รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 90

เมื่อสิบปีก่อน เปรมาจะปีนขึ้นเตียงของพัฒน์ พัฒน์ก็ตอบโต้อย่างเย็นชา ไม่แยแสเลยแม้แต่นิดเดียว

สิบปีต่อมา ยศพัฒน์มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ก็ยิ่งไม่มีทางให้โอกาสเปรมา และไม่มีทางใจอ่อนให้เธอด้วย

แล้วทำไมเปรมาถึงยังคิดไม่ได้ก็ไม่รู้ ยังคงรักยศพัฒน์อย่างสุดหัวใจอยู่เหมือนเดิม

นฤเบศวร์รู้สึกว่าเปรมาโง่มากเลย

พอย้อนกลับมาคิดอีกครั้ง พอนึกถึงสิ่งที่ตัวเองหลงใหลและทุ่มเทให้กับเปรมา เขาก็หัวเราะเยาะตัวเอง เขาเองก็โง่มากเหมือนกัน

กนกอรบอกว่าเขาโง่ ซึ่งเขาก็โง่จริงๆ นั่นแหละ

“ฉัน ไม่ได้มาอ้อนวอนแทนเธอ”

น้ำเสียงของนฤเบศวร์อ่อนลงมาก

ทุกครั้งที่เอ่ยถึงเปรมา เขาไม่สามารถยืนเชิดหน้าต่อหน้ายศพัฒน์ได้เลย

บางทีนั่นอาจเป็นความแตกต่างระหว่างความรักและความเฉยเมยก็ได้

เขาตกหลุมรัก และก็รู้ดีว่าเปรมาหลงใหลยศพัฒน์ขนาดไหน เขาก็เลยไม่กล้าทำอะไรจนเกินไป เพราะกลัวว่าเปรมาจะโทษเขา

แต่ว่ายศพัฒน์ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อเปรมาเลย คนที่ไร้ความรู้สึก ย่อมไม่มีทางนึกถึงความรู้สึกของเปรมาอยู่แล้ว ดังนั้น เมื่อยศพัฒน์อยู่ต่อหน้าเขาเมื่อไหร่ ก็ชอบทำท่าทางหาเรื่องอยู่เสมอ

เย่อหยิ่งมาก

นฤเบศวร์เหมือนจะเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงโดนยศพัฒน์กดให้เป็นที่สองอยู่ตลอด ไม่ใช่แค่เพราะว่าความสามารถเขาด้อยกว่ายศพัฒน์ แต่ก็ยังมีเรื่องของเปรมา……

“ฉันจะชดใช้แทนเธอเอง คุณเทวิกา ความเสียหายทั้งหมดในร้านของคุณ ผมจะชดใช้แทนหลายเท่าเลย”

“เท่าไหร่คุณพูดมาเถอะ”

นฤเบศวร์หยิบกระเป๋าเงินออกมา แล้วก็หยิบเงินสดออกมาทั้งหมดส่งให้เทวิกา “ถ้าเกิดว่าไม่พอล่ะก็ ผมจะให้เพิ่มอีก”

หลังจากเทวิกาหันไปมองพัฒน์ ก็ปฏิเสธเงินจากนฤเบศวร์……

“คนที่ทำลายร้านของฉันคือเปรมา เพราะฉะนั้นคนที่ควรจะชดใช้ก็คือเธอ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเบศวร์ค่ะ”

“ผมจะชดใช้แทนเปรมาเอง”

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ คุณเปรมาเคยด่าฉัน ฉันก็จะให้เธอขอโทษฉันต่อหน้าสาธารณะ แล้วก็ชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดในร้านของฉัน”

นฤเบศวร์มองไปที่กนกอร หวังว่าเธอจะช่วยเขาพูด

แต่ว่ากนกอรกลับทำเป็นเหมือนไม่เข้าใจความหมายของเขา เธอไม่พูดอะไรเลย

พวกเขา สนิทกันงั้นเหรอ?

ไม่ ไม่ได้สนิทอะไรกันแม้แต่นิดเดียว！

การทะเลาะเบาะแว้งของพวกเขามันใหญ่เกินไป

“วิกา พวกเรากลับกันเถอะ”

ยศพัฒน์จูงมือภรรยาสุดที่รัก แล้วก็เดินผ่านนฤเบศวร์ไปพร้อมกับบอดี้การ์ดที่คุ้มกันอยู่รอบตัว

กนกอรก็เดินตามไปเหมือนกัน

“กนกอร”

นฤเบศวร์เรียกเธอเอาไว้

“แบ้ดบอสมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ？”

“บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกฉันว่าแบ้ดบอส！ฉันไม่ใช่คนดี แต่ว่าฉันก็ไม่ได้เลวขนาดนั้นหรอกนะ”

นฤเบศวร์คำราม “ถ้าเกิดว่าเธอกล้าเรียกฉันว่าแบ้ดบอสอีกที ฉันจะตัดลิ้นเธอไปให้หมากิน！”

กนกอรหัวเราะเหอะๆ “ดูสิ่งที่คุณพูดสิ บอกว่าตัวเองไม่ได้เลวขนาดนั้น แต่ก็บอกว่าจะตัดลิ้นฉันไปให้หมากิน”

นฤเบศวร์：“……”

“พูดมาสิ มีธุระอะไร？”

“เงินนี้ ฉันให้”

นฤเบศวร์ส่งเงินที่เขาหยิบออกมาให้กนกอร สายตาก็เห็นว่ามือที่บาดเจ็บของเธอถูกพันแผล ห้ามเลือดไว้เรียบร้อยแล้ว

“ติดสินบนฉันเหรอ？”

นฤเบศวร์：“……เธอมีอะไรให้ฉันติดสินบนด้วยล่ะ มือของเธอบาดเจ็บ ก็ถือว่าได้รับบาดเจ็บเพราะเปรมา ถือว่าฉันจ่ายค่ายาแทนเธอแล้วกัน”

กนกอรยื่นมือไปรับเงินพวกนั้น “ในเมื่อแบบนี้ งั้นฉันรับเอาไว้แล้วกัน”

“ไปแล้วนะ”

กนกอรเดินผ่านเขาไป และก็ไม่ลืมที่จะถากถางเขา “คนโง่！”