รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 66

หลังจากทานข้าวเสร็จ ชเนนทร์ก็กลับบ้าน ไม่คิดจะอยู่เป็นส่วนเกินอีกต่อไป

เมื่อเห็นเพื่อนใส่ใจน้องสาวตัวเองขนาดนี้ เขาก็เบาใจลงเยอะ แต่ว่า เขาเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน ที่ต้องมาดูทั้งแสดงความรักกันหวานซึ้ง เพราะงั้นขอตัวกลับก่อนดีกว่า

เซทท์เดินออกมาพร้อมกับชเนนทร์

ที่เขามาร่วมโต๊ะอาหารด้วย ก็เพราะอยากมาดูว่าเทวิกาเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงทำให้พี่ชายยอมสละโสดได้

ภาพจำแรกที่มีต่อพี่สะใภ้นอกจากความสวยแล้วก็คือความสวย ตอนนี้ยังไม่พบจุดเด่นอย่างอื่นเพิ่ม แต่ว่าถึงขั้นสามารถทำให้พี่ชายยอมสละโสดได้ขนาดนี้ คิดว่าก็น่าจะเป็นคนที่ไม่เลวคนหนึ่งเลยล่ะ

ยศพัฒน์กินอิ่มเป็นคนสุดท้าย เพราะก่อนหน้านี้เขาเอาแต่แกะกุ้งให้เทวิกา

เมื่อเขาวางตะเกรียบลง กระดาษทิชชู่ก็ถูกยื่นมาตรงหน้า

เทวิกาเป็นคนยื่นมาให้

เขาไม่รับมาถือไว้ แต่ใช้สายตามองเธอย่างลึกล้ำ

เทวิกาเข้าใจในชั่ววินาที จึงโน้มตัวเข้าไป ใช้ทิชชู่เช็ดคราบน้ำมันบนมุมปากของเขาอย่างระมัดระวัง

วินาทีถัดมา สัมผัสอุ่นร้อนก็ทาบทับที่ริมฝีปาก

เพราะอิตานี้ฉวยโอกาสที่พวกเขาอยู่ใกล้กัน ขโมยจุ๊บน่ะสิ

เทวิการีบผลักเขาออก

“พัฒน์ คุณรู้จักกาลเทศะหน่อยได้ไหม”

ยศพัฒน์หัวเราะออกมาเสียงเบา “สามีรู้มีกาลเทศะกับภรรยามันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่หรอกนะ”

หน้าของเทวิกาแดงซ่าน

ช่างเป็นคนจริงใจทั้งต่อหน้าและลับหลังจริงๆ

แต่กระนั้น เธอก็ชอบที่เขาเป็นแบบนี้

“วิกา เป็นไงบ้าง? อาหารที่นี่รสชาติพอได้?”

“จะแค่พอได้ได้ยังไง มันได้มากๆเลยล่ะ อร่อยสุดๆ”

เทวิกาพูดไปพลางลุกขึ้นยืน “ไปกันเถอะ เรากลับกันดีกว่า คุณน่าจะต้องกลับไปทำงานแล้ว”

ยศพัฒน์มองเวลา “เลทมาขนาดนี้แล้ว ไม่เข้าซะให้มันจบๆ วิกา เดี๋ยวผมพาไปขับรถรับบลมเล่น”

วิกา “.....เป็นถึงประธานบริษัท โดดงานคงไม่ดีเท่าไหร่มั้ง?”

ยศพัฒน์ลุกขึ้น พร้อมกันนั้นก็ดึงเธอเดินออกไปด้วยกัน

“งานที่สำคัญๆผมมอบหมายให้กษิดิจัดการแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงผมไม่กลับไปทำงาน บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปก็ไม่เจ๊งหรอกน่า ที่บริษัทมีอย่างทุกวันนี้ได้ ก็ไม่ได้มาจากผมคนเดียวเสียหน่อย ผมก็แค่โชคดี ที่ได้เกิดในตระกูลอริยชัยกุล เลยได้มาเป็นผู้สืบทอดบริษัทเฉยๆ”

ในเมื่อเขาพูดมาขนาดนี้แล้ว เทวิกาก็ไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป

แต่ใครจะไปรู้ว่าขณะที่ทั้งสองกำลังเดินออกมาจากโรงแรม เทวิกาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากผู้เป็นแม่

“แม่ฉันโทรมาน่ะ”

เทวิกาบอกยศพัฒน์ จากนั้นส่งซิกให้เขาเงียบๆ

ยศพัฒน์ “...........”

นี่เขาเป็นคนในความลับเหรอ?

พ่อตาแม่ยายก็ดูชอบเขาออก

“ค่ะแม่”

เทวิกากดรับสาย พร้อมกับเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่เสียงหวาน

เมื่อพิชญ์สินีได้ยินน้ำเสียงของเธอ ก็เอ่ยพูดอย่างสงสัยว่า “ไปทำเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้มาอีกหรือเปล่า เรียกแม่ด้วยเสียงแบบนี้ กลัวแม่รู้ใช่ไหม?”

“ฉันเปล่านะแม่ ลูกแม่เป็นคนยังไง แม่ไม่รู้เหรอ ฉันจะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไงกัน”

“หนูแค่คิดถึงแม่ ก็เลยเรียกเสียงแบบนี้ไง”

พิชญ์สินีหัวเราะเหอะๆออกมา “เลิกพล่าม แกบอกว่าคิดถึงแม่นี่แหละถึงแปลก ถ้าแม่ไม่เร่งรัดแก แกก็คงอยู่นอกบ้านตลอดต้นปีจนถึงท้ายปี ถ้าแกคิดถึงแม่จริงๆ อยู่ใกล้กันแค่นี้ ก็คงกลับมาเยี่ยมแม่แล้ว”

เธอจะไม่รู้จักนิสัยลูกสาวตัวเองได้ยังไง

“แม่ มันใกล้ตรงไหน นั่งรถกลับก็ใช้เวลาสักพักเลยนะ”

“ว่าแต่แม่โทรมามีอะไร ตอนนี้ฉันแต่งงานแล้ว แม่หยุดหาคู่ดูตัวให้ฉันเลย”

เทวิกาถูกแม่เร่งให้แต่งงานจนฝังใจ

“ไม่มีอะไรก็โทรหาแกไม่ได้เลยเหรอ?”

“ได้สิ โทรได้อยู่แล้ว เสด็จแม่ผู้ยิ่งใหญ่ มีคำสั่งอันใด เรียนพูดมาเลย”