รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 616

ตระกูลภูสิทธ์อุดมไปมาหาสู่ง่ายที่สุดแล้ว

นั่นคือครอบครัวฝ่ายแม่ของกนกอร ตระกูลภูสิทธ์อุดมไม่มีคนน่ารังเกียจที่มีความคิดชั่วร้าย สามารถดูแลกนกอรและลูกของเธอได้เป็นอย่างดี

“นฤ คฤหาสน์หลังที่แกซื้อให้เครือญาติ เข้าไปอยู่ได้ไหม? ไปบอกเครือญาติหน่อย พวกเขาอาจจะยอมรับคฤหาสน์ที่แกซื้อให้ ยอมย้ายเข้าไปอยู่เพื่อดูแลอรกับลูกดีๆ”

สินสอดทองหมั้นที่ตระกูลพวกเขามอบให้ตระกูลภูสิทธ์อุดม ตระกูลภูสิทธ์อุดมไม่เก็บไว้เลย ให้กนกอรไปเป็นสินเดิมทั้งหมด

นี่ทำให้บัณฑิตารู้สึกประทับใจ ยอมรับคนในตระกูลภูสิทธ์อุดมว่าไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองของตระกูลเดชอุปพวกเขา ให้ลูกสาวแต่งงาน ไม่ได้เป็นการขายลูกสาว

“ปู่ครับ คฤหาสน์ที่ผมซื้อไว้เข้าไปอยู่ได้ทุกเมื่อ พวกแม่ยายของผมไม่ยอมย้ายเข้าไปอยู่”

นฤเบศวร์ก็หมดหนทางเช่นกัน บ้านหลังนี้ที่เขาแสดงถึงความกตัญญูของลูกเขยที่มีต่อแม่ยาย แม่ยายไม่ต้องการมันเลย อย่าว่าแต่ย้ายเข้าไปอยู่

“งั้นก็ดี ปู่จะไปคุยกับพวกเขา”

“ลุงเซน ไปแจ้งพวกเขาให้มากินข้าว แต่เรื่องอรท้องยังไม่ต้องบอก เรารู้กันไม่กี่คนก็พอแล้ว รอท้องครบสามเดือนเต็ม ให้ลูกในครรภ์มั่นคงก่อนค่อยบอก” คุณปู่สั่ง ไม่ลืมที่จะกำชับ

นฤเบศวร์กับภรรยาส่งสายตาให้กัน นฤเบศวร์ถามขึ้นเสียงเบา “ปู่ครับ พ่อแม่ผมก็ไม่บอกเหรอ?”

“รอลูกในครรภ์มั่นคงก่อนค่อยบอก คนทั่วไปรอสามเดือนเต็มถึงจะบอกคนอื่น”

ที่จริงสามเดือนแรกยังไม่คงที่ เกิดอุบัติเหตุได้ง่าย ถ้าท้องแล้วบอกคนทั้งโลก หากแท้งขึ้นมา คนดีๆ ก็จะสงสาร คนชั่วก็จะสะใจ มันต้องเป็นเรื่องกดดันจิตใจสำหรับหญิงตั้งครรภ์

คู่รักหนุ่มสาวไม่เคยมีประสบการณ์ แต่พวกเขาเชื่อใจคุณปู่เร็นมาก รู้ว่าชายชรารักพวกเขามากที่สุด จึงพยักหน้าอย่างโอนอ่อนผ่อนตาม แล้วพูดขึ้น “ปู่ครับ เราตามใจปู่”

คุณปู่เร็นตอบอืม

ในเวลานี้ บัณฑิตาและสามีก็ลงมาจากชั้นบน

ได้ยินเสียงหัวเราะภายในห้องโถงใหญ่ไม่หยุดหย่อน เธอพูดกับสามีว่า “ลูกชายกับลูกสะใภ้เรากลับมาแล้ว พ่อคุณถึงได้ยิ้มสุขใจแบบนั้น”

“หรือว่าเธอไม่สุขใจ?”

บัณฑิตายิ้ม แล้วพูดขึ้น “ฉันสุขใจอยู่แล้วสิ โดยเฉพาะเห็นท่าทางอิจฉาของครอบครัวลำดับที่สาม ฉันยิ่งสุขใจ”

เธอไม่สามารถเป็นคุณนายตระกูลเดชอุปได้ บ้านสามก็อย่าคิดจะนั่งตำแหน่งนี้ ยังไงกนกอรก็เป็นลูกสะใภ้ในบ้านใหญ่ ถึงจะตกอยู่ในบ้านใหญ่ บัณฑิตาก็รู้สึกหดหู่ไปชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกว่าชายชราบ้าไปแล้ว

ต่อมาเห็นคุณหญิงสามอิจฉามากกว่าเดิม เธอก็อารมณ์ดีขึ้นมา

อย่างน้อยคุณหญิงสามก็ไม่ได้ผลประโยชน์

ชายชราลำเอียงก็จริง แต่ลำเอียงมาทางบ้านใหญ่อย่างพวกเขา มันก็เพียงพอแล้ว

“รอเบศวร์กับกนกอรจัดงานแต่ง รอให้พวกเขามีหลานจ้ำม่ำให้ฉันเร็วๆ ฉันจะได้มีความสุขกับหลานๆ ทำให้บ้านสามโกรธเจียนตายมากกว่าเดิม”

บัณฑิตานึกถึงลูกชายตัวเองที่คุณปู่เลี้ยงไว้ข้างกายมาตั้งแต่เด็ก ถึงจะอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน แต่ลูกชายถูกเลี้ยงโดยคุณปู่ กตัญญูกับคุณปู่มากกว่า สำหรับแม่แท้ๆ อย่างเธอนั้นไม่ได้สนิทกันมากพอ

เธอคิดว่าเดี๋ยวถ้ามีหลาน เธอจะเลียนแบบชายชรา เลี้ยงหลานไว้ข้างกายเธอ ต่อไปแก่ตัวจริงๆ หลานจะได้กตัญญูกับเธอ เธอจะได้กลายเป็นท่านยาย

“เรื่องลูก ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เธออย่าไปสร้างแรงกดดันให้กนกอรเลย”