รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 781

ขณะที่ประยสย์กำลังลงบันได กัญณิศาก็ได้เตรียมอาหารเช้าแสนอร่อยและมีคุณค่าทางโภชนาการสำหรับทุกคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ประยสย์”

หลังจากเห็นประยสย์ กัญณิศาก็เรียกเขาเบา ๆ

ประยสย์หยุดและมองไปที่เธอ

หญิงชราและคนอื่นๆ มองไปที่ทั้งคู่

“หิวจนไม่มีแรงสินะ เสียงเรียกของคุณเบามาก เสียงยุงยังดังกว่าเสียงคุณอีก”

ขณะพูดประโยคนี้ใบหน้าของประยสย์นั้นดูตึงเครียด เขาเคยชินกับความเย็นชา ตราบใดที่เขาไม่ยิ้ม เขาก็จะดูเฉยชามาก

ดวงตาที่สวยงามของกัญณิศาเป็นประกาย

ยังต้องแสดงละครอีกเหรอ?

เธอแสดงทีท่าอ่อนไหว

ท่าทีของเธอดูเหมือนกลัวมาก

ริมฝีปากที่สวยงามเริ่มขยับ พร้อมทั้งพูดเบาๆ: “ฉันหิวค่ะ”

“ในเมื่อคุณหิว จะมัวยืนทำอะไรอยู่ละ นั่งลงกินข้าวเช้าของคุณสิ”

ในขณะที่ประยสย์พูดเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว และแกะผ้ากันเปื้อนที่ผูกไว้ข้างหน้ากัญณิศาออก

จากนั้นเขาก็ขยำผ้ากันเปื้อนและทิ้งลงบนพื้น พลางพูดด้วยสีหน้าเย็นชา: “ที่บ้านไม่มีคนรับใช้ ดังนั้นคุณก็ให้บอดี้การ์ดเข้ามาทำงานเหล่านี้แทน คุณเป็นนายหญิงแล้วไม่จำเป็นต้องทำเองก็ได้ บอดี้การ์ดเองก็ทำอาหารได้”

การกระทำของเขานั้นทำให้กัญณิศายิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น ใบหน้าของกัญณิศาดูซีดลงและเธอก็ย่อตัวลงราวกับว่าเธอกลัวว่ากัญณิศาจะทุบตีเธออย่างรุนแรง

ไซม่อนและญาณินตกตะลึง หนุ่มสาวคู่นี้แสดงเก่งจริงๆ

ญาณินมองสามีที่อยู่ข้างๆ ไซม่อนถูกภรรยาของเขาจ้องมองอย่างอธิบายไม่ถูก แต่เขารู้ได้อย่างรวดเร็วว่าภรรยาของเขากำลังบอกว่าลูกชายของเขาเหมือนเขามาก และคงจะเก่งกว่าเขาด้วยซ้ำ เพราะเขาต้องแสร้งเล่นละครมาเกือบ20ปีไม่ใช่หรอ?

เมื่อแสร้งเล่นละครตบตานานเกินไป แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังบอกไม่ได้ว่าอยู่ตอนนี้อยู่ในบทหรือนอกบทกันแน่

หญิงชราพอใจมาก

ทั้งหมดที่รู้ก็คือประยสย์ตกลงที่จะแต่งงาน แต่เป็นเพราะถูกบังคับ และเขาไม่ได้ชอบกัญณิศาจริงๆ

ผู้หญิงที่มีบุคลิกอ่อนโยนอย่างกัญณิศา คงไม่ใช่แบบประยสย์ชอบ

ดูสิ การกระทำของประยสย์ทำให้กัญณิศารู้สึกกลัวมากทีเดียว

“ประยสย์”

หญิงชรารู้สึกพอใจอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า เธอดุประยสย์ จากนั้นก็โบกมือให้กัญณิศา และพูดอย่างอบอุ่น: “กัญณิศา มานี่ มานั่งข้างย่า ไม่ต้องไปสนใจเขา เมื่อคืนเขาคงนอนหลับไม่ค่อยสนิท วันนี้ก็เลยอารมณ์ไม่ดี”

กัญณิศาแอบชำเลืองมองประยสย์ ประยสย์จ้องมองเธอ เธอรีบหลบไปที่ข้างๆหญิงชรา หญิงชรารีบเลื่อนเก้าอี้ให้กัญณิศานั่ง

“กัญณิศานั่งสิ ไม่ต้องไปกลัวเขา มีย่าอยู่”

หญิงชราดึงกัญณิศาให้นั่งลงด้วยความรัก และหลังจากที่กัญณิศานั่งลง เธอก็พูดปลอบใจกัญณิศาสองสามคำ จากนั้นก็จ้องไปที่หลานชายของเธอ และพูดกับประยสย์ว่า: “ประยสย์ อย่าเอาอารมณ์แย่ๆของแกมาลงที่โต๊ะอาหาร กัญณิศาอ่อยโยนขนาดนี้ ไม่อยากให้เห็นแกทำตัวโหดร้าย ถ้าในอนาคตแกยังทำแบบนี้อีก ก็ไม่ต้องมากินข้าวกับพวกเรา เพื่อไม่ให้กระทบต่อความอยากอาหาร”

“คุณย่า หนู...…หนูไม่ได้ตกใจ”

กัญณิศาพูดกระซิบ “หนู หนูไม่รู้ว่าหนูทำอะไรผิดไปหรือเปล่า”

ถ้ากลับถึงห้อง เธออยากจะเตะประยสย์สักทีสองทีจริงๆ เขาไม่แม้แต่จะทักทายเธอก่อน และไม่มีแม้แต่บทพูดใดๆให้เธอ แต่ให้เธอด้นสดทั้งหมด

“หนูไม่ได้ทำอะไรผิด ประยสย์ต่างหากที่ผิด อันที่จริง ประยสย์ไม่อยากให้หนูเหนื่อยแบบนี้ หนูแต่งงานกับประยสย์แล้ว จากนี้ไปหนูคือคุณนายของตระกูลสาระทาของเรา อยู่เฉยๆ และให้คนใช้กับบอดี้การ์ดเป็นคนจัดการทำเรื่องพวกนี้ แค่ย่าได้รู้ว่าหนูมีจิตใจดีแบบนี้ก็พอแล้ว”