รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 629

“ถ้าหนูอยู่ฉลองตรุษจีนที่นั่น แม่ก็จะอยู่เมืองแอคเซสซ์ กับหนูด้วย”

ญาณินพูดออกมาเสียงอ่อนโยนว่า： “ถึงแม้แม่จะเกิดและเติบโตที่เมืองซูเพร่า แต่เมืองซูเพร่าเหลือแต่ความทุกข์ให้แม่ แม่ชอบความเงียบสงบ และอิสระของเมืองแอคเซสซ์ มากกว่า”

เธออยู่ในเมืองแอคเซสซ์ ไม่ว่าจะพักที่คฤหัสน์เมเปิลหรือพักที่บ้านตระกูลวาชัยยุง เธอก็รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ

หรือไม่ เธอก็ซื้อคฤหาสน์เล็กๆ สักหลัง ก็สบายกว่า อิสระกว่าพักอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลสาระทา

ถึงแม้วันนี้จะไม่มีคนมายุ่งกับเธอแล้ว ไม่มีคนเอาข้อกำหนดมาสั่งให้เธอทำโน่นทำนี่ แต่ญาณินก็ไม่ชอบคฤหาสน์นี้ เว้นแต่เธอไม่ต้องเห็นคนที่เธอเกลียดและเคียดแค้นพวกนั้นอีก

ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ในขณะนี้

ไซม่อนอาจไม่ใช่ลูกกตัญญูที่โง่เขลา แต่ก็พูดไม่ได้ว่าเป็นลูกอกตัญญู เมื่อพ่อแม่ของเขายังอยู่ ก็จึงไม่สามารถทำอะไรมากเกินไปได้

เทวิกายิ้มแล้วพูดออกมาว่า： “แม่ ก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว หนูอยู่ฉลองตรุษจีนที่ไหน แม่ก็ต้องอยู่ฉลองตรุษจีนกับหนูที่นั่น”

“พูดไว้ก่อนเลยนะ ห้ามชวนพ่อหนูไปด้วยเด็ดขาด ตอนนี้แม่เห็นหน้าเขาก็ไม่อยากแล้ว”

เทวิกา： “……แม่ ปีนี้หนูเพิ่งกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ ตอนตรุษจีน ก็เป็นการฉลองตรุษจีนด้วยกันครั้งแรกของครอบครัวเรา ถ้าไม่ชวนพ่อไปด้วย ครอบครัวของเราก็ไม่สมบูรณ์สิคะ”

“เป็นเพราะไอ้คนเลว ไอ้คนชั่วนั่น ที่ไม่ยอมหย่ากับแม่”

ญาณินด่าขึ้นมาอีกครั้ง

เทวิกาไม่รู้จะพูดอะไรดี ได้แต่รับฟังคุณแม่ด่าคุณพ่ออย่างดุเดือด

ความจริงแล้ว เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเกิดคุณแม่แม้แต่ด่าก็ไม่อยากด่าคุณพ่อแล้ว นั่นแสดงว่าคุณแม่ได้ตายใจไปแล้ว

……

โรงแรมเมเปิล

ห้องเพรสซิเดนสูทชั้นบนสุด เมื่อก่อนสงวนไว้สำหรับยศพัฒน์โดยเฉพาะ แต่ตอนนี้ยศพัฒน์อยู่ไกลถึงเมืองซูเพร่า นานๆ ครั้ง น้องชายของเขาถึงจะเข้าไปพักที่ห้องเพรสซิเดนสูทสักครั้งหนึ่ง

เวลานี้ ณภัทรยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่าง กำลังมองดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่างอยู่ ส่วนมือขวาก็หนีบบุหรี่สูบอยู่

เมืองแอคเซสซ์เจริญรุ่งเรือง แสงไฟเขียวแดงเต็มไปหมด ทำให้ทิวทัศน์ตอนกลางคืนดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

ผ่านไปสักพัก ณภัทรถึงเดินไป เปิดประตู

บอดี้การ์ดสองคนของตระกูลอริยชัยกุลได้พาหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตู ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าเหมือนนางฟ้า เรือนร่างเหมือนนางพญา แต่สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่บึ้งตึงของณภัทร สายตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“คุณชายสี่ พาคุณกันยนามาแล้ว”

ณภัทรหันหน้าเดินกลับไปข้างใน แล้วพูดสั่งออกมาเสียงต่ำว่า： “พวกนายยืนรออยู่หน้าประตู ไม่ต้องปิดประตูนะ แล้วให้เธอเข้ามา”

บอดี้การ์ดทั้งสองได้ผลักคุณกันยนาเบาๆ คุณกันยนาเดินโซซัดโซเซตามหลังณภัทรเข้าไป เธอไม่กล้าเดินเข้าใกล้มากเกินไป เพราะรู้สึกกลัว

ผู้ชายคนนี้ที่เธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นและเป็นผู้ชายที่เธออยากได้มาตลอด ที่แท้เขาก็มีด้านที่เย็นชาและโหดร้ายเหมือนกัน

เธอคิดมาตลอดนึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนราวกับหยกเสียอีก

คุณกันยนาคือดาราสาวคนหนึ่งของบริษัทบันเทิงภายใต้บริษัทในเครือบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป ตอนเข้ามาวงการนี้ใหม่ๆ เธอก็เป็นแค่นักแสดงสมทบทั่วไป ต่อมาเมื่อถูกบริษัทมองเห็นความตั้งใจและความสามารถด้านการแสดงของเธอ บวกกับเงื่อนไขภายนอกของเธอโดดเด่นมาก จึงเซ็นสัญญากับเธอ

ให้ทรัพยากรเธอไปไม่น้อย และเธอก็ไม่ทำให้บริษัทผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นด้านภาพยนตร์หรือด้านละคร ก็สร้างชื่อเสียงมาก และเธอก็กลายเป็นดาราดังในเวลาอันรวดเร็ว

เมื่อมีชื่อเสียงและลาภยศ และมีพื้นที่ในวงการนี้แล้ว ทำให้เธอเริ่มโอหังอวดดีหยิ่งยโสขึ้นมา

มีครั้งหนึ่งที่เจอประธานในบริษัทโดยบังเอิญ ซึ่งก็คือณภัทรคุณชายสี่ของตระกูลอริยชัยกุลนั่นเอง ทำให้คุณกันยนาเกิดตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

ณภัทรถึงแม้จะดูแลในส่วนด้านบันเทิงของบริษัทอยู่ แต่โดยปรกติแล้วน้อยมากที่เขาจะมีปฏิสัมพันธ์กับศิลปิน ดังนั้นจึงถือว่าเป็นเรื่องโชคดีมาก ถ้าศิลปินในบริษัทได้พบเจอหน้าเขา