รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 767

ณิศาราวกับเป็นเด็กดี ดวงตากลมโตเป็นประกายและถามว่า "พี่ พี่อยากคุยอะไรกับฉันเหรอ?"

ชเนนทร์หยิบชามซุปของภรรยาของเขาขึ้นมา ช่วยภรรยาของเขาตักซุป และพูดว่า "ที่รัก มีอะไรจะคุยก็รอกินข้าวเสร็จก่อนค่อยคุยกันนะ ณิศา กินข้าวก่อนเถอะ ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่มีอะไรหรอก พี่สาวของเธอไม่คุ้นเคยกับการแยกจากเธอ ก็เลยคิดถึงเธอน่ะ"

กัญณิศามองไปที่พี่สาว จากนั้นมองไปที่พี่เขยของเธอ และใช้สายตาถามสาเหตุจากพี่เขย

ชเนนทร์ส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ

อันที่จริง เขาไม่รู้สาเหตุว่าทำไมจู่ ๆ ภรรยาของเขาถึงกลับมาที่บ้านของเธอ

กิติยาไม่ได้พูดอะไรเลย

หลังจากชเนนทร์ตักซุปถ้วยหนึ่งให้ภรรยาแล้ว เขาก็ถามน้องเมียของเขาว่า "ให้พี่ช่วยไหม?"

ณิศาแอบมองไปที่พี่สาวของเธอ รีบส่ายหัวแล้วพูดว่า "พี่เขย ฉันจัดการเอง"

กิติยาหยิบช้อนขึ้นมา ตักซุปและดื่มช้า ๆ น้ำเสียงของเธอยังคงเรีบนิ่ง ทำให้ณิศาไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่สาวของเธอกำลังคิด "กินข้าวก่อน"

ณิศาขานตอบ

ระหว่างกินข้าว เธอก็เอาแต่คิดว่า เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า?

ช่วงนี้ เนื่องจากงานแต่งของพี่สาว เธอไม่ได้แอบหนีออกไปเถลไถลเลย ไม่น่าจะทำอะไรพลาด ถึงเธอออกไปเดินเล่นกลางดึก พี่สาวก็ไม่น่าจะรู้

เห้อ การคาดเดาเป็นเรื่องที่น่ารำคาญจริง ๆ

การคาดเดาไม่ได้ มันน่ารำคาญยิ่งกว่า

ยังไงหล่อนก็เป็นพี่สาวของเธอ ณิศาทำได้เพียงกินอย่างเดียว แต่เธอรู้สึกค่อนข้างกินไม่รู้รส

กว่าจะกินเสร็จมันไม่ง่ายเลย ณิศาเช็ดปากด้วยผ้า แล้วมองไปที่พี่สาวของเธอ จากนั้นก็พูดอย่างประจบประแจงว่า "พี่ ฉันอิ่มแล้ว"

กิติยาวางตะเกียบลง

ชเนนทร์ส่งผ้าเช็ดปากให้อย่างเอาใจใส่

"ขอบคุณ"

ชเนนทร์พูดด้วยความรักใคร่ "เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอก"

กิติยามองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน

เมื่อเห็นว่าคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันกำลังเกี้ยวพาราสีกัน จนทำให้เธอเป็นเหมือนส่วนเกิน ณิศาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระแอมเบา ๆ เพื่อเตือนให้พี่สาวของเธอว่าเธอยังอยู่ที่นี่

ชเนนทร์เกือบจะจูบริมฝีปากสีแดงของภรรยาสุดที่รักของเขาแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงกระแอมของน้องเมีย เขาถึงเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองอยู่ตระกูลนนท์สัจทัศน์ และน้องเมียก็ยังอยู่ที่นี่ด้วย

หลังจากที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นแสดงอาการเขินอายเล็กน้อย เขาก็แสร้งทำเป็นเมินเฉยอย่างรวดเร็ว และพูดกับกิติยาว่า "ที่รัก คุณไปคุยกับณิศาเถอะ ที่เหลือผมจัดการเอง"

“เรียกป้าแม่บ้านมาเก็บก็พอแล้ว”

“ผมเก็บเอง มีอะไรให้ทำหน่อยก็ดี จะได้ไม่เบื่อ”

ตอนที่ชเนนทร์อยู่บ้าน เขามักจะได้รับคำสั่งจากแม่ให้ทำงานบ้าน การเก็บโต๊ะล้างจาน เป็นงานที่เขาทำมากที่สุด

ในอดีต ตอนที่พี่น้องทั้งสองอยู่บ้าน พวกผู้ใหญ่มักจะให้เขาทำงานนี้ แม่บอกว่า เธอให้ความสำคัญเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง ก็เลยให้ลูกชายของเธอทำงานหนักหน่อย ส่วนงานที่สบาย ๆ ให้วิกาไปทำแทน

ในสายตาแม่ งานล้างจานแบบนี้เป็นงานหนักแล้ว

จะเห็นได้ชัดว่า ครอบครัวนี้ให้ความสำคัญกับเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิงแค่ไหน หน้าที่ของวิกาก็คือ การเอาขวดซีอิ๊วที่ล้มอยู่บนโต๊ะตั้งขึ้น

เทวิกา:……พี่ พี่รังแกฉัน ตอนที่ฉันไม่อยู่ พี่เล่ากลับกันหรือเปล่า

เธอก็ทำทุกอย่างเหมือนกัน

แน่นอนว่า งานหนักก็ปล่อยให้พี่ชายเป็นคนทำ แม่บอกว่า แบบนั้นถึงจะเรียกว่าให้ความสำคัญกับเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง

กิติยาไม่ได้พูดอะไร เขายืนขึ้นและส่งสัญญาณให้น้องสาวของเธอตามไป

ณิศาเป็นเหมือนเด็กที่ประพฤติดี เดินตามหลังพี่สาวของเธอไป