รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 702

“อาสามกลัวตายเหรอครับ”

เสียงประยสย์ทุ้มต่ำ เย็นยะเยือก แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ชลอยากจะพยักหน้า แต่เขาถูกบีบจนติดผนัง ไม่สามารถพยักหน้าได้ ได้แต่พูดว่า “อาสามเพิ่งจะอายุสี่สิบกว่าปี ยังไม่แก่เลยนะ ยังไม่อยากตาย ประยสย์ อาสามกลัวตาย กลัวตายจริงๆ หลานอย่าฆ่าอาเลยนะ พวกเราคุยกันดีๆ”

“ผมไม่มีอะไรจะคุยกับอาสามครับ”

“เอาอย่างนี้แล้วกันนะครับ ผมมีทางเลือกให้อาสามสองทาง ทางแรกให้อาสามไปตายเอง อีกทางก็คือให้ภรรยากับลูกชายลูกสาวอาไปตายแทน อาสาม จะเลือกทางไหนดีครับ”

พ่อบ้านใหญ่ได้ยินนายน้อยพูดอย่างนี้ ก็ก้มหน้าลงไป ไม่ใช่ว่ากลัว แต่แอบหัวเราะ

เขารู้ว่านายน้อยไม่มีทางลงมือฆ่าคุณชล

คุณชลทำความผิด ก็ต้องใช้กฎหมายลงโทษเขา นายน้อยไม่มีทางฆ่าเขาให้มือทั้งสองข้างของตนเองต้องแปดเปื้อน เสียอนาคตที่เหลืออีกครึ่งชีวิตของตนเองหรอก

ชล “……ประยสย์เมื่อก่อนอาสะใภ้สามกับพลอยไพลินทำเรื่องที่ผิดกับครอบครัวหลานเอาไว้มากมาย เธอสมควรตาย แต่เจนสันสามคนพี่น้องไม่ได้ทำผิดอะไรใหญ่หลวง โดยเฉพาะลินน์ ที่เพิ่งจะสิบขวบ ยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง หลานได้โปรดเห็นใจไว้ชีวิตพวกเขาด้วยนะ”

“อาสามบอกหน่อยว่าอาสามจะเลือกทางไหนดี ตายเอง หรือว่าให้ภรรยากับลูกตาย”

“ฉัน ฉันขอมีชีวิตอยู่แล้วกัน คุณปู่คุณย่าหลานอายุมากแล้ว อาสามทำใจไม่ได้ที่ต้องให้คนแก่อย่างพวกเขาสองคนต้องมาจัดงานศพให้ อีกอย่างอาสะใภ้สามของหลานถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดที่ทำลงไป ถ้าหลานกลัวเจนสัน ต้องการจะกำจัดเขาก็จัดการเถอะ แดนไม่รู้อะไรจริงๆ แม้แต่เรื่องธุรกิจเขาก็ยังไม่เคยได้สัมผัสเลย”

“ประยสย์ หลานเองก็รู้ว่าตอนนี้อามีลูกไม่ได้แล้ว ยังไงอาก็ต้องเหลือลูกชายเอาไว้สืบสกุล รอให้อาตายไปแล้ว ก็มีลูกชายจัดงานศพให้ ถ้าหลานไม่สบายใจ ฉันตีให้แดนขาหักสองข้างเลย ให้เขาเดินไม่ได้ จะได้ไม่คิดมักใหญ่ใฝ่สูง”

ต้องบอกว่าชลนั้นเป็นคนที่โหดเหี้ยมไร้ความเมตตาจริงๆ เพื่อปกป้องลูกๆทั้งสามคนณิชกานต์ยอมมอบหลักฐานที่พวกเขาสองคนสามีภรรยาทำความผิดร่วมกันมาสองปีกว่านี้ทั้งหมดให้กับไซม่อน พอถูกไซม่อนส่งเข้าคุก อาจจะต้องถูกโทษประหาร ดีที่สุดก็คือจำคุกตลอดชีวิต

