รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 615

“คุณปู่ จะบอกข่าวดีกับคุณ หลานสะใภ้คุณ——”

นฤเบศวร์หันศีรษะไปจะดึงภรรยาสุดที่รักเข้ามาใกล้ๆ ใครจะไปรู้ว่าพอหันไป ก็ไม่มีแม้แต่เงาผี จะมีเงากนกอรได้ยังไง?

เขาตกใจสะดุ้งโหยง นึกว่ากนกอรหายตัวไป รีบมองไปที่รถ เห็นกนกอรเพิ่งลงจากรถมา เขาโล่งอก รีบทิ้งปู่แล้ววิ่งเหยาะๆ จะไปพยุงสมบัติล้ำค่าของเขา

คุณปู่เร็นบอกกับลุงเซนว่า “นายดูเขาสิ ไม่สุขุมเอาซะเลย ข่าวดีอะไรกัน ที่ทำให้เขาทิ้งได้แม้แต่ภรรยา”

ลุงเซนก็ขำการกระทำของคุณชายเช่นกัน ยิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณชายคงนึกว่าคุณนายน้อยตามเขามาด้วย ไม่ได้สังเกตเลยว่าคุณนายน้อยยังอยู่บนรถ”

เมื่อนฤเบศวร์หันศีรษะไปพยุงกนกอร ก็เช็ดเหงื่อหนึ่งที แล้วพูดกับกนกอรว่า “ที่รัก ฉันนึกว่าเธออยู่กับฉันตลอด ตอนฉันหันมาไม่เห็นเธอ ฉันตกใจแทบตาย นึกว่าเธอหล่นจากรถ”

“นายมัวแต่ตั้งใจอยากอวดไง ยังจำฉันได้ที่ไหนล่ะ นฤเบศวร์ ตอนฉันจะคลอด ถ้านายยังไม่น่าเชื่อถือแบบนี้อีก นายคงจะถือของตัวเองวิ่งพรวดเข้าไปในโรงพยาบาล พอหมอถามว่าภรรยาท้องของคุณล่ะ นายถึงจำภรรยาท้องคนนี้ได้ล่ะมั้ง”

นฤเบศวร์เหงื่อแตกพลั่ก “ฉันไม่ประมาทสะเพร่าแบบนั้นหรอก”

“เฮอะ!”

กนกอรทำเสียงเฮอะ

กลัวเธอจะพูดแทงใจล่ะสิ

“คุณปู่คะ”

กนกอรเดินไปตรงหน้าชายชรา อมยิ้มถามสารทุกข์สุกดิบ

“กลับมาแล้วเหรอ รีบเข้าบ้านสิ ข้างนอกร้อน”

คุณปู่เร็นเห็นกนกอรก็ยิ้มตาหยี ไม่สนว่ากนกอรจะมีฐานะเดิมยังไง ทำให้หลานรักคนโตของเขาลืมเปรมาได้ก็ดี

ถึงแม้ว่าหลานชายคนโตที่มีกนกอรแล้วจะยิ่งทึ่มกว่าเมื่อก่อน คุณปู่เร็นก็ยอมเห็นความทึ่มแบบนี้ของหลานชายคนโต

กนกอรและนฤเบศวร์ประคองชายชรากลับเข้าไปในบ้านด้วยกัน ลุงเซนไปช่วยคู่รักหนุ่มสาวถือของโดยอัตโนมัติ

“เมืองแอคเซสซ์ของเรานี่ร้อนจริงๆ วิกาที่อยู่เมืองซูเพร่าต้องสวมเสื้อผ้าหลายตัว ตอนฉันไปที่เมืองซูเพร่าก็รู้สึกว่าที่นั่นหนาวเร็วจริงๆ ส่วนเราตอนนี้ยังต้องเปิดแอร์อยู่เลย”

เมืองแอคเซสซ์ในแต่ละปีอุณหภูมิจะลดลงสองสามวัน หนาวขึ้นนิดหน่อย หลังจากนั้นอุณหภูมิก็จะสูงขึ้น บางครั้งก็จะเย็นลงอีก บางทีตอนฉลองปีใหม่ก็ร้อนแทบตาย เสื้อเชิ้ตแขนยาวตัวเดียวก็ฉลองปีใหม่ได้แล้ว สองสามปีมานี้จำนวนยอดขายเสื้อผ้ากันหนาวในเมืองแอคเซสซ์เข้าขั้นน่าเวทนา

ไม่หนาว ใครจะไปซื้อเสื้อผ้าหนาขนาดนั้นกลับมาเก็บไว้?

“เมืองซูเพร่าอยู่ภาคเหนือ ไม่มีทางเทียบกับเมืองแอคเซสซ์ของเราได้อยู่แล้ว เทวิกากลับไปแล้วสบายดีไหม? ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือ เบศวร์ แกก็ช่วยหน่อยนะ”

คุณปู่เร็นรู้สึกดีใจที่ตอนแรกตัวเองไม่ได้ทำอะไรเกินไป ทิ้งทางหนีทีไล่ไว้ให้กับรุ่นหลาน และไม่ได้ทำตระกูลสาระทาแค้นใจพวกเขา

ความเป็นมนุษย์น่ะ จะทำอะไรโหดเหี้ยมเกินไป โดยไม่ทิ้งทางหนีทีไล่ไม่ได้หรอกนะ

“ปู่ครับ ปู่ลืมไปแล้วเหรอว่าเรากับตระกูลอริยชัยกุลเป็นอะไรกัน?”

“เป็นอะไรกันล่ะ? แกว่ามาสิ เป็นอะไรกัน? คบกันมานาน!”

นฤเบศวร์สำลักทันที