่ถึงขั้นไม่สามารถมีลูกได้อีก ทว่าจะตั้งครรภ์ยากกว่าผู้หญิงปกติ

“ธร ลูกสาวเป็นแบบนี้แล้วคุณยังดุลูกอีก ลูกเราทำอะไรผิดไป หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอถูกใครหลอกใช้ ก่อนหน้านี้ยังปกติดีและไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่พอไปคฤหาสน์สาระทาก็แท้งซะได้”

“โทรหาชลและบอกให้เขามาเดี๋ยวนี้ เด็กในท้องเป็นลูกของเขา ลูกแท้งแล้วเขาต้องรับผิดชอบดูแลพลอยให้ดี และถึงแม้จะไม่มีเด็กคนนี้แล้ว เขาก็ยังต้องรับผิดชอบต่อพลอยจนถึงที่สุด!”

คุณพสธรพูดอย่างโกรธเคือง: “อย่าพูดถึงไอ้คนลามกคนนั้น คุณรู้ไหมว่าลูกสาวของคุณทำอะไรเมื่อคืนนี้ เธอวางยาชลแล้วเลิงระเริงกับเขาในรถ ซึ่งผู้หญิงที่เพิ่งตั้งครรภ์คนไหนสามารถทนแรงขนาดนั้นได้”

“และที่เด็กไม่ได้แท้งทันที เป็นเพราะเด็กต่อสู้เพื่อตัวเองและต้องการมีชีวิตอยู่ แต่เขาเลือกร่างของแม่ผิดและเกิดใหม่มาผิด จนไม่สามารถช่วยตัวเองได้ และต้องจากไป”

คุณแก้วเป็นผู้หญิงและเป็นผู้ให้กำเนิดลูกสองคน เธอมีประสบการณ์มากมายในเรื่องการตั้งครรภ์และการคลอดบุตร หลังจากได้ยินสิ่งที่สามีพูด เธอก็พูดอะไรไม่ออก

มองไปยังลูกสาวที่หน้าซีดบนเตียงโรงพยาบาล เมื่อคิดว่าลูกสาวของเธอยังสาวและยังไม่ได้แต่งงานอย่างเป็นทางการ อนาคตกลับตั้งครรภ์ยากกว่าผู้หญิงคนอื่นหลายเท่า เธอรู้สึกเศร้า และหลังจากร้องไห้ เธอก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง

ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดพี่น้องไซม่อนที่ทำลูกสาวของเธอกลายเป็นแบบนี้

“ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ!“

คุณแก้วโกรธสามีของเธอเป็นอย่างแรก “ฉันแนะนำพลอยเสมอว่าอย่าไปยุ่งกับไซม่อน ถ้าไซม่อนหย่าแล้วเธอจะไปไล่จีบไซม่อน ฉันก็ไม่ว่าอะไร ทว่าเขามีทั้งภรรยามีทั้งลูก เธอยังจะไปเป็นเมียน้อยอีก”

“ไม่ว่าฉันจะเกลี้ยกล่อมเธอมากแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์ คุณสนับสนุนเธอให้ไล่จีบไซม่อน ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณที่ทำให้พลอยต้องกลายเป็นแบบนี้ ทำไมคุณถึงยอมให้ลูกสาวไปยุ่งกับชายแก่ด้วย”

“ไม่ว่าไซม่อนจะดูแลตัวเองดีแค่ไหน แต่เขาก็อายุห้าสิบปีแล้ว ลูกสาวของเราอายุแค่นี้ เธอเป็นลูกสาวของไซม่อนก็ยังได้ คุณยังสนับสนุนให้เธอไล่จีบไซม่อนอีก คุณจะมีความทะเยอทะยานหรือทำธุรกิจใหญ่โตมโหฬารอะไรฉันไม่สน เพราะนั่นเป็นเรื่องของคุณ แต่ถ้าคุณไม่มีความสามารถก็อย่าไปมีความทะเยอทะยานนั่น ซึ่งคุณมีความทะเยอทะยานแต่ไม่มีความสามารถและยังอยากจะหลอกใช้ลูกสาว พสธร คุณยังถือเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกหรือเปล่า”

“เพียะ!“

คุณพสธรตบหน้าภรรยาของเขาและพูดด้วยความโกรธว่า: “ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องของพลอยและชล ใครเป็นคนคอยผลักดัน และใครเป็นคนซื้อเครื่องหอมให้เธอ คุณยังกล้ามาตำหนิฉันอีก!“

