รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 640

เทวิกายังกอดแม่ของเธอแน่นและพูดว่า: “แม่คะ หนูอยากจะเซอร์ไพรส์แม่นิ”

แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองและแม่แท้ๆถูกพ่อและสามีทำให้หมดสติแล้วส่งขึ้นเครื่องบินมาที่นี่

หลังจากที่ไซม่อนกักขังน้องชายของเขาไว้ในบ้านแล้ว ก็คือตอนที่เขาเริ่มเก็บตาข่ายแล้ว และคืนนั้นหลังจากปรึกษากับลูกเขย เขาก็จัดคนมาแทนสองคน คนหนึ่งมาแทนเทวิกาและอีกคนมาแทนญาณิน แบบนี้คนอื่นจะได้ไม่สงสัย

ส่วนเทวิกาตัวจริงและแม่ของเธอถูกจัดให้กลับไปที่บ้านตระกูลวาชัยยุงในเมืองแอคเซสซ์อย่างลับๆ

หลังจากส่งภรรยาและลูกๆของเขาไปเมืองแอคเซสซ์ ไซม่อนก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

สองวันนี้เขายังหาข้ออ้างขับไล่ลูกเขยกลับไป

ในไม่ช้าพิชญ์สินีก็ผลักเทวิกาออกไป มองไปที่ญาณินและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ณินก็มาด้วยเหรอ”

ญาณินยิ้ม “ฉันตามวิกากลับมาเยี่ยมเธอ”

ทั้งแม่และลูกสาวไม่ได้บอกว่าพวกเขาถูกส่งกลับอย่างลับๆ

บอดี้การ์ดที่พาแม่ลูกกลับมาได้ขับรถออกจากบ้านตระกูลวาชัยยุงไปนานแล้ว

“เร็วเข้า ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นกัน”

พิชญ์สินีไม่สงสัยอะไรเลย ลูกสาวของเธอกลับมา เธอก็มีความสุขมากแล้ว เธอดึงญาณินออกจากห้องนั่งเล่น และให้ญาณินนั่งลง

คุณย่าโบว์ก็ออกมาด้วย

ในที่สุดหลานสาวที่รักก็กลับมา หญิงชราไม่ได้เจอหลานสาวของเธอเป็นเวลานาน เมื่อก่อนเทวิกาเปิดร้านในเมืองเธอจะกลับบ้านเป็นระยะๆ ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนแยกจากกันมานานแล้ว

หญิงชราจ้องมองเทวิกา ฟังที่เทวิกาพูด เธอแค่ยิ้มหัวเราะ มีความสุขมาก และรู้สึกพอใจมาก

ญาณินสังเกตเห็นความรักของคุณย่าโบว์ที่มีต่อเทวิกา และคิดในใจว่านี่คือท่าทีที่คุณยายควรมีต่อหลานสาว ซึ่งแตกต่างจากยายแก่ที่บ้าน เธอเป็นคนหน้าซื่อใจคด

“แม่โทรหาพ่อของลูกก่อน พ่อของลูกไปซื้อผักในเมือง จะได้บอกให้พ่อซื้อเนื้อเพิ่มแล้วกลับมาทำเคาหยกให้ลูกกิน”

เทวิกายิ้ม: “หนูคิดถึงหมูเผือกเคาหยกที่พ่อทำเป็นพิเศษเลย”

แม้ว่าเธอจะกินได้ครั้งละไม่มาก แต่เธอก็คิดถึงรสชาตินั้นมาก ซึ่งเธอกินมันมาตั้งแต่เด็กจนโต

หลังจากกลับไปยังสถานที่ที่เธอเติบโตขึ้น เทวิการู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน แน่นอนว่าเธอจะไม่พูดออกมา เพราะเกรงว่าแม่ของเธอจะรู้สึกเศร้า

พิชญ์สินีโทรหาสามีของเธอ และเมื่อสามีของเธอรับสาย เธอพูดว่า “สิรภพ คุณซื้อเนื้อเพิ่มมาทำเคาหยกหน่อย แล้วก็สั่งผักเพิ่มด้วย วิกาและณินมา”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สิรภพก็หัวเราะทางโทรศัพท์ “ตกลง ฉันจะซื้อเนื้อกลับมาเพิ่ม”

หลังจากพูดคุยกับสามีของเธอแล้ว พิชญ์สินีก็วางสาย แล้วถามลูกสาวของเธอว่า: “วิกา พัฒน์อยู่ไหน เขาไม่กลับมาด้วยเหรอ แล้วเด็กที่เธอรับเลี้ยง ทำไมเธอไม่เอามาด้วยล่ะ”

เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอรับเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงดูอยู่ข้าง ซึ่งทั้งครอบครัวก็ไม่คัดค้าน ก็เหมือนกับที่พวกเขาเก็บเทวิกามาเลี้ยงดูแล้วเลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆ

คิดว่านี่เป็นโชคชะตาของเด็กคนนั้นกับทวิกา

ท่ามกลางฝูงชนมากมาย ถ้าคุณมีโชคชะตากัน คุณต้องทะนุถนอมมันไว้

“สาขาของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปในเมืองซูเพร่ายังไม่เข้าสู่ภาวะปกติ พัฒน์จึงต้องอยู่ที่นั่นและคอยดูสถานการณ์ต่างๆ คราวหน้าค่อยกลับมากับหนู และพิรัตน์ยังเด็ก ทางมันไกล จึงไม่พาเขามาด้วย”

เทวิกาหาข้ออ้างหลอกแม่บุญธรรมของเธอ

ในเมื่อพ่อของเธอหาตัวแทนที่จะอยู่ในเมืองซูเพร่าแทนเธอและแม่ของเธอแล้ว นั่นแสดงว่าสถานการณ์ในเมืองซูเพร่านั้นตึงเครียดมาก

ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นคนเลี้ยงพิรัตน์และถ้าพิรัตน์ไม่ได้อยู่ติดตัว คนอื่นๆจะต้องสงสัย พ่อจึงคงไม่ส่งพิรัตน์มาที่เมืองแอคเซสซ์