รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 642

เธอที่เคยชินกับการบงการทุกอย่าง นอกจากงานนั้นที่หมดปัญญาจะสู้ที่ประยสย์ไหว้วานเธอ ก็มีเรื่องณภัทรนี่แหละ ที่เธอทำไม่ได้มากที่สุด

มิน่าตอนแรกที่อาจารย์สั่งสอนเธอ เคยเตือนเธอว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า ถึงเธอจะได้รับการถ่ายทอดวิชาอย่างแท้จริง ก็ยังมีคนอีกมากมายที่เหนือชั้นกว่าเธอ ถ้าหากเธอเสียเปรียบอยู่ในมือคนอื่น ก็ต้องระวังตัว ทางที่ดีอย่าทำสิ่งที่ไม่จำเป็น

ตระกูลอริยชัยกุลก็มีเครือข่ายข้อมูลของพวกเขาเช่นกัน อินทัชผู้ที่ทำงานใต้ดินเก่งสุดใกล้ตัวยศพัฒน์ ทำไมไม่ให้อินทัชไปยุ่งเรื่องชาวบ้านล่ะ?

ณภัทร: เพราะพี่ใหญ่ฉันแนะนำฉันให้มาหาสำนักงานพวกเธอยังไงล่ะ

“ณิศา ภาพวาดของเธอ ขายภาพละเท่าไร? ฉันว่าถ้าเธอมีเวลาว่าง ก็ช่วยฉันวาดให้ร้านฉันหน่อย”

กัญณิศายิ้มแล้วพูดขึ้น “เราสนิทกันขนาดนี้ ไม่ต้องให้เงินหรอก รอเธอเปิดร้านใหม่ ฉันจะวาดสองสามภาพให้เธอ ลูกค้ามากินที่ร้านพวกเธอ ถ้าชอบภาพฉัน เธอก็ช่วยฉันแนะนำหน่อยก็พอ”

เธอก็ไม่ได้หารายได้จากการขายภาพวาด

บางครั้งมีคนชอบภาพของเธอ เธอถึงได้ขายมันออกไปนิดหน่อย ภาพหนึ่งก็หลายหมื่น แต่เธอใช้เวลานานมากในการวาดภาพภาพหนึ่ง สองสามเดือนถึงจะวาดสำเร็จหนึ่งภาพ

พี่สาวเคยอยากช่วยเธอจัดนิทรรศการภาพวาด แต่เธอปฏิเสธ

เธอวาดภาพเป็นการปั้นเรื่องรสนิยมขึ้นมา และเพื่อตบตาคนอื่น

“งั้นได้ ถ้ามีคนชอบภาพวาดเธอ ฉันจะช่วยเธอแนะนำแน่นอน”

กัญณิศาไม่ต้องการรับเงิน กนกอรก็ไม่เกรงใจเธอเหมือนกัน เพื่อนดีแบบนี้ ถ้าเกรงใจเกินไปจะทำให้ไม่สนิทกัน

“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณประยสย์?”

น้องที่ร้านเห็นคนเข้ามาก็รีบไปต้อนรับ เมื่อเห็นชัดแล้วว่านำโดยประยสย์ น้องที่ร้านก็ประหลาดใจมาก

ประยสย์เอ่ยเสียงเรียบ “ผมมาหากัญณิศาครับ”

น้องที่ร้านรีบชี้ไปยังตำแหน่งกัญณิศา ในใจก็เอ่ยตำหนิ คุณประยสย์อยู่ไกลจากเมืองซูเพร่า วันนี้คงเพิ่งมาถึงล่ะสิ ทำไมถึงรู้ว่าคุณกัญณิศาอยู่ที่ร้านพวกเธอ?

พี่วิกากลับมาหรือยัง?

น้องที่ร้านมองไปด้านหลังประยสย์ เห็นว่าเป็นบอดี้การ์ดข้างกายประยสย์ทั้งนั้น ไม่มีร่างเทวิกาเลย

น้องที่ร้านผิดหวังมาก เธอคิดถึงพี่วิกามากเลยล่ะ

กนกอรกับกัญณิศาเห็นประยสย์แล้วก็ประหลาดใจเช่นกัน

กนกอรยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ้มแล้วถามขึ้น “คุณประยสย์ วิกากลับมาแล้วใช่ไหม?”

ประยสย์ตอบเรียบๆ “ยังครับ ผมมาเพราะเรื่องงาน วิกายังอยู่ที่บ้าน ถ้าคุณมีธุระกับเธอ โทรหาเธอก็ได้”

กนกอรตอบอ่อ และผิดหวังมากเหมือนกับน้องที่ร้าน

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ไม่นานเธอเพิ่งบินไปเจอเทวิกาที่เมืองซูเพร่ามาก็ตาม

ทั้งคู่มีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นมาก เวลาที่รู้จักกันก็นาน เมื่อก่อนอยู่ที่ร้านก็ไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง ตอนนี้แยกกันคนละที่ กนกอรก็คิดถึงเพื่อนสนิทอยู่บ่อยครั้ง

“กนกอร ผมอยากคุยกับคุณกัญณิศาหน่อย”

กนกอรรู้ว่าควรทำอะไร ยิ้มแล้วพูดขึ้น “งั้นพวกคุณคุยกันไป ฉันจะไปชงกาแฟให้คุณ”

“ขอบคุณครับ”

ประยสย์กล่าวขอบคุณเธอ ขณะที่กนกอรหันหลังจะเดินไป เขาก็พูดขึ้นอีก “ขอขนมให้ผมด้วยได้ไหมครับ ตอนนี้ผมหิวมาก”

กนกอรยิ้มแล้วพูดขึ้น “ได้อยู่แล้วค่ะ”

นี่คือพี่ชายแท้ๆ ของเพื่อนสนิท นานครั้งมาที เธอจะต้อนรับอย่างเต็มที่เอง

กนกอรไปช่วยชงกาแฟให้ประยสย์ด้วยตัวเอง แล้วสั่งน้องที่ร้านให้ไปเสิร์ฟขนมคุณภาพสองสามอย่าง

ประยสย์ส่งสัญญาณให้เหล่าบอดี้การ์ดหาที่นั่งเอง อย่ายืน แบบนั้นมันจะเด่นเกินไป ส่งผลกระทบต่อคนอื่นๆ

เหล่าบอดี้การ์ดจึงไปนั่งตำแหน่งที่ไม่ไกลจากเขา

ส่วนประยสย์ก็นั่งฝั่งตรงข้ามกัญณิศา