รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 644

เทวิกาไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย แต่หลังจากกนกอรวางสายไป ยศพัฒน์ก็โทรหาภรรยา

เทวิกาโกรธที่เขาไม่ปรึกษาเธอ เชื่อฟังการเตรียมการของพ่อเธอ ส่งเธอกับแม่เธอกลับเมืองแอคเซสซ์ ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องในครอบครัวเธอ แต่เขาต้องช่วยเธอประคับประคอง ช่วยเธอต้านทาน สายที่เขาโทรมา เทวิกาไม่รับในตอนแรก

ในใจยศพัฒน์รู้ดีว่าภรรยาแสนสวยสุดที่รักกำลังโกรธ

แต่เขาไม่เสียใจหรอกนะที่ให้ความร่วมมือแผนการพ่อตา

หลังจากโทรติดต่อสองสามครั้ง เทวิกาถึงได้ไปซ่อนตัวในห้องตัวเองเพื่อรับสายเขา

“ที่รัก”

ยศพัฒน์จงใจทำเสียงให้อ่อนโยน มีความประจบเอาใจเล็กน้อย “ที่รัก ยังโกรธฉันอยู่เหรอ”

“ฉันจะกล้าโกรธนายได้ยังไง ฉันเป็นอะไรสำหรับนาย มีสิทธิ์อะไรไปโกรธนาย”

สองสามีภรรยาแต่งงานกันมาครึ่งปี ไม่เคยขัดแย้งกันเลย เป็นครั้งแรกที่เทวิกาพูดจาแดกดัน เหน็บแนมแบบนี้

“เธอคือภรรยาฉันนะ ในอนาคตคือแม่ของลูกฉัน เราต้องใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไป เธอมีสิทธิ์โกรธฉันที่สุดแล้ว ที่รัก ขอโทษนะ เป็นครั้งแรกที่ฉันทำอะไรตามอำเภอใจ ฉันกับพ่อทำไปเพราะคำนึงถึงความปลอดภัยเธอกับแม่”

“เธอก็รู้ว่าคนในตระกูลเลิศธนโยธาจิตใจอำมหิต ทำได้ทุกอย่าง ตอนอยู่เมืองแอคเซสซ์ พวกมันลงมือกับเธอสองครั้ง ยังดีที่อยู่เมืองแอคเซสซ์ พวกมันยังหวาดกลัวอยู่บ้าง เธอถึงได้ปลอดภัย แต่ที่เมืองซูเพร่า พวกมันไม่หวาดกลัวอะไรเลย”

“เธอกับแม่ไม่เคยเรียนศิลปะป้องกันตัว ถึงเธอจะมีความสามารถในการป้องกันตัว แต่สำหรับไอ้พวกใจดำอำมหิตนั่น เธอกับแม่ยังไร้เดียงสาเกินไป”

“เฮอะ!”

เทวิกาทำเสียงเฮอะอย่างหนักหน่วง แล้วพูดว่าเขา “ยศพัฒน์ นายรู้ไหมว่านี่มันเรื่องในครอบครัวใคร? นี่มันเรื่องในครอบครัวฉัน ฉันกับคนในครอบครัวฉันควรเผชิญหน้าด้วยกัน นายไม่ปรึกษาฉันก่อนเลย ก็เชื่อฟังพ่อฉันแล้ว”

“วิกา เรื่องในครอบครัวเธออะไรกัน? เรื่องในครอบครัวเธอก็คือเรื่องของฉัน แค่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอมันก็เป็นเรื่องของฉันทั้งนั้น ต่อมาฉันก็ส่งข้อความเข้าโทรศัพท์เครื่องใหม่เธอเพื่อบอกเธอไม่ใช่หรือไง”

เทวิกาทำหน้าหดหู่ “นายตีฉันจนสลบ ส่งฉันขึ้นเครื่องบิน ค่อยส่งข้อความมาหาฉันมันมีประโยชน์อะไร? นั่นมันประหารก่อนค่อยรายงานนี่ ไม่ใช่การปรึกษาเลย ยศพัฒน์ นายบอกว่าเราต้องใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไป ถ้าต่อไปนายไม่ปรึกษาฉันแล้วทำตามอำเภอใจอีก นายเตรียมนอนในห้องทำงานสามเดือนได้เลย”

“โอเคๆๆ ต่อไปมีเรื่องอะไรจะปรึกษาเธอหมดเลย เธออย่าโกรธนะ โกรธมากจะทำร้ายสุขภาพ แล้วฉันจะปวดใจ”

ยศพัฒน์พูดกล่อมภรรยาแสนสวยสุดที่รัก

หลังจากเทวิกาบ่นสักพัก ความโกรธก็หายไปนิดหน่อย แต่เธอก็ยังพูดว่า “พัฒน์ ไม่ว่าพายุคลื่นข้างหน้าจะใหญ่แค่ไหน อันตรายจะมากแค่ไหน ฉันก็ไม่กลัว ฉันจะเผชิญมันไปกับนาย ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่อยู่คนเดียว เราสองคนนอนหมอนเดียวกันและจะตายในหลุมศพเดียวกัน”

“นายอย่าคิดว่าผลักฉันออกไป แล้วฉันจะยอมอยู่คนเดียวเหรอ ไม่มีทาง! ไม่ว่าจะสวรรค์หรือนรก ฉันก็จะติดตามนายไป”

“ฉันอยู่เป็นเพื่อนแม่ฉัน อีกสองสามวันค่อยกลับไป นายรู้เอาไว้ก็พอ อย่าบอกพ่อฉัน แม่ฉันล่ะ ฉันจะทิ้งเธอไว้ที่เมืองแอคเซสซ์ เธอไม่ได้รับความเป็นธรรมมามาก ฉันก็ไม่อยากให้แม่ฉันเผชิญหน้ากับอุปสรรคพวกนั้นอีก”

ยศพัฒน์ทอดถอนใจ “วิกา เธอเชื่อฟังหน่อยไม่ได้เหรอ?”

“ไม่ ฉันไม่เชื่อฟัง นายอย่าคิดจะแบกรับทุกอย่างแทนฉัน อย่าคิดจะผลักฉันออกไป! ทั่วทั้งสวรรค์และนรก ฉันจะติดตามนายไป!”

ยศพัฒน์ทอดถอนใจอีกครั้ง “วิกา เธอจะให้ฉันพูดยังไงกับเธอดี? เชื่อฉันกับพ่อนะ เราจะไม่เป็นอะไร แค่เธอกับแม่สบายดี เราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ถึงจะได้ไม่ต้องห่วงหรือกังวล”