ชลกลับเลือกที่จะรักษาชีวิตตนเองเอาไว้ แล้วก็ขอร้องอ้อนวอนแทนลูกชายคนเล็ก เพียงเพราะเขาไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว ต่อไปตายแล้วก็ยังมีลูกชายจัดการเรื่องงานศพให้เขา ถ้าไม่คำนึงถึงเรื่องนี้ เขาอาจจะไม่มีทางอ้อนวอนขอร้องแทนลูกเมียก็ได้

สำหรับภรรยา ตอนนี้เขามีแต่ความแค้น ไม่มีความรัก แค้นจนแทบทนไม่ไหวที่จะให้ณิชกานต์ตายไปไวๆ

“หึๆ อาสามกับอาสะใภ้เป็นสามีภรรยากันมาสิบกว่าปีแล้วนะครับ อาสะใภ้จะทำอะไรผิดต่อใครแต่ก็ไม่เคยทำผิดกับอาสาม อาสามยังจะตอบแทนอาสะใภ้แบบนี้อีก ช่างน่าเสียใจแทนอาสะใภ้จริงๆ คำพูดที่อาสามพูดพวกนี้ ผมได้ช่วยอาบันทึกเอาไว้หมดแล้ว เอาไว้ให้ลูกชายลูกสาวของอาฟัง”

ชล “……ประยสย์！”

“ไม่ต้องเรียกเสียงดังขนาดนี้ก็ได้ครับ การได้ยินของผมยังมีประสิทธิภาพดีมาก”

ประยสย์หัวเราะเยาะพลางเอ่ยว่า “ยังมีเรื่องน่ายินดีอีกเรื่องที่ต้องบอกอาสาม ก็คือสี่คนในครอบครัวตระกูลเลิศธนโยธา สองคนตายแล้ว อีกสองคนถูกจับ พลอยไพลินกับพ่อสองคนพ่อลูกก็ต้องได้รับโทษประหาร ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นที่สองพ่อลูกคู่นี้ทำ แค่เพียงพวกเขาเปิดฉากยิงกับตำรวจข้อนี้ ก็มากพอที่จะทำให้พวกเขาได้รับโทษประหารแล้ว”

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาพาลูกสาวไปขายยาเสพติดเลย

ล้วนแต่เป็นโทษประหารทั้งสิ้น

“บริษัทของตระกูลเลิศธนโยธา ถูกตรวจสอบทั้งหมด ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเลิศธนโยธาล้วนถูกปิดหมดแล้ว คนถูกจับไปมากมาย ประโยคเดียว ก็คือตระกูลเลิศธนโยธาไม่มีโอกาสจะรอดพ้นแล้ว”

สีหน้าของชลเป็นไปทันที

การมาของประยสย์ ทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าตระกูลเลิศธนโยธาจะพังพินาศไม่มีชิ้นดี

เช่นนั้นเรื่องที่เขาไปร่วมมือกับตระกูลเลิศธนโยธา……

ชลนึกถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา ก็รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างอ่อนยวบลงทันที ทรุดตัวลง ประยสย์คิดจะประคองตัวเขาไว้ ก็คว้าไว้ไม่ทัน เขาทรุดนั่งลงกับพื้น สีหน้าซีดเผือด ริมฝีปากก็ขาวซีด

ขาทั้งสองข้างสั่นเทา

ประยสย์มองเขาด้วยความสมเพช

เมื่อก่อนคิดว่าอาสามของเขาเก่งมาก ไม่พ่ายแพ้ใครหน้าไหน สุดท้ายก็อยู่ในสภาพนี้ มานึกๆดูแล้วอาสามของเขานอกจากเลี้ยงดูเมียน้อยเอาไว้มากมาย เรื่องอื่นก็ล้วนต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลเลิศธนโยธาทั้งนั้น ในอดีตเขาเห็นว่าอาสามเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวคนหนึ่ง ช่างมองผิดไปจริงๆ