คุณแก้วปิดหน้าที่ถูกตบ และฟังคำกล่าวหาของสามี ซึ่งเธอรู้ว่าตัวเองมีส่วนร่วมด้วย เธอจึงหลั่งน้ำตา

เธอเสียใจจริงๆ

คุณพสธรดุภรรยาของเขา ทว่าเมื่อเห็นเธอร้องไห้เศร้าใจ เขาก็ใจอ่อนลง ถอนหายใจแล้วก้าวไปข้างหน้า กอดภรรยาและปลอบโยนว่า: “อย่าร้องไห้เลยนะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรตบคุณ แต่ในเมื่อเรื่องเป็นแบบนี้แล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะตำหนิกันและกัน พอพลอยตื่นขึ้นมา เราก็ส่งเธอไปที่วิลล่าในเขตชานเมืองของบ้านเรา ให้เธอได้พักผ่อนดูแลร่างกายอยู่ที่นั่น”

“ลูกต้องทนทุกข์ทรมานเพราะพี่น้องตระกูลสาระทา ไม่ต้องกังวล ฉันจะทวงความยุติธรรมให้ลูกอย่างแน่นอน”

ลูกสาวของเขาผิดก็จริง แต่ถ้าไซม่อนไม่ชอบลูกสาวของเขา ทำไมถึงยังให้ความหวังกับลูกสาวของเขาและบอกว่าลูกสาวของเขาดันทุรัง ทว่าไซม่อนตีตัวออกห่างลูกสาวของเขาไม่ได้เหรอ”

นอกจากนี้ยังมีเรื่องลูกสาวของเขาและชล ถ้าเป็นไปตามที่ภพวิเคราะห์ ไซม่อนสมควรตายมากที่กล้าลองดีกับลูกสาวเขาและตระกูลเลิศธนโยธา

ดวงตาของคุณพสธรเย็นชาและเต็มไปด้วยจิตอาฆาต

ในเมื่อไซม่อนนั้นโหดเหี้ยมอำมหิต เขาจะเอาคืนเป็นสองเท่าให้กับไซม่อนแน่

ภรรยาและลูกๆที่ไซม่อนห่วงใย เขาจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียวเลย!

คุณพสธรยังคงโทรหาชล โดยต้องการบอกชลว่าพลอยแท้งลูกแล้ว

ทว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รับสาย และฟังจากเสียงเขาก็รู้ว่าเป็นภรรยาของชล

คุณพสธร: “……”

เขาโทรศัพท์ไป

ที่ชลทำหมันนั้นต้องไม่ใช่ความสมัครใจของเขาแน่ แต่เป็นฝีมือที่โหดเหี้ยมของณิชกานต์

พลอยแท้งลูกในเวลานี้และสูญเสียลูกไป ชลจะไม่สามารถมีลูกอีกในอนาคต ซึ่งถ้าลูกสาวของเขาต้องการแต่งเข้าตระกูลสาระทา มันอาจไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

คุณพสธรมองดูลูกสาวที่ง่วงงุนเป็นเวลานาน และตัดสินใจเรียกลูกชายของเขากลับมาหารือเกี่ยวกับการลงมือตอบโต้ และแม้ต้องแลกกับชีวิตทั้งตระกูล เขาก็จะลากตระกูลสาระทาตายไปพร้อมกัน

……

ณ คฤหาสน์สาระทา ในห้องของไซม่อน

เขาได้รับข้อมูลล่าสุดว่าพลอยไฟลินถูกพ่อแม่ของเธอรีบนำส่งโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้ ซึ่งรักษาเด็กในท้องของเธอไว้ไม่ได้และแท้งลูกแล้ว

คุณพสธรติดต่อชล และทราบว่าชลถูกบังคับให้ทำหมันแล้ว

ไซม่อนเคาะนิ้วบนโต๊ะเป็นจังหวะ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็โทรหาลูกชายของเขาที่นอนจนถึงตอนนี้กลับมา และบอกลูกชายของเขาว่า: “เรียกยศพัฒน์มามาที่ห้องทำงานด้วย พ่อมีเรื่องจะปรึกษาหารือ”

สถานการณ์เปลี่ยนไป และการเตรียมการของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนไปตามด้วยเช่นกัน

ประยสย์ได้ยินความจริงจังในคำพูดของพ่อ เขาตอบรับทราบแล้ววางสายไป ใช้เวลาน้อยที่สุดในการเปลี่ยนเสื้อ ล้างหน้า แปรงฟัน จากนั้นเขารีบลงไปข้างล่างและหาข้ออ้างเรียกตัวยศพัฒน์ออกจากบ้าน”