รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 759

เทวิกานึกถึงเรื่องที่ย่ามาหาที่นี่ขึ้นมาได้ มองพี่ชายแท้ๆ อยากจะพูดอะไรแต่ไม่พูด

“วิกา แกอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ เราเป็นพี่น้องกันจะมีเรื่องอะไรที่พูดไม่ได้”

เทวิกายิ้ม พูดต่อ: “พ่อบอกฉันว่า ปู่ย่าพาลินน์มาที่นี่แล้ว สถานที่แรกน่าจะไปบ้านของพี่สะใภ้ฉัน เป็นตัวแทนพี่ไปสู่ขอกับพี่สะใภ้ฉัน เรื่องแต่งงานกับณิศาน่ะ”

ประยสย์เบิกตาโพลง

“ทำไมแกไม่รีบบอกล่ะ? อีกอย่างนะ ไม่นึกว่าพวกเขาจะไม่บอกพี่”

เทวิกาพูด: “นี่เป็นเรื่องที่พี่เตรียมตัวไว้แต่แรกแล้ว เพราะยุ่งๆ ฉันถึงได้ลืมบอกพี่น่ะสิ”

ประยสย์ฮึดฮัด: “ไม่ใช่ว่าแกลืมหรอก พ่อไม่ให้แกบอกสินะ พ่อคงวางแผนอะไร จงใจให้พวกเขาไปสู่ขอแทนพี่แน่ๆ”

แน่นอนว่า ต่อให้เขารู้ ก็คงไม่ห้ามอยู่ดี

เทวิกาแค่ยิ้มแต่ไม่พูด ถือเป็นการยอมรับไปโดยปริยาย

ส่วนของขวัญหนึ่งคันรถที่นายหญิงให้คนนำมามอบให้บ้านตระกูลบุญเยี่ยมน่ะ ตอนนี้มาถึงแล้ว

ประยสย์จึงพาคนของตัวเองกลับไปที่โรงแรมบี.เอ.เอ็มพร้อมกับคนของนายหญิงทันที

หลังจากไซม่อนรู้เรี่อง จึงบอกครอบครัวของลูกสาว และพาภรรยามุ่งหน้าไปที่โรงแรมบี.เอ.เอ็มเช่นกัน

เทวิกาอยากไปดูอะไรสนุกๆด้วย แต่ผู้ชายของเธอไม่ให้เธอไป เธอจึงทำได้เพียงรอพี่ชายกับพี่สะใภ้กลับมาอยู่ในบ้านด้วยความเสียดาย ค่อยถามสถานการณ์แล้วกัน

ฟ้ามืดแล้วชเนนทร์กับภรรยาถึงกลับมาบ้าน

สองสามีภรรยากินมาจากบ้านฝ่ายหญิงแล้ว หลังจากกลับมาจึงไม่ได้กินข้าวอีก หลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่างสักพัก กิติยาก็ขึ้นไปข้างบน

ห้องหอของเธอกับชเนนทร์อยู่ชั้นสอง

ห้องหอได้รับการปรับแต่งใหม่แล้ว ในห้องยังแปะตัวอักษรเฉลิมฉลองอยู่ทั่วห้อง เธอนั่งอยู่บนโซฟา ไม่รู้คิดอะไรอยู่

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มีคนเคาะประตู

กิติยาไม่ได้ขานรับ แต่ลุกไปเปิดประตูทันที เห็นว่าเป็นเทวิกา ในมือของเทวิกาถือจานผลไม้ที่หั่นเอาไว้อย่างดีจานหนึ่ง เห็นกิติยาเปิดประตูแล้ว เทวิกาจึงยิ้ม: “พี่สะใภ้ เรากำลังกินผลไม้กันอยู่ ฉันก็เลยเอามาให้พี่จานหนึ่ง”

กิติยารีบยื่นมือไปรับผลไม้ เบี่ยงตัวหลบให้เทวิกาเข้ามา พูดขึ้น: “ให้พี่ชายเธอเอาขึ้นมาให้ฉันก็ได้”

“เป็นฉันเองที่แย่งพี่ทำ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับพี่สะใภ้หน่อย”

เทวิกาพลางเดินเข้าไปในห้องพลางพูดขึ้น: “พี่สะใภ้ว่างไหมคะ?”

“ทั้งหนึ่งเดือนนี้ ฉันว่างทุกวันเลย”

ยุ่งมาหลายปี เธอก็เหนื่อยเช่นกัน จึงถือโอกาสที่เพิ่งแต่งงาน กิติยาให้ตัวเองลาพักไปเต็มๆหนึ่งเดือนเลย หนึ่งเดือนนี้ เธอสนใจแค่อยากใช้ชีวิตอยู่กับชเนนทร์ รอให้พ้นงานแต่งของเทวิกาไปแล้ว ก็จะเป็นวันหยุดปีใหม่ จะได้ออกไปฮันนีมูนสักที

หลังจากรอให้เทวิกาเข้ามา กิติยาก็ปิดประตู น้องสาวสามีกับพี่สะใภ้กลับไปนั่งบนโซฟา

“อยากดื่มน้ำไหม?”

เทวิกาส่ายหัว ยิ้มพูดขึ้น: “พี่สะใภ้ เป็นครอบครัวเดียวกันไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก ถ้าฉันหิวน้ำ ฉันจะเทน้ำกินเองค่ะ ฉันคิดว่า พี่สะใภ้ก็น่าจะรู้ว่าฉันอยากพูดอะไร ฉันแค่อยากรู้ว่าย่าฉันเป็นตัวแทนพี่รองฉันไปสู่ขอแล้วใช่ไหมคะ?”

พูดถึงเรื่องนี้ กิติยาก็หน้าตากลัดกลุ้ม

กิติยาไม่อยากดองกับตระกูลสาระทาเลย แต่น้องสาวบอกไว้แล้ว เธอชอบประยสย์ ที่สำคัญถ้าประยสย์ขอเธอแต่งงาน เธอก็จะตอบตกลงน่ะสิ