ชเนนทร์ถูกพี่น้องตระกูลอริยชัยกูลต้มจนเปื่อย
เขาเองก็ผิดที่เลินเล่อ ไม่ถามเรื่องครอบครัวของยศพัฒน์ให้ชัดเจน
เขาแค่คิดว่าการถามเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของคนอื่น มันไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่
ตอนที่ยศพัฒน์เรียนมหาลัย ก็ไม่เคยพูดถึงครอบครัวเลยสักครั้ง เขาจึงไม่กล้าถามซอกแซก กลัวว่าถ้าเผลอไปถามเรื่องที่ไม่ควรถาม คงจะอึดอัดน่าดู
ตอนนี้เป็นไงล่ะ ชเนนทร์รู้สึกเสียดายสุดๆ
แต่ถ้าตอนนั้นเขาถามจนรู้เรื่องทุกอย่าง น้องสาวก็คงไม่ถูกยศพัฒน์ฉกตัวไป
“พี่ชายแกแย่มาก รู้จักกันมาตั้งสิบปี แต่กลับไม่คิดจะบอกตัวตนที่แท้จริงให้ฉันรู้สักนิด”
เซทท์แก้ตัวแทนพี่ชาย “ก็พี่ไม่ถามเองนี่ พี่ผมก็คงอยากทำตัวให้กลมกลืนล่ะมั้ง พอพี่ไม่ถาม เขาก็ต้องไม่บอกเป็นธรรมดา”
ชเนนทร์พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ
ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็ย้อนถามเซทท์ว่า “สมมติเพื่อนสมัยเรียนมาแย่งน้องสาวนายไป นายจะยังดีใจอยู่ไหม?”
“ผมไม่มีน้องสาว”
“ฉันบอกว่าสมมติไง”
“สมมติไปก็เท่านั้น ผมไม่มีน้องสาว ไม่เข้าใจความรู้สึกของการมีน้องสาวหรอก ต่อให้สมมติอีกสักกี่ร้อยครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นอยู่ดี”
ชเนนทร์พูดอะไรไม่ออก
ตระกูลอริยชัยกุลไม่ต่างอะไรกับวัด
ที่มีเพศชายมากกว่าเพศหญิง
คุณย่าชนิศามีลูกชายห้าคนลูกสาวหนึ่งคน พอมาถึงรุ่นยศพัฒน์ ก็มีแต่ผู้ชาย คุณย่าชนิศาจึงรู้สึกเสียดายมาจนถึงตอนนี้ ที่ไม่ได้อุ้มหลานสาวเลย
ตอนนี้จึงหวังว่าหลานชายทั้งหลายจะมีเหลนเป็นเด็กผู้หญิงให้เธออุ้มกับเขาบ้าง
ยศพัฒน์ไม่รู้เลยว่าลูกพี่ลูกน้องกำลังกวนประสาทพี่เขยจนแทบกระอักเลือด และเขาก็ไม่คิดที่จะสนใจด้วย เขาเอ่ยพูดกับภรรยาที่รักว่า “ในบรรดาพี่น้องเซทท์อยู่ลำดับที่สาม ดูแลรับผิดชอบธุรกิจอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดของบริษัทในเครือ และยังเป็นผู้จัดการโรงแรมเมเปิลกับโรงแรมเมเปิลด้วย”
เทวิกาตอบอ๋อออกมา
เธอเอ่ยถามเสียงเบาว่า “เรื่องของเรา ครอบครัวคุณรู้หมดแล้วใช่ไหม?”
“น่าจะรู้กันหมดแล้ว คนที่ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นคนในแวดวงเดียวกัน”
ต่อให้เขาไม่บอกที่บ้าน ก็มีคนเอาเรื่องผู้หญิงของกายของเขาไปบอกผู้ใหญ่ในบ้านอยู่ดี
คุณปู่กับคุณย่าก็คงตามสืบจนรู้แล้ว
อย่าคิดว่าคนแก่เกษียณแล้วจะไม่สนโลก วันๆเอาแต่จัดสวน เล่นหมากรุก ฝึกรำไทเก็กอยู่ที่บ้าน เพราะความจริงแล้ว เวลาคุณปู่คุณย่าอยากรู้เรื่องอะไร บางทีแหล่งข่าวก็ไวกว่าเขาเสียอีก
เทวิกาเงียบไปชั่วครู่ พลิกมือออก จากนั้นก็หยิกหลังมือเขา เอ่ยแขวะเสียงเบาว่า “คุณมันเจ้าเล่ห์!”
ไหนบอกว่าให้เธอช่วยไปเป็นคู่ควงเฉยๆไง
ที่แท้ก็แอบพาเธอไปเปิดตัว ในฐานะคุณนายตระกูลอริยชัยกูล!
พอนึกถึงตอนนั้นแล้ว เธอกระตือรือร้นที่จะไปร่วมงานกับเขามาก ดีใจที่ตัวเองพอจะช่วยอะไรเขาได้ สุดท้าย ถูกเขาขุดหลุมดักซะงั้น
ยศพัฒน์ยิ้มขำออกมา ยอมรับว่าตัวเองเจ้าเล่ห์
เขาทำมากมายขนาดนี้ ก็เพื่ออยากให้เธอเข้ามาสู่โลกของเขา มาเป็นภรรยาที่เขารักที่สุด
ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขาไปจนแก่เฒ่า
เซทท์เตรียมห้องอาหารสุดหรูไว้ให้พี่ชาย ทั้งยังสั่งอาหารและเครื่องดื่มไว้แล้วเรียบร้อย
ทั้งสี่คนนั่งที่ใครที่มัน แล้วเริ่มรับประทานอาหาร
มีพนักงานสองคนยืนคอยรับใช้อยู่ตรงประตู
พวกเธอไม่รู้สถานะของพวกยศพัฒน์ก็จริง แต่การที่ผู้จัดการอย่างเซทท์ บริการเองขนาดนี้ จึงรู้ในทันทีว่าพวกเขาต้องรู้จักกัน และฐานะต้องรวยมากแน่ๆ
แต่ว่าผู้ชายคนนั้นหล่อจัง!
เสียดายที่มีภรรยาแล้ว
ผู้ชายดีๆ มักจะมีเจ้าของแล้วทั้งนั้น
เทวิกาหิวจนทนไม่ไหว ยศพัฒน์จึงให้เธอซดน้ำซุปไปพลางๆ
ทันทีที่น้ำซุปร้อนๆตกถึงท้อง เทวิกาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา
“วิกา อะนี่กุ้ง ผมรู้ว่าคุณชอบอาหารทะเล เลยสั่งอาหารทะเลไว้ให้เยอะเลย ของพวกนี้สดๆใหม่ๆทั้งนั้นเลยนะ วันนี้เพิ่งตกมาจากทะเลสดๆร้อนๆ”
ยศพัฒน์สวมถุงมือแกะกุ้งวางลงบนจานของเทวิกา
เทวิกากินกุ้งที่เขาแกะให้ อื้ม รสชาติสดใหม่จริงๆด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน