รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 659

ตอนนี้เปลี่ยนเป็นกัญณิศาที่หน้าแดง

ประยสย์พูดออกมาตรงเกินไป พูดว่าอยากจูบสองที……

คือเขาอยากจูบเธอเหรอ？

โชคดี ที่เขาช่วยเธอสวมหน้ากากแล้ว มีหน้ากากบังอยู่ เขาจึงไม่เห็นเธอหน้าแดงหูแดง

“ฉันไปช่วยคุณหยิบเสื้อผ้า คุณไปอาบน้ำอุ่นก่อน อาบน้ำเสร็จ อาจขจัดความเหนื่อยล้าออกได้บ้าง”

กัญณิศาหาข้ออ้างแล้วเดินออกไป

ใครจะไปรู้ว่าคำพูดของเธอ กลับทำให้ประยสย์หัวเราะจนกลายเป็นคนเซ่อไป

เธอกำลังทำเรื่องที่คนเป็นภรรยาเขาทำกัน

นี่หมายความว่าเธอก็มีความรู้สึกแบบเดียวกันกับเขามีความรู้สึกที่ดีและความรักต่อเขา?

กัญณิศาช่วยเขาหยิบเสื้อผ้ามาแล้ว ถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองทำเรื่องที่ใกล้ชิดเกินไปออกมา เธอตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นเสื้อผ้าให้เขาอย่างคนใจกว้าง

ประยสย์รับเสื้อผ้ามา มองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง แล้วถามออกมาว่า： “จะดีแค่ไหน ถ้ามีคุณรอผมกลับมาทุกวัน”

กัญณิศารับคำพูดของเขา

ประยสย์รู้ว่าตัวเองใจร้อนเกินไป จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ผมไปอาบน้ำก่อน คุณนั่งลงแล้วกินขนมก่อน เป็นคนขนมที่ผู้หญิงชอบกินทั้งนั้น”

“ไม่แล้ว ฉันต้องกลับไปแล้ว”

ณิศามองดูเวลา แล้วถามเขาออกมาว่า： “ฟ้าจะสว่างแล้ว ถ้ายังไม่กลับไปอีก เดี๋ยวพี่สาวฉันจะรู้ได้”

ประยสย์ไม่อยากให้กลับ แต่ก็รู้ว่าไม่ควรรั้งเธอไว้ จึงส่งเธอไปที่หน้าประตู “ช่วงนี้ ผมอาจไม่มีเวลาไปจีบคุณ แต่ดอกไม้ก็ยังคงส่งไปเหมือนเดิม”

กัญณิศา： “……”

ใช่แล้ว เพราะที่เขามาครั้งนี้ เพราะถูกคุณหญิงย่าของตระกูลสาระทาบีบบังคับเรื่องแต่งงาน เลยมาจีบเธอ

และดอกไม้ที่เขาส่งให้ ก็เป็นดอกไม้เงินจริงๆ

เธอไม่ได้บอกเขา ว่าเธอชอบอะไรมากที่สุด ได้แต่พูดว่าเงินเป็นที่นิยมที่สุด เขาก็เลยส่งดอกไม้เงิน ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกพูดอะไรไม่ออกจริงๆ

หลังจากที่พี่สาวรู้ ก็ได้สอบถามเธอไปครั้งหนึ่ง ว่าใครกันแน่ที่ใจกล้าขนาดนั้น กล้าส่งดอกไม้มาที่บ้านของพวกเธอ

หลังจากที่รู้ว่าเป็นประยสย์ พี่สาวเธอได้เดินวนอยู่ห้องรับแขกเกือบครึ่งชั่วโมง เห็นได้ว่าพี่สาวเธอเป็นกังวลมาก

“คุณกลับไประวังตัวด้วยนะ”

“ฉันรู้”

ทั้งสองคนบอกลากันอย่างอาลัยอาวรณ์

กัญณิศาออกไปจากโรงแรมเมเปิลคนเดียว

ส่วนประยสย์ไปอาบน้ำ ก่อนอาบน้ำ เขาได้โทรศัพท์ให้บอดี้การ์ด ให้บอดี้การ์ดติดต่อคนฝั้งเมืองซูเพร่า ช่วยเขาเตรียมเครื่องบินส่วนตัว

เมื่อเขาออกมาจากห้องอาบน้ำ บอดี้การ์ดก็มาเคาะประตูพอดี

“เข้ามา”

บอดี้การ์ดผลักประตูเข้ามา

“คุณชาย ทางด้านเมืองซูเพร่าปฏิเสธที่จะส่งเครื่งอบินส่วนตัวมา โดยแจ้งว่าคุณไซม่อนได้สั่งไว้ ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากคุณไซม่อน ใช้เครื่องบินส่วนตัวไม่ได้เด็ดขาด”

เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของประยสย์ดำดิ่งขึ้นมาทันที

นี่พ่อเขาไม่ยอมให้เขากลับเมืองซูเพร่าเหรอ

“ช่วยจองตั๋วที่บินกลับเมืองซูเพร่าที่เร็วที่สุดให้ผมหน่อย”

ใช้เครื่องบินส่วนตัวที่บ้านไม่ได้ แต่เขาสามารถนั่งเครื่องบินโดยสารกลับไปได้

ถึงแม้จะไม่ค่อยสะดวก ต้องไปที่สนามบิน แต่อย่างน้อยก็สามารถกลับไปได้

“ได้”

ในเมื่อใช้เครื่องบินส่วนตัวของที่บ้านไม่ได้ ประยสย์ถึงแม้จะใจร้อน แต่ก็รู้ดีว่าไม่สามารถออกไปจากเมืองแอคเซสซ์ในเวลาอันสั้นนี้ได้

จึงไปพักผ่อนก่อน