รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 681

หลังจากพสธรได้รับข้อความจากเขา ก็ตอบเขากลับไป

แค่สองคำ: ออกมา

หลังจากยศกรได้รับข้อความตอบกลับของพสธร ก็ขมวดคิ้ว คิดในใจ เวลานี้ พสธรยังจะนัดเจอเขาอีก มีเรื่องอะไรถึงคุยกันทางข้อความไม่ได้งั้นเหรอ?

คิดๆแล้ว ยศกรจึงส่งข้อความไปอีกที: “เจอกันตอนนี้มันเสี่ยงเกินไป ซึ่งมันไม่เป็นผลดีต่อคุณด้วย ตำรวจกำลังตามล่าตัวพวกคุณอยู่ทั่วสารทิศนะ”

พสธรยังคงพิมพ์คำเดิม: ออกมา!

ยศกรโมโหแทบแย่

ไอ้พสธรนี่ไม่กลัวตายหรือไง?

ดูๆเวลา ถ้าออกไปเจอกันตอนดึกๆ น่าจะปลอดภัยมากขึ้นหน่อย

ไม่รู้พสธรจะเรียกเขาออกไปทำอะไร?

ยศกรจึงลุกขึ้นมานั่ง

“คุณคะ เกิดอะไรขึ้น?”

คุณนายรองลุกตามขึ้นมาด้วย ถามด้วยความเป็นห่วง: “สถานการณ์เปลี่ยนไปเหรอ?”

หลายวันนี้ คุณนายรองก็กระวนกระวายมากเช่นกัน

นึกถึงครอบครัวของตนเองที่จะได้รับประโยชน์จากความขัดแย้งของคนอื่น ต่อไปเธอก็จะเป็นคุณผู้หญิงของผู้นำตระกูลแล้ว เธอจึงทั้งประหม่าทั้งตื่นเต้น เหมือนตนเองกลายเป็นคุณผู้หญิงของผู้นำตระกูลแล้วอย่างนั้นแหละ

“พสธรส่งข้อความมาให้ผม เรียกผมออกไป ไม่รู้ว่าจะทำอะไร”

ยศกรหยิบกล่องบุหรี่กับไฟแช็กออกมาจากในลิ้นชักหัวเตียง ดึงบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจุดไฟดูดไปสองคำ แล้วพูดต่อ: “ผมกำลังคิดอยู่ว่าควรออกไปเจอเขาไหม ข่าวการตายของรณภพ ผมบอกเขาแล้ว ตอนนี้เขาต้องทั้งเสียใจทั้งโกรธแค้นแน่ๆ เป็นไปได้ว่าอาจจะก่อเรื่องให้พังพินาศไปด้วยกันทั้งหมด”

“ถ้าผมไปเจอเขา ยังไงก็เสี่ยงอันตรายอยู่ดี”

แม้ตอนนี้เขาจะบอกข่าวคราวแก่พสธร แต่นั่นเขาแค่อยากหลอกใช้พสธรให้ช่วยเขาขุดรากถอนโคนพี่ชายคนโตกับหลานชายเท่านั้นเอง

ในความเป็นจริง เขาเชื่อใจพสธรไม่ลงหรอก

กลัวพสธรจะผิดคำพูดแล้วลงมือฆ่าเขาอยู่ตลอด

ตอนที่รณภพยังไม่ตาย ครอบครัวของพสธรสำหรับเขา ก็มีค่าให้ใช้ประโยชน์ แต่แค่รณภพตาย พสธรก็เกลียดพวกเขาตระกูลสาระทาสุดขีด ยศกรจึงไม่กล้าไปเจอพสธรจริงๆ

“คุณโทรไปถามเขาว่าเรื่องอะไรแล้วกัน ระยะนี้ เจอกันมันเสี่ยงเกินไป ต่อให้เขาจะไม่พาลโกรธคุณเรื่องการตายของรณภพก็เถอะ แต่ถ้าโดนตำรวจจับได้คาหนังคาเขา คุณจะแก้ตัวยังไงคงฟังไม่ขึ้นแน่ๆ”

คุณนายรองก็ไม่เห็นด้วยที่สามีจะไปเจอพสธร

“กริ๊งๆๆ......”

มือถือของยศกรดังขึ้นมา

เขามองมือถือ พสธรนั่นเองที่โทรมา

เมื่อกี้เขาไม่กล้ารับ แต่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรแล้ว ถึงได้รับสายของพสธร

“ยศกร ถ้านายไม่ออกมาตอนนี้ ฉันจะไปมอบตัวที่สถานีตำรวจ มอบหลักฐานที่นายมีเอี่ยวกับฉันให้ตำรวจ นายคิดว่าแค่ฉันแฉนายออกไป นายจะมีจุดจบดีๆอะไรเหลืออยู่ล่ะ?”

ได้ฟัง ยศกรก็สีหน้าเคร่งขรึม “พสธร นายขู่ฉัน”

“ฉันขู่นายอยู่นี่แหละ!”

คนที่ต่างหลอกใช้กันและกัน ก็ข่มขู่กันและกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ต่างคนต่างทำให้อีกฝ่ายหวั่นวิตก

“วางใจเถอะ การตายของลูกชายฉัน ฉันไม่โทษนายหรอก ไซม่อนสิที่เป็นฆาตกรทำร้ายลูกชายฉันจนตาย นายสบายใจได้เต็มที่”

เขาต้องการใช้ประโยชน์จากยศกรเพื่อซุ่มโจมตีประยสย์ต่างหาก

“เจอกันตอนนี้ไม่ปลอดภัย ตำรวจตามจับครอบครัวนายอยู่ทั่วสารทิศนะ”

พสธรพูดอย่างแข็งกร้าว: “ลูกชายฉันไม่อยู่แล้ว ยังต้องแคร์อะไรอีก? เพียงแต่ก่อนตายอยากจะลากใครมาตายเป็นเพื่อนสักหน่อย ยศกร นายไม่อยากให้ประยสย์กับน้องสาวของมันตายงั้นเหรอ? ที่เรียกนายออกมา ก็เพื่อจัดการประยสย์นี่ไง”

“ตามนี้แหละ นายรีบออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปสถานีตำรวจ”

พสธรไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย พูดจบก็วางสายไป

“พสธร พสธร......รีบวางสายอะไรขนาดนี้วะ พูดก็ไม่ชัดเจน นายอยากจัดการประยสย์ แล้วจะเรียกฉันออกไปทำอะไร?”