รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 677

เทวิกา: “……พ่อของหนู พ่อของหนูอาจจะ……”

“วิกา อย่าโกหกแม่นะ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของลูกหรือเปล่า”

ญาณินได้โทรศัพท์ไปทั่วแล้ว สุดท้ายถึงได้โทรมาถามที่ลูกสาวของเธอ

“แม่คะ จะเกิดอะไรขึ้นกับพ่อได้ พ่อของหนูคนดีผีคุ้ม ไม่เป็นอะไรหรอก หลายคนในตระกูลเลิศธนโยธาถูกจับกุม แม้แต่นายน้อยของพวกเขาก็ตายไปแล้ว ดังนั้นจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพ่อหรอก”

เทวิกาไม่กล้าบอกความจริง

“วิกา ลูกพูดว่าคนดีผีคุ้มออกมา แสดงว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของลูกแน่ๆ ลูกบอกแม่มา พ่อของลูกเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้ลูกอยู่ที่โรงพยาบาลใช่ไหม นอกจากนี้พี่ชายของลูกเป็นอย่างไรบ้าง”

ญาณินไม่โง่ คำพูดของลูกสาวเต็มไปด้วยช่องโหว่

“แม่คะ พี่ชายหนูอยู่นี่ หนูอยู่กับพี่ชายของหนูเอง สงสัยโทรศัพท์พี่ชายผมอาจจะแบตหมดเลยปิดเครื่อง”

ประยสย์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูทันทีและพูดว่า: “โทรศัพท์มือถือของฉันยังมีแบตอยู่นี่”

นอกจากนี้เขายังเพิ่งรับสายของอาสองด้วย

เทวิกาพูดทันที: “แม่คะ แม่โทรหาพี่ชายหนูผิดหรือเปล่า”

ญาณินไม่รู้ว่าเธอโทรผิดหรือเปล่า บางทีเธออาจจะโทรผิดตอนที่เธอกระสับกระส่าย หลังจากได้ยินคำพูดของลูกชาย เธอรู้ว่าลูกชายของเขาสบายดี ดังนั้นเธอจึงรู้สึกโล่งใจ

“บางทีแม่อาจจะโทรหาพ่อของลูก โทรศัพท์ของเขาปิดอยู่งั้นแปลว่าเกิดขึ้นกับเขา วิกาบอกแม่สิ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของลูก”

ไซม่อนกระโดดลงน้ำแล้ว และโทรศัพท์มือถือไม่รู้ว่าน้ำเข้าหรือตกลงไปในบ่อน้ำ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่สามารถโทรเข้าไปได้

เทวิการู้สึกว่าเธอไม่สามารถต้านทานคำถามของแม่ได้ ดังนั้นเธอจึงวางโทรศัพท์มือถือไว้ในมือของพี่ชาย และส่งสัญญาณให้พี่ชายโกหกแม่ของเธอ

ประยสย์กัดฟัดและพูดว่า: “แม่ครับ แม่คิดมากไปแล้ว พ่อสบายดีจริงๆ”

“ลูกๆอย่าโกหกแม่เลย วันนี้แม่กระวนกระวายตลอดเวลา เมื่อสองชั่วโมงก่อนแม่ยังเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจ ซึ่งแม่เดาว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกธอ ตอนนี้พวกเธอพี่น้องทั้งสองสบายดีไม่เป็นอะไรไร ก็แสดงว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นไซม่อน บอกแม่มาว่าพ่อของลูกเป็นอย่างไรบ้าง”

“ถ้าไม่พูดก็อย่าเรียกแม่ว่าแม่อีก”

ญาณินขู่ลูกชายของเธอ

ประยสย์: “……แม่ครับ พ่อ…… พ่อจะกระโดดลงมาจากหน้าผา แต่แม่ไม่ต้องห่วง มีบ่อน้ำบนภูเขาที่ก้นหน้าผา พ่อกระโดดลงไปในน้ำ เพราะพ่อว่ายน้ำไม่เก่งบวกกับอากาศที่หนาวเย็น ตอนที่เขาถูกช่วยเหลือขึ้นมาก็หมดสติไป และตอนนี้รับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล”

“อย่างไรก็ตาม ผมแน่ใจว่าพ่อของผมจะไม่เป็นไร!”

ญาณินรู้สึกวิงเวียน โทรศัพท์ของเธอเกือบลื่นตกลงมา ใบหน้าของเธอขาวซีดไร้เลือด เธอซีดมาก จนณัชชาที่อยู่ข้างๆเธอตกใจ

ในเวลานี้ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก

หมอออกมา

ประยสย์รีบพูดว่า: “แม่ครับ หมอออกมาแล้ว ผมจะโทรหาแม่ทีหลังนะครับ”

เขาวางสายและเดินไปข้างหน้ากับน้องสาวและน้องเขยของเขา

“หมอครับ พ่อผมเป็นยังไงบ้าง”

“หมอคะ พ่อผมเป็นยังไงบ้าง”

สองพี่น้องถามพร้อมกัน

หมอดูจริงจังและตอบว่า: “คุณไซม่อนพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เขาอาจหมดสติสองสามวันก่อนถึงจะตื่น และหลังจากตื่นขึ้นอาจมีผลตามข้างเคียงมา คนในครอบครัวควรเตรียมใจไว้บ้าง”

เมื่อได้ยินว่าพ่อของพวกเขารอดชีวิต หินครึ่งหนึ่งที่พี่น้องห้อยอยู่ก็ตกลงมา

ประยสย์ถามเสียงทุ้ม: “จะมีผลข้างเคียงแบบไหน”

“มันยากที่เราจะพูดตอนนี้ เราต้องรอตรวจดูเมื่อคุณไซม่อนฟื้นขึ้น ซึ่งอาจไม่มีผลข้างเคียงก็ได้”

“ขอบคุณครับคุณหมอ”

“นี่คือสิ่งที่เราควรทำครับ”

หมอเดินจากไป

หลังจากนั้นไม่นาน ไซม่อนก็ถูกผลักออกและย้ายไปที่ห้องผู้ป่วยฉุกเฉินเพื่อสังเกตอาการต่อไป

โทรศัพท์มือถือของเทวิกา ดังขึ้นอีกครั้ง