รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 790

หลังจากที่หมออัจฉริยะรู้ว่าเด็กในท้องของชุติภาคือใครแล้ว ก็ไม่รบกวนเวลาของเทวิกาอีก เขาพูดกับเทวิกาขึ้นมาว่า： “เทวิกา เธอให้คุณชายสี่พาฉันเดินเที่ยวในคฤหาสน์หน่อยได้ไหม”

เทวิกายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “ท่านผู้เฒ่ารู้สึกว่าฉันเป็นไกด์ได้ไม่ผ่านเกณฑ์เหรอ？”

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่อยากสนิทกับคุณชายสี่ให้มากขึ้น ทำความคุ้นเคยให้ดีกว่านี้ ต่อไปถ้าคุณชายสี่กับชุติภาแต่งงานกัน ฉันยังคาดหวังให้พวกเขาสองคนสามีภรรยาจัดงานศพให้ฉัน เธอคิดดูสิว่าต้องทำความรู้จักสนิทสนมกันมากขึ้นหรือเปล่า

“ท่านผู้เฒ่าคิดได้รอบคอบจริงๆ เดี๋ยวฉันให้ยศพัฒน์ช่วยคุณจัดการ”

เทวิกาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาสามี

ให้ยศพัฒน์เรียกณภัทรมาพาหมออัจฉริยะไปเที่ยวชมคฤหาสน์เมเปิลหน่อย

เพราะในอนาคตทั้งสองบ้านจะเป็นดองกัน

เมื่อยศพัฒน์ได้รับโทรศัพท์จากภรรยา คาดเดาสาเหตุที่แท้จริงออก เขาไม่ได้พูดออกมาต่อหน้าทุกคน แต่ส่งสัญญาณให้ณภัทณออกไปข้างนอกกับเขา

“พี่ใหญ่ มีอะไรเหรอ？”

ณภัทรสังเกตเห็นหลังจากพี่ชายรับโทรศัพท์พี่สะใภ้เสร็จ ถึงส่งสัญญาณให้เขา ให้เขาเดินตามออกมา

“ผู้หญิงคนนั้นคือชุติภาใช่ไหม？”

ณภัทรถามกัดฟันออกมา

นางผู้หญิงใจร้าย แสดงละครต่อหน้าเขาได้เก่งจริงๆ ！

เขาฉลาดขนาดนี้ยังถูกเธอหลอกเลย

“พี่สะใภ้นายบอกว่าเธอไม่ค่อยสบาย ให้ฉันหาคนไปพาอยู่เป็นเพื่อนหมออัจฉริยะหน่อย พาหมออัจฉริยะเที่ยวชมคฤหาสน์ของเราต่อ คนอื่นๆ ไม่มีใครอยู่ มีแต่นายคนเดียว ก็ต้องเรียกนายอยู่แล้ว”

ณภัทรพูดออกมาอย่างผิดหวังเล็กน้อย： “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ผมนึกว่าพี่สะใภ้ข่วยผมถามอะไรได้เสียอีก”

“พี่สะใภ้ทำไมเหรอ？”

ณภัทรหันไปถามถึงสถานการณ์ของพี่สะใภ้ด้วยความเป็นห่วง

“น่าจะเดินเหนื่อยแล้วมั้ง ไม่เป็นอะไรมากหรอก พวกเราไปหาพวกเขาตอนนี้กันดีกว่า”

ณภัทรเห็นพี่ชายไม่มีสีหน้ากังวลอะไร รู้ได้เลยทันทีว่าพี่สะใภ้ไม่เป็นไร

สองคนพี่น้องเดินออกไปพร้อมกัน

เมื่อเห็นสองพี่น้องเริ่มเดินเข้ามาใกล้แล้ว เทวิกาพูดล้อเล่นกับหมออัจฉริยะว่า： “ท่านผู้เฒ่า คนเรียกมาให้ท่านแล้ว ท่านค่อยๆ ศึกษาแล้วกันนะ”

“ฉันเชื่อในวัฒนธรรมประเพณีของตระกูลอริยชัยกูล”

หมออัจฉริยะพูดออกมาอย่างพึงพอใจ

ขอแค่ครอบครัวที่มีลูกสาวอยู่ในวัยแต่งงาน มีใครบ้างที่ไม่อยากแต่งงานกับลูกชายของตระกูลอริยชัยกูล？

“ท่านผู้เฒ่า วิกา”

ยศพัฒน์เดินเข้าไปในศาลา แล้วเดินไปหาภรรยาที่กำลังนั่งอยู่

หมออัจฉริยะพูดออกมาอย่างเกรงใจว่า： “คุณชายใหญ่ ต้องโทษผม ที่ลืมไปว่าคุณนายน้อยกำลังตั้งท้องอยู่ ให้คุณนายน้อยเดินเป็นเพื่อนผมไกลขนาดนี้ จนทำให้คุณนายน้อยต้องเหนื่อย ต้องขอโทษจริงๆ”

“ท่านผู้เฒ่า ฉันไม่เป็นไรหรอก ก็แค่เหมื่อยขาเล็กน้อยเท่านั้นเอง”

ยศพัฒน์มองดูสีหน้าของภรรยา เชื่อว่าภรรยาไม่เป็นไร เขาจึงพูดขึ้นว่า： “ท่านผู้เฒ่าอย่าโทษตัวเอง วิกาพักผ่อนสักพักก็ดีขึ้นเอง”

หมออัจฉริยะจะช่วยเทวิกาจับชีพจรตรวจอาการดู เทวิการู้สึกดีใจมาก และหลังจากที่เขาช่วยเทวิกาจับชีพจรแล้วได้พูดขึ้นว่า： “นอกจากอ่อนเพลียเล็กน้อยแล้ว ไม่เป็นอะไรมาก เรื่องอาหารการกินให้กินรสชาติจืดหน่อยก็พอ”

“ขอบคุณท่านผู้เฒ่ามาก”

“ไม่ต้องเกรงใจ”

หมออัจฉริยะหยิบนามบัตรตัวเองออกมา นามบัตรของเขาไม่มีชื่อ มีแค่เบอร์โทรศัพท์ เขายื่นนามบัตรใบนั้นให้ยศพัฒน์ แล้วพูดขึ้นว่า： “คุณชายใหญ่ นี่เป็นเบอร์โทรติดต่อของผม ต่อไปถ้าคุณนายน้อยมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ให้โทรหาผมได้ตลอดเวลา”

“ขอบคุณท่านผู้เฒ่า”

ยศพัฒน์รับนามบัตรมาอย่างซาบซึ้งใจ

คุณปู่บอกว่าหมออัจฉริยะถอนตัวออกจากวงการแพทย์แล้ว เมื่อกี้อยู่ในห้อง ท่านผู้เฒ่าก็ได้พูดถึง นอกจากเพื่อนสนิทขอความช่วยเหลือ มิฉะนั้นเขาไม่ช่วยคนอื่นดูอาการและรักษาเด็ดขาด การที่เขาให้เบอร์โทรติดต่อเอง และยืนยันรับปากออกมา แสดงว่าเป็นเพราะความโชคดีของเทวิกาทั้งนั้น