“คุณย่าคะ”
“ลินน์ หนูยังเด็ก รอให้หนูโตพอที่จะเข้าใจเรื่องกฎหมายหนูจะเข้าใจเอง ว่าตอนนี้คุณลุงไม่สามารถช่วยพ่อกับแม่ของหนูได้ พวกเขา...… ไม่ได้โกหกหนูจริงๆ พ่อกับแม่ของหนูทำเรื่องไม่ดีเอาไว้เยอะมาก ซึ่งมันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย”
“ถึงแม้ว่าลุงของหนูจะไม่ลงมือ พวกเขาก็ไม่สามารถรอดพ้นจากการลงโทษทางกฎหมายได้”
ลินน์ร้องไห้: “คุณย่าคะ พ่อกับแม่ของหนูรู้ว่าพวกเขาทำผิด แล้วพวกเขาจะขอแก้ตัวไม่ได้เหรอคะ?”
เมื่อพวกเขาทำผิดพลาด พ่อแม่ก็ต้องอบรมสั่งสอน แล้วก็ให้พวกเขาแก้ไขในข้อผิดพลาดนั้นก็สามารถให้อภัยได้
แล้วทำไมพ่อกับแม่ที่ทำผิด ถึงต้องถูกจับด้วย?
หญิงชราถอนหายใจ พลางกอดหลานสาวตัวน้อยของเธอและร้องไห้อย่างเงียบๆ
เธอเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวต่างๆมันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร
ลูกชายทั้งสามคนเกิดที่เธอตั้งครรภ์มาตลอดเก้าเดือน เป็นพ่อเดียวกันและแม่เดียวกัน ตอนที่เธอยังเด็ก พวกเธอสองสามีภรรยายุ่งแต่กับงาน และลูกทั้งสามคนก็เข้ากันได้ดี พวกเขาเป็นพี่น้องกัน และเธอคิดว่าลูกชายทั้งสามคนของเธอคงจะไม่เป็นเหมือนครอบครัวของคนอื่นๆ ที่จะหักหลังกันเองเพื่อผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย
ลูกชายของเธอเริ่มมีความเห็นแก่ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่?
เป็นเพราะเธอผู้เป็นแม่เริ่มมีความลำเอียงหรือเปล่า?
หรือมันเริ่มขึ้นหลังจากที่วิกาหายตัวไป?
เมื่อคิดว่าเรื่องการหายตัวไปของวิกาเกิดจากลูกชายคนเล็กทั้งสองคนของเธอ หญิงชราก็รู้สึกเสียใจ
ว่ากันว่าการที่พี่น้องทะเลาะกัน หลายครั้งมักจะเกิดมาจากความลำเอียงของพ่อแม่
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เมื่อหญิงชราสงบลงก็เช็ดน้ำตาให้หลานสาวตัวน้อยของเธอ และบอกว่า: “ลินน์ ต่อไปนี้หนูห้ามพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าคนอื่นนะ โดยเฉพาะเมื่อครอบครัวของอาคุณอยู่ด้วย หนูห้ามพูดเด็ดขาด”
“แล้วตอนที่กลับไปในคฤหาสน์ ก็ต้องทำตัวดีๆ อย่าไปชิชะใส่พี่สะใภ้อีก ตอนนี้พวกเรายังอยู่ในบ้านของพี่ประยสย์ ถ้าหนูไม่ให้เกียรติภรรยาของเขาในที่ของเขา ถ้าพี่เขาทนหนูได้ก็แปลกแล้ว”
“หนูต้องจำไว้ว่าหนูกับพี่ชายคนรองสามารถอยู่ได้ เพราะแม่ของหนูยอมสละชีวิตของเธอและพ่อของหนูเพื่อแลกมันมา”
ลินน์ไม่เข้าใจ เธอสะอื้นและถามว่า: “คุณย่าคะ ทำไมคุณย่าถึงพูดอย่างนั้น?”
“...…หนูอย่าเพิ่งถามอะไรย่าเลย แต่ที่แน่ๆย่าไม่ทำร้ายหนูแน่นอน ไว้หนูโตกว่านี้สักนิด ย่าจะเล่าให้ฟัง”
ลินน์เช็ดน้ำตาของเธอ และภายใต้คำแนะนำของคุณยาย เธอพยักเห็นด้วย และสัญญาว่าจะไม่พูดอะไรที่ไม่พึงประสงค์ต่อหน้าครอบครัวของลุงของเธอ
หลังจากที่คุณย่าและหลานสาวหยุดร้องไห้ตาหายแดงแล้ว หญิงชราก็พาหลานสาวตัวน้อยกลับไปที่บ้าน
ประยสย์ซึ่งเฝ้าดูจากระเบียงไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างย่ากับหลาน แต่ประยสย์สามารถเห็นการแสดงออกของย่ากับหลานได้อย่างชัดเจน
ใบหน้าของเขาดูเย็นชา และรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
หญิงชรากำลังพยายามใช้เด็กน้อยเพื่อท้าพนันงั้นหรือ?
ประยสย์รู้สึกว่าบางทีคุณย่าของเขาอาจจะแก่แล้ว และประสิทธิภาพการต่อสู้ของเธอก็แย่ลงเรื่อยๆ แม้กระทั่งเด็กก็ยังถูกหลอกใช้
เธอคิดว่าพยายามทำแบบนี้แล้วคุณอาสองและอาสามของเขาจะปล่อยออกมาอย่างนั้นหรือ
มันก็แค่ฝันลมๆแล้งๆ
ประยสย์ยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก่อนที่จะหันหลังและกลับไปที่ห้องเขา เขาเข้าไปในห้องน้ำและอาบน้ำอีกครั้งเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น
และเมื่อเขาเดินออกจากห้อง เขาก็บังเอิญเจอกับพ่อแม่ของเขา ประยสย์หยุดเดิน และรอให้พ่อแม่เดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะเอ่ยอรุณสวัสดิ์กับพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน