นายหญิงพูดคำไหนคำนั้น
ในวันนั้นก็จัดการเรื่องในบ้านให้เรียบร้อย แล้วสองสามีภรรยาก็พาลินน์ที่ปิดเทอมภาคฤดูหนาว นั่งเครื่องบินส่วนตัวบินมาที่เมืองแอคเซสซ์ด้วยกัน
แน่นอนว่านำของขวัญไร้รสนิยมมาด้วยมากมาย
คนแก่สองคนอายุมากแล้ว แม้สุขภาพจะยังแข็งแรงอยู่ แต่ก็พาหมอประจำครอบครัว รวมไปถึงทีมบอดี้การ์ดที่คอยติดตามมาด้วย บอกได้เลยว่าเอิกเกริกสุดๆ
ในฐานะที่เป็นผู้นำของตระกูลสาระทา แค่พ่อแม่ขยับตัวไซม่อนก็ได้ข่าวคราวแล้ว
ส่วนวันนี้เป็นวันที่สามของการแต่งงาน ชเนนทร์จึงพากิติยากลับบ้าน
บ้านตระกูลบุญเยี่ยมยังคงเชิญแขกมาทานข้าวเช่นเคย
ไซม่อนกับภรรยาพักอยู่ที่คฤหัสน์เมเปิล แต่ทว่าวันนี้มากินข้าวที่บ้านตระกูลบุญเยี่ยม เมื่อเขารู้ข่าวที่พ่อแม่พาลินน์มาก็พูดกับพ่อบ้านอย่างสงบ: “ฉันเข้าใจแล้ว”
ญาณินออกมาจากในห้อง รอให้เขาวางสาย จึงถามอย่างเอาใจใส่: “มีอะไรเหรอ?”
เมื่อกี้ตอนที่มือถือของไซม่อนดัง ญาณินเห็นเบอร์ที่หน้าจอแล้ว รู้ว่าเป็นสายจากทางเมืองซูเพร่า
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่พ่อแม่พาลินน์มาที่นี่แล้วน่ะ คาดว่าคงไปสู่ขอที่ตระกูลนนท์สัจทัศน์แทนลูกชายเรา”
ไซม่อนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ผมก็เดาไว้แล้วว่าพวกเขาคงรอหลังปีใหม่ไม่ไหว ปีที่แล้วก็แบบนี้ แค่ในใจของพวกเรารู้สึกแย่ พวกเราไม่มีความสุข พ่อแม่ผมถึงจะสบายใจ”
ญาณินพูดอย่างเย็นชา: “คอยดูแล้วกันว่าใครจะไม่มีความสุข”
เธอพูดกับสามี: “ถ้าไม่ใช่ว่าตอนที่ฉันแต่งงานกับคุณ คุณย่าของคุณยังแข็งแรงดีอยู่ ฉันคงคิดว่าคุณไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อแม่คุณแล้วนะ พ่อแม่เดียวกันแท้ๆ แต่พวกเขาปฏิบัติกับน้องชายสองคนของคุณดีกว่ามากๆ โดยเฉพาะกับชล รักเหลือเกิน”
“ที่พี่น้องทะเลาะกันได้ง่าย มักจะเกิดจากความลำเอียงของพ่อแม่นี่แหละ”
ไซม่อนเงียบ
เพราะที่ภรรยาพูดเป็นความจริง
พ่อของเขาดีกว่าหน่อย แต่แม่ลำเอียงมากจริงๆ
เห็นๆอยู่ว่าไม่ใช่ความผิดของเขา ที่เขาส่งน้องชายสองคนเข้าไปอยู่ในคุก นั่นก็สมควรแล้ว เพราะพวกเขาทำผิด ต่อให้เขาไม่ส่งพวกเขาเข้าไป พสธรก็แฉพวกเขาอยู่ดี ถึงเวลานั้นพวกเขาก็ต้องเข้าคุกเหมือนเดิม
เงินที่เขาหามาได้ แม่รู้สึกว่าเขาควรแบ่งให้น้องชายสองคนเท่าๆกัน นั่นเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเขา เป็นความสำเร็จที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจ แลกมาด้วยความพยายาม มีเหตุผลอะไรถึงต้องแบ่งให้น้องชายสองคนเท่าๆกัน?
ความหมายของแม่ไม่เพียงแต่ให้แบ่งกับน้องชายอย่างเท่าๆกัน ยังควรแบ่งให้พวกหลานชายหลานสาวของเขาด้วย เนื่องจากเขามีลูกเพียงสองคน วิกาเพิ่งตามหากลับมาได้ภายหลัง ตอนที่ยังหาวิกาไม่เจอ เขามีแค่ประยสย์เป็นลูกเพียงคนเดียว
บวกกับเวลานั้นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกเลวร้าย ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่แม่บอกเขาเป็นนัยๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับประยสย์ที่ไม่ราบรื่น วันข้างหน้าคงไม่มีทางเลี้ยงดูเขาจนจากไปหรอก บอกให้เขาดีกับพวกหลานชายหลานสาวหน่อย แบ่งสมบัติให้พวกหลานชายหลานสาวดีกว่า
ความคิดของแม่ทำเอาไซม่อนทั้งโมโหทั้งขำ
ตอนที่ลูกแท้ๆของตนเองหวังพึ่งไม่ได้ เขาจะหวังพึ่งหลานสาวหลานชายงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!
พวกเขาก็มีพ่อแม่ของตนเองที่ต้องแสดงความกตัญญู เป็นไปได้ยังไงที่จะเลี้ยงดูลุงอย่างเขาไปจนแก่? แต่แน่ล่ะ ลุงอย่างเขามีเงินมีอำนาจนี่นา เพื่อเงิน พวกหลานชายหลานสาวต้องดีกับเขาอยู่แล้ว
ตอนที่ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆจากเขา หลานชายหลานสาวจะยังมองเห็นเขาอีกไหม? มีแต่จะเตะเขาออกไปน่ะสิ
“ผมเห็นประยสย์ทำตัวดีกับคุณกัญณิศาขึ้นมาก พวกเขาเริ่มมีความรู้สึกให้กันบ้างแล้วใช่ไหม?”
ไซม่อนพูด: “ถ้าพวกเขาไม่ได้มีความรู้สึกต่อกันสักนิด ผมไม่มีทางยอมให้พ่อแม่ควบคุมการแต่งงานของเขาเด็ดขาด คนเป็นพ่ออย่างผมยังไม่พูด ปู่ย่าอย่างพวกเขามีสิทธิพูดได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน