รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 70

เทวิามองไปที่ผู้ชายของเธอ

ที่สามารถโกหกได้โดยธรรมชาติ โดยหน้าไม่แดงและไม่ลนลาน

พิชญ์สินียิ้มและพูดว่า: " มีลูกเขยกตัญญูเช่นนี้ แม่ก็มีความสุข แต่ว่าแกไม่ต้องจ่ายหนึ่งในสามของเงินเดือนให้พวกฉันหรอก เราไม่ได้ขาดแคลนเงิน แกอย่าลืมว่าควรให้พ่อแม่แกด้วย”

ยศพัฒน์ยิ้ม: "พ่อแม่ของผมไม่ได้ขาดเงิน พวกเขากังวลอยู่เสมอว่าผมจะไม่มีภรรยา อยากช่วยสนับสนุนด้วยซ้ำ”

“พัฒน์ แกและเทวิกาได้รับทะเบียนสมรสแล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่แกจะพาเทวิกาไปพบพ่อแม่แล้วหรือยัง”

หลังจากที่พิชญ์สินีพูดจบ เธอก็ถามลูกสาวของเธอว่า “ตั้งแต่แกกลับมา แกได้ไปเจอพ่อแม่พัฒน์สักครั้งหรือยัง?”

“แม่ ฉันไม่ว่าง”

“หมายความว่าแกยังไม่ได้ไปเจอพ่อแม่ของพัฒน์เหรอ ยุ่งงั้นเหรอ ที่ร้านแกก็…..” พิชญ์สินีมองที่นั่งที่เต็ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง “ร้านแกก็ปกติไม่ใช่เหรอ ฝากกนกอรดูให้ก็ได้ แล้วค่อยเจียดเวลาไปเจอพ่อแม่พัฒน์ก็ยังดี”

“แกไม่อยากไปใช่ไหม เทวิกา ถึงลูกสะใภ้จะขี้เหร่ยังไงต้องไปเจอแม่ผัวสิ”

เทวิกากระซิบ “ฉันไม่ได้ขี้เหร่”

เธอยังไม่พร้อมตามยศพัฒน์ไปเจอพ่อแม่ของเขา

ถ้ายศพัฒน์เป็นคนธรรมดาเช่นเธอ เธอจะไม่กดดันเลย

แต่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุด

แม้ว่าเขาจะบอกว่าครอบครัวของเขาเข้ากันได้ง่าย แต่เธอก็กดดันอยู่ดี

“แม่ครับ อย่าโทษวิกาเลย ไม่ใช่ว่าวิกาไม่อยากไป แต่เป็นเพราะผมเองก็ยุ่งกับงานมากเกินไป และบ้านของผมก็อยู่ไกลจากตัวเมือง การไปกลับใช้เวลานานพอสมควร ผมคิดเอาไว้ว่าวันหยุดสุดสัปดาห์นี้จะพาวิากลับไปเจอพ่อแม่แล้วล่ะครับ”

ยศพัฒน์ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ภรรยาสุดที่รักของเขาถูกวิพากษ์วิจารณ์ แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นแม่ของเธอเองก็ตาม

พิชญ์สินีกล่าวว่า "พัฒน์ อย่าปกป้องเธอ ฉันรู้จักลูกสาวฉันดี เธอกระดิกหางแค่นิดหน่อย ฉันก็รู้แล้วว่าเธอจะทำอะไร"

“งั้นแม่ดูให้หน่อยว่าตอนนี้หางของฉันยกสูงถึงไหนแล้ว?”

ทันทีที่พูดจบ พิชญ์สินีก็ก็ตอบกลับด้วยการตบ

แน่นอนว่าไม่ได้แรงมาก

"แม่ครับ ดื่มน้ำสาลี่ดีกว่า”

ผู้คุ้มกันภรรยารีบหยิบแก้วน้ำสาลี่ขึ้นมา แลวส่งให้แม่ยาย

ทำไมพิชญ์สินีจะมองไม่ออก

เธอพอใจมากกับลูกเขยคนนี้

เมื่อรู้ว่าการปกป้องวิกาจะไม่ทำให้แม่ยายขุ่นเคือง เขามีความฉลาดทางอารมณ์สูง

พิชญ์สินีดื่มน้ำสาลี่ที่ลูกเขยคั้นให้เธอ และรู้สึกว่ามันหวานกว่าน้ำผึ้ง

หลังจากที่เธอดื่มเสร็จและนั่งพักสักครู่ ยศพัฒน์ก็ยกกระเป๋าเดินทางของเธอขึ้นมาและพูดกับเธอว่า “แม่ครับ ผมจะเอากระเป๋าเดินทางกลับไปที่บ้านให้ แม่จะพักอยู่ที่บ้านสักพักใช่ไหม?”

พิชญ์สินีตอบด้วยจุดประสงค์ที่ซ่อนอยู่ในใจ "ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ฉันขอกลับไปพักพร้อมแกเลยแล้วกัน”

เธอยืนขึ้นและยศพัฒน์ก็ให้เธอเดินนำไปก่อน

เทวิกาพูดกับผู้ชายของเธอ: อย่าลืมสอบถามเรื่องกนกอรว่าปลอดภัยดีหรือเปล่า

เธอมีลางสังหรณ์ว่า ที่กนกอรจะทำให้นฤเบศวร์ขุ่นเคือง มันเป็นเพราะเธอ

ยศพัฒน์มองย้อนกลับมาอย่างมั่นใจ

เขาจัดการได้อยู่แล้ว เธอวางใจได้!

ยศพัฒน์หยิบกระเป๋าเดินทางของแม่ยายขึ้นมา และส่งแม่ยายกลับบ้าน

ระหว่างทาง พิชญ์สินีก็ถาม “พัฒน์ ตอนนี้แกอาศัยอยู่กับวิกาหรือเปล่า?”

“เดิมผมอาศัยอยู่ที่คอนโดกรีนทาวน์ หลังจากจดทะเบียนกับวิกา เพื่อลดค่าใช้จ่าย ผมจึงย้ายไปอยู่กับวิกา เวลาวิกาต้องปั่นงาน คุณภาพชีวิตเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมรู้สึกสงสาร เลยย้ายมาอยู่ด้วยกัน เพื่อดูแลชีวิตประจำวันของเธอ”