รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 760

โรงแรมบี.เอ.เอ็ม

นายท่านกับนายหญิงพาหลานสาวคนเล็กเข้าพักในห้องสวีท อย่างนี้ถึงจะเหมาะสมกับสถานภาพของพวกเขา

ห้องสวีทตั้งอยู่ที่ชั้นบนสุด

นายหญิงยืนมองทิวทัศน์อยู่ที่ด้านหน้าของหน้าต่าง จดจำความเจริญรุ่งเรืองของเมืองแอคเซสซ์ไว้ในสายตา

เปรียบเทียบกับเมืองซูเพร่าที่ขาวโพลนในตอนนี้ ฤดูหนาวของเมืองแอคเซสซ์ยังคงมีคนพลุกพล่าน แต่ละพื้นที่ของเมืองใหญ่ล้วนมีการจราจรที่เนืองแน่น เต็มไปด้วยแสงสีของสถานบันเทิงยามค่ำคืน

ไม่เหมือนเมืองซูเพร่า ฤดูหนาวมันหนาวเกินไป บนถนนไม่เพียงแต่รถน้อย แม้แต่ผู้คนก็น้อยเช่นกัน ถ้าไม่มีอะไร ต่างก็ไม่ยอมออกจากบ้าน เพราะหนาว

และตอนนี้ที่หน้าโต๊ะกินข้าว นายท่านกับลินน์กำลังกินมื้อเย็น ปู่หลานกินกันอย่างเอร็ดอร่อย

อาหารของเมืองแอคเซสซ์กับเมืองซูเพร่าถือว่าแตกต่างกัน น้อยครั้งที่นายท่านจะมาเมืองแอคเซสซ์ ก็ตอนที่เพิ่งจำเทวิกาได้ ครอบครัวใหญ่พาสมาชิกในตระกูลมายืนยันตัวตน และระบายความโกรธแทนเทวิกา พวกเขาจึงอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์สองสามวัน พักอยู่ที่คฤหัสน์เมเปิล ได้ลิ้มลองอาหารรสเลิศของเมืองแอคเซสซ์ไปไม่น้อย

พ่อครัวของคฤหัสน์เมเปิลไม่ได้ฝีมือด้อยไปกว่าเชฟของโรงแรมบี.เอ.เอ็ม เวลานั้นนายท่านก็หลงรักอาหารรสเลิศของเมืองแอคเซสซ์ไปแล้ว

วันนี้ได้มาเมืองแอคเซสซ์อีกครั้ง เขาสั่งอาหารอร่อยๆไปไม่น้อย พาหลานสาวกินอย่างเอร็ดอร่อย

ถึงลินน์จะยังไม่พอใจอยู่ ไม่พอใจที่ปู่ย่ายืนยันให้ประยสย์แต่งงานกับพี่ณิศา นั่นเป็นผู้หญิงที่พี่ใหญ่ของเธอชอบนะ

ถึงยังไงก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ได้เจอของอร่อยทั้งที ก็ต้องโยนเรื่องที่ไม่ถูกใจทิ้งไปไกลๆก่อน

“คุณปู่ ทำไมคุณย่าไม่กินล่ะคะ?”

ลินน์พลางกินพลางถามปู่ “คุณปู่ อาหารที่นี่อร่อยจริงๆนะคะ อร่อยกว่าอาหารที่พ่อครัวในบ้านเราทำซะอีก”

“นั่นเป็นปัญหาความแตกต่างของภาคใต้ภาคเหนือ จริงๆแล้วคนอีกมากก็ไม่ชินกับอาหารทางฝั่งนี้ แต่ปู่กับหลานชอบอาหารที่นี่ไง”

“ยายเฒ่า อย่าเอาแต่ยืนมองอยู่ตรงนั้นเลย มากินข้าวเถอะ ไม่งั้นอีกเดี๋ยวหลานคนโตมาชวนทะเลาะ คุณก็จะโมโหจนกินข้าวไม่ลงอีก แล้วตัวคุณเองจะหิว เราควรจะรีบกินให้อิ่มก่อนพวกเขามาถึง ถึงจะมีแรงปะทะคารมกับพวกเขา”

นายหญิงหมุนตัวกลับมา เห็นปู่หลานกินอย่างเอร็ดอร่อย จึงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก พลางเดินไปทางห้องอาหาร พลางพูดขึ้น: “ปู่หลานสองคนนี้เป็นผีปอบกลับชาติมาเกิดหรือไง?”

ยังดีที่พวกเขากินข้าวอยู่ในห้อง ไม่ได้ลงไปกินบุฟเฟต์ที่ชั้นหนึ่ง

“คุณย่า อาหารที่นี่อร่อยมากเลยค่ะ”

“ที่นี่โรงแรมบี.เอ.เอ็มนี่นา โรงแรมที่ดีที่สุดของเมืองแอคเซสซ์ ต้องอร่อยอยู่แล้ว”

นายหญิงนั่งลงไปหลังโต๊ะกินข้าว นายท่านจึงคีบอาหารให้เธอ พูดขึ้น: “ผมคาดว่าหลานคนโตของเราคงอยู่ระหว่างทางมาที่นี่แล้ว”

“มาก็มาสิ ฉันกลัวเขามาชวนทะเลาะหรือไง?”

นายหญิงกินไปพูดไป: “ก็ยอมให้พวกเขาสร้างความหงุดหงิดให้ฉันแล้ว จะไม่ยอมให้ฉันทำให้พวกเขาหงุดหงิดบ้างหรือไง?

“ถ้าฉันไม่ได้ฉลองปีใหม่อย่างมีความสุข ก็จะไม่ให้พวกเขาฉลองปีใหม่อย่างเป็นสุขเหมือนกัน ไม่มีความสุขไปกันหมดนี่แหละ”

เวลานี้ลินน์รู้เรื่องรู้ราวดีมาก ไม่พูดอะไรสักคำ แค่กินข้าวเงียบๆ ฟังปู่ย่าคุยกัน

สองสามีภรรยาไม่ได้คิดจะปิดบังลินน์ ส่วนลินน์ที่ฟังไปฟังมาก็เข้าใจแล้ว ที่ปู่ย่าอยากให้พี่ประยสย์แต่งงานกับพี่ณิศา เพราะพี่ประยสย์ไม่ได้รักพี่ณิศา ย่าจึงใช้โอกาสนี้มาแก้แค้นพี่ประยสย์

“คุณย่าคะ ถ้าต่อไปพี่ประยสย์ไม่ต้องการพี่ณิศาแล้ว จะให้พี่ณิศามาแต่งงานกับพี่ใหญ่หนูแทนได้ไหม? พี่ใหญ่ของหนูชอบพี่ณิศามากๆเลยนะคะ”

ลินน์ช่วงชิงตำแหน่งตัวสำรองของณิศาแทนพี่ใหญ่ของตนเอง

นายหญิง: “......ถ้ามีวันนั้นจริงๆ ถ้าพี่ของเราไม่รังเกียจ และถ้าณิศายินยอม ย่าก็ไม่ติดใจอะไร”

ถ้าเจนสันจะคบกับณิศา ที่เคยเป็นคุณผู้หญิงของประยสย์และเปลี่ยนมาแต่งงานกับน้องชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา นั่นก็เป็นการตบหน้าประยสย์ชัดๆ