รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 80

หลังจากที่นิ่งไปครู่หนึ่ง พิชญ์สินีก็พูดอีกว่า: “หากตั้งท้องจริงๆ สามารถเลือกที่จะทำเอาเด็กออกได้ ถ้าทำไม่ลงคอ ก็คลอดออกมา พ่อกับแม่ช่วยลูกเลี้ยง ไม่มีทางกระทบกับการแต่งงานครั้งที่สองของลูก”

“แม่ค่ะ”

“วิกา ลูกก็อย่าโทษว่าแม่ใจร้าย แม่ก็แค่หวังดีต่อลูก”

เทวิกาพูดอย่างช่วยไม่ได้: “แม่ค่ะ แม่ก็ต้องให้โอกาสหนูได้พูดบ้างนะคะ”

“อ๋อ ลูกพูดสิ”

พิชญ์สินีก็ให้โอกาสลูกสาวได้พูด

“พี่พัฒน์ไม่ยอมหย่ากับหนู”

เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้ เทวิกาบอกเรื่องราวของสาเหตุที่ผ่านมาอย่างตรงไปตรงมาให้แม่

หลังจากที่พิชญ์สินีได้ยินลูกสาวสารภาพอย่างตรงไปตรงมา ก็ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วงทั้งตำหนิตัวเองจริงๆ

เธอยื่นมือไปจิ้มหน้าผากของเทวิกา และด่าว่า: “แม่เร่งรัดให้แต่งงาน ก็กลัวว่าลูกถูกตาณทำให้เจ็บปวด ลูกไม่ยอม แม่นอกจากแค่ปากบ่นว่าลูกไม่กี่ประโยค เคยบีบบังคับลูกเหรอ? ลูกกลับดีจริงๆ เบื่อที่แม่พร่ำบ่น ก็คิดที่จะเช่าแฟนมาหลอกแม่ได้”

“เช่าก็เช่า ลูกยังไม่ซื่อบื้อไปจดทะเบียนสมรสกับเขา ลูกคิดว่าพวกลูกเซ็นข้อตกลงบ้าๆนั้น ก็มีประโยชน์เหรอ? คำพูดของผู้ชาย สิบคำ อย่างมากสุดเชื่อได้แค่สามคำ”

“ทันทีที่จดทะเบียนสมรส พวกลูกก็เป็นสามีภรรยาที่ถูกกฎหมาย ขึ้นเรือง่าย แต่ลงจากเรือยาก”

พิชญ์สินีด่าไปด่ามา ก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล และพูดอย่างสงสัย: “พัฒน์เกลี้ยกล่อมให้ลูกไปจดทะเบียนสมรสได้อย่างไร? ทำไมแม่รู้สึกว่าเหมือนเขาจะมีความรู้สึก…….ต่อลูก แล้วฉวยโอกาสนี้พาลูกเข้าไปที่สำนักเขตเหรอ?”

ไม่สามารถตำหนิเธอที่คิดแบบนั้น

แม้ว่าเธอเพิ่งจะรู้ฐานะที่แท้จริงของยศพัฒน์ในคืนนี้ แต่ยศพัฒน์เป็นเพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัยของลูกชาย เธอก็เคยได้ยินเรื่องราวของยศพัฒน์มาจากปากลูกชายมากมาย

ผู้ชายที่เพอร์เฟกต์แบบนี้ ไม่ขาดผู้หญิงด้วยซ้ำ

ตกลงกับลูกสาวอย่างง่ายดาย ยังเกลี้ยกล่อมให้ลูกสาวไปจดทะเบียนสมรสด้วย พิชญ์สินีรู้สึกว่ายศพัฒน์วางกับดักมานานแล้ว ก็แค่รอให้ลูกสาวกระโดดลงไป

เทวิกาหน้าแดงเล็กน้อย หลุบตาลง และพูดเบาๆ: “พี่พัฒน์บอกว่า เขาชอบหนูมาตั้งนานแล้ว”

พิชญ์สินี: “…….”

ปริมาณข้อมูลในคืนนี้ล้นหลาม จนกระทบเธอ และระทมทุกข์

ผ่านไปครู่ใหญ่ เธอก็พูดอีกครั้ง ยังคงยืนกรานว่า: “หย่ากัน!”

“แม่ค่ะ หนูไม่อยากหย่า หนูคิดว่าพี่พัฒน์ดีมาก อยู่กับเขา สบายใจมากๆ หนูชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ”

“ลูก…….ความเจ็บปวดที่ตาณมอบให้กับลูก ลูกลืมไปแล้วเหรอ”

“แม่ค่ะ ตาณจะเปรียบเทียบกับพี่พัฒน์ได้อย่างไร? ตาณตีสนิทกับคนรวย แต่พี่พัฒน์เป็นคนรวย ไม่มีทางเหมือนอย่างตาณหรอกค่ะ”

พิชญ์สินีพูดอย่างโหดร้าย: “พัฒน์มีผู้หลงรักมากมาย คุณเปรมาในคืนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นใช่มั้ย ลูกไม่ได้ฟังคุณเปรมาบอกว่าตระกูลของหล่อนและตระกูลอริยชัยกุลคบกันมาหลายชั่วคน เธอและพัฒน์รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กจนโตเหรอ? คนรู้ใจวัยเด็กอย่างหล่อน จะมากมาย ลูกจะรับมือได้เหรอ?”

เทวิกาเงียบ

ถอนหายใจ พิชญ์สินีกอดลูกสาวไว้“แม่ก็ไม่บีบคั้นลูก ลูกคิดไตร่ตรองให้ดี ช่องว่างระหว่างลูกและพัฒน์นั้นใหญ่เกินไป เวลานานเข้า อารมณ์ที่พลุ่งพล่านลดลง ความรู้สึกจืดจาง เขาจะเริ่มไม่ชอบลูก เพราะว่าระดับของพวกลูกแตกต่างกัน นอกจากว่า ลูกศึกษาต่อ พยายามที่จะไล่ตามให้ทันเขา”

แบบนั้น เหนื่อยมาก

พิชญ์สินีปล่อยลูกสาว

“พวกเรากลับไปกันเถอะ”

เทวิกาพยักหน้าเงียบๆ

พิชญ์สินีไม่ได้อยู่ในเขตเมืองอีกต่อไป

ให้ลูกชายส่งเธอกลับบ้านเกิดในชั่วข้ามคืน

เทวิกาปฏิเสธที่จะให้ยศพัฒน์เข้าห้องในคืนนั้น ทำให้เขาไม่มีที่นอนจริงๆ เธออยากที่จะอยู่เงียบๆ และคิดถึงอนาคตของเธอกับยศพัฒน์

ในใจยศพัฒน์เข้าใจว่าแม่ยายต่อต้านให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน

เหตุผลก็คือเขาเป็นลูกชายของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด

น่าตลกมาก ครอบครัวของพวกเขาก็ไม่ได้ต่อต้านที่เขาจะอยู่กับเทวิกา คนในบ้านตระกูลวาชัยยุงหลังจากที่รู้จักฐานะของเขา ก็มีท่าทีต่อต้านเป็นอย่างมาก

ตระกูลอริยชัยกุล น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?