รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 645

“ที่รัก”

“อืม”

“นายห้ามแตะต้องตัวแทนของฉันคนนั้นนะ ไม่งั้นฉันถลกหนังนายแน่!”

เทวิกาเตือนสามี

ยศพัฒน์รีบรับประกัน “ที่รัก นอกจากเธอ ฉันก็ไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นเลยสักนิดเดียว ถึงหล่อนจะแต่งตัวเหมือนเธอมากก็ตาม แต่ไม่ใช่เธอตัวจริงสักหน่อย ตั้งแต่เธอไป พ่อก็หาข้ออ้างไปส่งตัวปลอมของเธอกับแม่ที่คฤหาสน์แล้ว”

“ฉันก็กลับคฤหาสน์ด้วย นอนแยกห้องกัน ถ้าไม่ใช่เพื่อเล่นละคร ฉันไม่มองหล่อนตรงๆ ด้วยซ้ำไป”

ตัวปลอมมีความคล้ายคลึงมาก ด้วยทักษะการแต่งหน้า ก็เหมือนเป็นพิเศษ เหมือนมิลินท์ช่วยแต่งหน้า ทำให้แม่แท้ๆ ยังจำไม่ได้

เทวิกาถึงได้วางใจ

เธอเชื่อใจยศพัฒน์มาก

สามีภรรยาคุยกันสักพัก ยศพัฒน์กำลังทำงานบริษัทอยู่ ก็ขอตัวจบบทสนทนาทางโทรศัพท์

อารมณ์เทวิกาก็ดีขึ้น

แน่นอนว่าอีกสองสามวัน เธอก็ยังต้องการกลับไปเปลี่ยนตัวกับตัวปลอม

เธอไม่ต้องการปลีกตัวออกห่าง

ผู้คนและเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับตอนที่เธอโดนอุ้มไปในปีนั้น เธอถือว่าระบายความแค้นเพื่อตัวเอง แน่นอนว่าต้องเข้าร่วมกระบวนการทุกอย่าง

เธอรู้สึกว่าตระกูลเลิศธนโยธามีความเป็นไปได้ว่าจะจับแม่แท้ๆ เธอเป็นตัวประกัน พยายามหาวิธีเอาตัวแม่แท้ๆ ของเธอไป

เพราะตระกูลเลิศธนโยธามีพลอยไพลินอยู่ ถึงแม้พลอยไพลินจะคบกับอาสามของเธอ แถมยังเคยแท้งลูกเพราะอาสาม แต่ใจยังอยู่ที่พ่อเธอ

รักแต่ไม่ได้ครอบครอง ก็จะอิจฉาจนเกิดความบ้าคลั่งได้

พลอยไพลินจะต้องเสนอความเห็นให้พ่อและพี่เอาตัวญาณินไปเพื่อข่มขู่ไซม่อนแน่ๆ

เทวิกาเดาได้ไม่ผิด หลังจากพี่ชายถูกพ่อเรียกกลับมา ในคืนนั้นพลอยไพลินเธอได้แนะนำพ่อกับพี่ชายว่าจับตัวญาณินมาเป็นตัวประกัน ข่มขู่แก้แค้นไซม่อนด้วยวิธีนี้

เธอพูดอย่างโหดเหี้ยม “ไซม่อนทำแบบนี้กับฉัน หักหลังความรู้สึกฉัน แถมใส่ร้ายฉัน ทั้งหมดก็เพื่อญาณิน เมื่อก่อนเขารักญาณินมาก หลังจากญาณินเป็นบ้า เขาก็แกล้งทำเป็นไม่รัก คบกับฉันแบบผิวเผิน เพื่อดึงดูดความสนใจคนอื่น เป็นการปกป้องญาณินวิธีหนึ่ง”

“เขาทำให้ฉันไม่มีความสุข ทำให้ฉันทนทุกข์แสนสาหัส ฉันก็อยากให้เขาทนทุกข์สุดจะทนเหมือนกัน พี่ พี่ช่วยฉันจับตัวญาณินมาหน่อย ฉันจะให้คนทำกับญาณิน……ให้ไซม่อนได้ลิ้มรสคนรักโดนย่ำยี”

“ฉันอยากถ่ายวิดีโอ ถ่ายรูป แจกจ่ายให้ทุกคนสังคมชนชั้นสูงในเมืองซูเพร่า ช่วยทำให้ญาณินโด่งดัง ดูสิว่าไซม่อนยังจะยอมรับเธอได้อยู่ไหม? ฉันอยากดูสิว่าเขารักญาณินลึกซึ้งมากแค่ไหน ตอนที่ญาณินสำส่อน เขายังรักเธอต่อไปได้ไหม?”

“ความเจ็บปวดที่เขามอบให้ฉัน ฉันจะคืนมันให้ญาณินสิบเท่า!”

รณภพพูดกับน้องสาวอย่างไม่เกรงใจ “พลอย ที่ฉันกับพ่อปรึกษากันมันคือเป็นสงครามครั้งใหญ่ในเมืองซูเพร่า เธออย่าเอาความแค้นส่วนตัวเธอไปเกี่ยวข้อง”

ภายนอก ทั้งสองครอบครัวยังไม่หักหน้ากัน

แต่สองครอบครัวกำลังปฏิบัติการกันอย่างลับๆ

รณภพยังว่าน้องสาวอีกว่า “ที่เธอมีจุดจบเหมือนในวันนี้ ไม่ใช่เพราะเธอรนหาที่เองเหรอ? เธอขาดผู้ชายมากเหรอ? ถึงได้ต้องการกัดแทะชายแก่อย่างไซม่อน แถมเป็นประเภทที่แทะไม่ยอมปล่อยด้วย”

“ชายหนุ่มเก่งๆ ในเมืองซูเพร่าเรามีตั้งมากมาย มีคนไหนไม่หนุ่มกว่าไซม่อนบ้าง? ไม่ว่าไซม่อนจะบำรุงดีแค่ไหน อายุเขาก็เป็นพ่อเธอได้แล้ว เธอนี่มันหัวรั้น อยากได้ชายแก่คนเดียวมาตั้งหลายปี”