รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 779

“ย่าอายุมากแล้ว นอนหลับง่าย และตื่นเช้าทุกวัน” หญิงชรามองดูกัญณิศาอย่างพินิจพิจารณาและเห็นว่ากัญณิศานั้นดูไม่เหนียมอายเหมือนกับคนที่เพิ่งแต่งงานใหม่ และยังได้ยินกัญณิศาพูดว่าเมื่อคืนประยสย์นั้นเมามาก เธอจึงคิดได้ว่าทั้งคู่คงต่างคนต่างนอน

หญิงชรามองไปที่กัญณิศาด้วยสายตาที่อ่อนโยนมากขึ้น

ประยสย์เมามาก เขาจะทำอะไรได้?

บางทีประยสย์อาจจะตั้งใจเมาเพื่อหลีกเลี่ยงการร่วมหอกับเจ้าสาว

“คุณย่า ออกไปนั่งก่อนก็ได้ค่ะ ฉันจะทำอาหารเช้าก่อน ในครัวมันร้อนค่ะ”

กัญณิศาหันกลับมายุ่งกับงานในมืออีกครั้ง และขอให้หญิงชราเข้าไปนั่งในห้องโถง

หญิงชราไม่ได้เดินจากไป เธอแค่ยืนอยู่ที่นี่ดูกัญณิศาแสดงทักษะการทำอาหารของเธอ และพูดเบาๆ ว่า: “ประยสย์รีบซื้อบ้านหลังนี้มาก ก็เลยยังไม่ได้จ้างแม่บ้าน ลำบากหน่อยนะกัญณิศา”

กัญณิศาพูดเบา ๆ : “คุณย่าคะ ตอนอยู่บ้านบางครั้งฉันก็เตรียมอาหารเช้าให้พี่สาว ฉันชินแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไรเลยค่ะ”

นอกจากนี้ยังเป็นวันแรกของงานแต่งงาน มันควรเป็นเวลาที่เธอจะต้องแสดงฝีมือ

“ย่าชอบเด็กที่อ่อนโยนและเอาใจใส่แบบหนูจริงๆ ประยสย์คงมีความสุขมากแน่ๆ ไม่เหมือนกับแม่สามีของหนูตอนที่เธอแต่งเข้ามาใหม่ๆ เธอนอนทั้งวันกว่าจะตื่นตะวันก็จะตกดินแล้ว ข้าวเช้าก็แทบจะต้องให้พ่อสามีเอาไปประเคนถึงที่นอน จะหวังให้ทำกับข้าวให้สามีกับพ่อแม่สามีน่ะเหรอ เลิกคิดไปได้เลย”

ในตอนนี้คุณย่ากับญาณิน ดูราวกับแม่สามีและลูกสะใภ้ที่เป็นศัตรูกัน

ไม่มีใครอยากยุ่งกับใคร

และคุณย่าก็มักจะพูดจาให้ร้ายลูกสะใภ้ทุกครั้งที่มีโอกาส

“คุณย่าคะ ในตอนนั้นคุณพ่อดื่มไปเยอะไหมคะ?คุณแม่อาจจะดูแลเขาทั้งคืนก็ได้นะคะ คุณย่าก็รู้ ผู้ชายบางคนเวลาที่เมาหนักๆนั้นรับมือยากมาก ยังดีที่ประยสย์เมาหนักเขาก็แค่หลับ ไม่อ้วก ไม่โวยวาย ไม่งั้นวันนี้ฉันคงตื่นเช้าไม่ไหวแน่ๆค่ะ”

“จะโทษคุณแม่ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคุณย่าอยากจะตำหนิ ก็ควรจะตำหนิลูกชายก่อนถึงจะถูกสิคะ”

กัญณิศาช่วยพูดให้แม่สามีของเธอ

หญิงชราเม้มริมฝีปากและไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในความเป็นจริง เธอจำได้ว่าในวันที่สองหลังงานแต่งงานของลูกชายคนโต ทั้งครอบครัวก็พากันนอนหลับจนถึงบ่าย

ญาณินตื่นขึ้นมาตอนเที่ยง และลงมือเตรียมอาหารสำหรับทุกคนด้วยตัวเอง แต่ทุกคนยังคงนอนหลับอยู่ และไม่มีใครมาร่วมโต๊ะอาหารนอกจากไซม่อน

นี่คือสิ่งที่หญิงชราได้ยินจากแม่บ้านในภายหลัง

ในเวลานั้น แม่บ้านชื่นชมความมีคุณงามความดีของญาณินต่อหน้าเธอ ที่จบจากงานแต่งแล้วยังสามารถเข้าครัวต่อได้

“คุณย่าคะ”

ลินน์เดินเข้าไปพลางขยี้ตา และเอ่ยเรียกหญิงชรา

“ลินน์ ตื่นแล้วเหรอ ทักทายพี่สะใภ้หน่อยสิ”

หญิงชราพูดอย่างใจดี

ลินน์มองไปที่กัญณิศาแต่ไม่ยอมพูดออกมา

เธอต้องการให้กัญณิศาแต่งงานกับพี่ชายของเธอ แต่ย่ายังคงยืนยันที่จะให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา

“เด็กคนนี้ขี้อายจริง” เมื่อเห็นว่าลินน์ปฏิเสธที่จะทักทาย หญิงชราก็ยิ้มและหาที่นั่งให้ลินน์นั่ง

กัญณิศายิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดเบา ๆ : “ลินน์คงยังไม่ชิน ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ให้เวลาเธอปรับตัวสักหน่อย จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ชินเหมือนกัน”

ลินน์ส่งเสียงชิพลางหันหลังแล้วเดินจากไป

เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แข็งทื่อของกัญณิศา หญิงชราจึงรีบพูดว่า: “ณิศา เพราะลินน์พักผ่อนไม่เพียงพอ อย่าไปถือสาเธอเลย หนูทำธุระของหนูไปเถอะ ย่าจะไปดูลินน์หน่อย วันนี้อากาศหนาวมากแต่เจ้าเด็กคนนี้ตื่นแล้วก็ไม่รู้จักใส่เสื้อผ้าให้มันหนาๆ”

ไม่รู้ว่าเธอแก่แล้วหรือว่าอุณหภูมิมันลดลงจริง ๆ หญิงชราจึงรู้สึกหนาวมาก

บ้านหลังนี้ไม่มีเครื่องทำความร้อน ซึ่งแตกต่างจากเมืองซูเพร่า ซึ่งเครื่องทำความร้อนจะเริ่มทำความร้อนทันทีที่ฤดูหนาวมาถึง ไม่ว่าข้างนอกจะหนาวแค่ไหน ภายในก็อบอุ่นเสมอ