“แม่”
พิรัตน์จึงทำได้เพียงเรียกแม่เทวิกา
เรียกอยู่ตั้งหลายรอบ ถึงจะดึงดูดความสนใจจากแม่เทวิกาได้
เทวิกาโน้มเอวลงมาอุ้มเด็กน้อย พูดกับยศพัฒน์: “รอให้เรื่องราวจบสิ้นจริงๆ เราก็พาพิรัตน์กลับไปด้วย เลี้ยงพิรัตน์ที่คฤหัสน์เมเปิลมันดีกับเขามากกว่า”
ตระกูลสาระทายังต้องซ่อมแซมใหม่อีก
ตระกูลอริยชัยกุลมีขนมธรรมเนียมที่ดี พวกผู้ใหญ่ก็ใจกว้าง แม้พิรัตน์จะถูกเก็บมาเลี้ยง พวกผู้ใหญ่ก็เลี้ยงดู อบรมสั่งสอนด้วยใจ
อย่างนั้นถึงจะดีกับพิรัตน์ที่สุด
“อืม”
ยืนมองพ่อแม่อยู่ที่หน้าห้องคนไข้สักพัก เทวิกากับสามีก็เดินไปหาประยสย์
หน้าห้องคนไข้ของประยสย์มีคนๆหนึ่งยืนอยู่ ซึ่งก็คือชุติภา
เธอกำลังรอกัญณิศาออกมา
ประยสย์หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย แต่เขายังคงตื่นขึ้นมาก่อนบ่ายสอง กัญณิศากำลังบอกลาเขา กำชับให้เขารักษาตัวให้ดี
“คุณชุติภา”
เทวิกาอุ้มพิรัตน์เดินเข้าไปทักทายชุติภา รู้สึกขอบคุณชุติภามากๆ นี่เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลสาระทาเลยนะ
“เทวิกา”
ชุติภาพยักหน้าให้เทวิกา ยิ้มแย้มยื่นมือออกไปอุ้มพิรัตน์ พิรัตน์ก็ไม่ปฏิเสธเธอ จึงโดนเธออุ้มไป
“คุณชุติภา คุณกับเพื่อนของคุณจะไปแล้วเหรอคะ?”
“อืม จะกลับแล้วค่ะ ฉันก็แค่มาดูอะไรสนุกๆ เรื่องสนุกๆจบแล้วก็ต้องกลับ”
ชุติภาหยอกเย้าพิรัตน์ เธอพูดกับเทวิกา: “เทวิกา รอให้พิรัตน์ห้าขวบ ฉันพาเขาไปได้ไหม? ฉันอยากรับเขาเป็นศิษย์น้องน่ะค่ะ”
“ฉันแค่รับเลี้ยงเขาไว้ชั่วคราว รอให้เจอญาติของเขา เขาคงต้องกลับไปอยู่กับญาติๆ เรื่องนี้ ฉันคงให้คำตอบคุณล่วงหน้าไม่ได้” เทวิการู้สึกว่าชุติภามีความสามารถมากๆ การที่เธอถูกใจในความฉลาดของพิรัตน์นั่นเป็นความโชคดีของพิรัตน์แล้ว
แต่พิรัตน์ไม่ใช่ลูกของเธอ เธอจึงหมดหนทางที่จะตัดสินใจแทนพิรัตน์ได้
ชุติภาพูดอย่างเข้าใจ: “ไม่เป็นไรค่ะ รอให้เขาห้าขวบแล้ว ถ้ายังอยู่กับคุณ ฉันค่อยมาหาเขาอีกที ถ้าเขากลับไปอยู่กับครอบครัวของเขาแล้ว ฉันก็จะไปหาเขาเช่นกัน”
ในแวดวงของพวกเธอมีเจ้าพ่อมากมาย ใช้เวลานิดหน่อยก็สามารถหาพิรัตน์เจอแล้ว
“ได้ค่ะ รอให้เขาห้าขวบแล้ว ถ้าเขายังอยู่กับฉัน ฉันจะตัดสินใจให้เขาฝากตัวเป็นศิษย์ของคุณ”
ชุติภาจุ๊บพิรัตน์ ถือว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นลูกศิษย์ที่ยังไม่ได้เริ่มเรียนรู้ไปแล้ว
“คุณชุติภา อยู่ต่ออีกหลายๆวันได้ไหม? คุณช่วยเหลือพวกเราตั้งมาก พวกเรายังไม่ได้ขอบคุณคุณชุติภาอย่างเต็มที่เลย”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ไม่ต้องเกรงใจฉันด้วย ฉันแค่มาดูอะไรสนุกๆเท่านั้นจริงๆ พวกคุณทำให้ฉันสนุกสมใจแล้ว ก็ถือเป็นการตอบแทนพวกเราแล้ว เราไม่ติดค้างกันแล้วนะคะ”
ความคิดของชุติภาไม่เหมือนใคร
เธอหยอกพิรัตน์: “อีกอย่าง วันหน้าเป็นไปได้ว่าฉันอาจจะเป็นอาจารย์ของพิรัตน์ คุณเป็นแม่เลี้ยงของเขา งั้นก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ครอบครัวเดียวกันจะเกรงใจทำไมคะ”
ถ้าไม่เห็นแก่พิรัตน์ เห็นแก่ก้อนเนื้อในท้องของเธอ ก็ถือเป็นครอบครัวเดียวกับเทวิกาอยู่ดี ตามหลักแล้วถึงยังไงเด็กน้อยในท้องของเธอก็ควรจะเรียกเทวิกาว่าป้าสะใภ้ใหญ่สินะ
ชุติภาเป็นลูกศิษย์ฝีมือชั้นยอดของหมอเทวดา การเปลี่ยนแปลงของร่างกายเธอเธอรู้ดี ตอนนี้ ในท้องมีลูกของณภัทรอยู่ ก็เพิ่งจะท้องนี่แหละ ตอนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร
ชุติภายังเสียดายอยู่บ้าง แค่ครั้งเดียวก็ติดเลย ยังอยากจะนอนกับณภัทรอีกหลายๆครั้งนี่นา รอให้เจ้าตัวเล็กออกมาก่อน ถ้าฉลาดล่ะก็ เธอจะกลับไปนอนกับณภัทรครั้งที่สอง มีคนที่สองด้วย
ณภัทร: ......ผมคือผู้ชายที่ให้คุณยืมเมล็ดพันธุ์งั้นเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน