รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 94
หลังอาหาร พอนั่งพักได้ไม่นาน เทวิกาก็ถูกพ่อแม่พาไล่กลับไปที่ห้องของเธอเพื่อพักผ่อน
เธอเดาว่าพ่อแม่คงมีเรื่องจะคุยกัน
นิ่งฟังการเคลื่อนไหวภายนอก เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของพ่อแม่ จึงรู้ว่าพ่อแม่ของเธอก็กลับห้องนอนพักผ่อนแล้วเช่นกัน เทวิกาก็เดินออกจากห้องอย่างเงียบ ๆ และเดินไปที่หน้าห้องพ่อแม่ของเธอเพื่อแอบฟัง
แต่ว่า ถึงเธอจะแนบหูกับประตูแล้ว แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงพ่อแม่ว่าคุยอะไรกัน
หรือว่าเธอจะคิดมากไปเอง?
พอไม่ได้ยินเสียงในห้อง เทวิกาจึงได้แต่เดินกลับไปที่ห้องของเธอตามเดิม แล้วนอนลงบนเตียงก่อนที่เธอจะเผลอหลับไป เธอก็ส่งข้อความไปให้ยศพัฒน์
ยศพัฒน์ขี้เกียจพิมพ์ ดังนั้นเขาจึงโทรมาหาแทน
“ที่รักครับ ผมคิดถึงคุณ”
เทวิกาอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
พออ้าปากก็หยอดคำหวานทันทีเลย
เธอแทบจะต้านทานไม่ไหวแล้ว
“เราห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะคะ คิดถึงฉันแล้วเหรอ”
“คุณไม่ได้อยู่ข้างกาย ผมก็คิดถึงคุณตลอดเวลา คุณก็รู้ ว่าผมคิดถึงคุณมาสิบเอ็ดปี กว่าจะได้คุณมาครอบครอง”
เทวิกา “...ตอนนั้นฉันอายุแค่สิบสามปี คุณมันสัตว์ร้ายชัดๆ”
“เพราะแบบนี้ผมถึงต้องรอให้คุณโตมานี่ไงครับ แล้วยังยอมให้คุณลองคบกับตาณด้วย ผมให้คุณได้มีอิสระเพียงพอแล้ว”
ยศพัฒน์ยอมรับว่าเขามุ่งเป้าหมายมาที่เธอมานานแล้ว ยอมรับว่าตัวเองมันสัตว์ร้าย
แต่เขาไม่ได้สารภาพรักออกไปในตอนนั้น
แต่เฝ้ารอให้เธอเติบโตเป็นสาวอย่างเงียบๆ
ตลอดสิบเอ็ดปีมานี้ เขาเก็บรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้อย่างดี ไม่เคยให้โอกาสกับผู้หญิงคนอื่น นอกจากเปรมาที่เติบโตมาด้วยกัน แล้วถูกคนอื่นตั้งฉายาว่าเป็นคู่รักในวัยเด็ก เขาสามารถพูดได้ว่าเขาไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวกับผู้หญิงเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่เธอกลับเคยคบกับตาณจริงๆ
ถ้าเขาไม่ได้จับตาดูความคืบหน้ามาโดยตลอด เธอคงถูกตาณกินไปนานแล้ว
เทวิกาส่งเสียงเหอะๆ “หลังจากได้ดูอัลบั้มของคุณแล้ว ฉันพอจะเข้าใจอะไรได้หลายๆ อย่างค่ะ”
ยศพัฒน์ถามเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร “คุณเข้าใจเรื่องอะไร เข้าใจว่าผมรักคุณมากจริงๆ และเราสองคนต่างหากที่เป็นคู่รักในวัยเด็กที่แท้จริงเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ เข้าใจว่าฉันสวยธรรมชาติมาตั้งแต่เด็ก สาเหตุที่ไม่มีผู้ชายมาจีบฉันเลย ก็เพราะฝีมือคุณคอยขวางอยู่เบื้องหลัง”
“ที่ฉันได้คบกับตาณ เพราะฉันเป็นคนก้าวข้ามเขตขวางกั้นนั้น ตาณถึงได้คบกับฉัน ระหว่างที่คบหากัน ตาณไม่ใช่สุภาพบุรุษ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรฉันได้ เพราะมีคุณคอยปกป้องอยู่เบื้องหลังใช่ไหมคะ”
ยศพัฒน์กล่าวชม “ภรรยาของผมฉลาดที่สุดเลย เหมือนผม”
นี่ถือเป็นการยอมรับทางอ้อมใช่ไหม ว่าเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริงๆ
ผู้หญิงที่เขายศพัฒน์ผู้นี้มั่นหมายไว้ ใครจะกล้าแย่งชิง?
เขาแค่แอบจัดการศัตรูความรักของเขาไปอย่างเงียบๆ หลายคนเท่านั้นเอง
เทวิการู้สึกตลกในท่าทางโอ้อวดของเขามาก “ฉันจะเหมือนคุณได้ยังไงกัน คุณไม่ใช่พ่อของฉัน ถ้าเป็นพ่อของฉัน ฉันสืบทอดความฉลาดมาจากคุณ ถึงจะพูดได้ว่าเหมือน”
“ที่รัก คุณไม่เคยได้ยินคำว่าคนเราอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบไหน หรือใกล้กับอะไร ก็จะติดนิสัยหรือสิ่งนั้นมาด้วย ผมเป็นคนฉลาด คุณเป็นภรรยาของผม คุณก็จะฉลาดเหมือนผม”
เทวิกาหัวเราะออกมา
เหตุผลพิสดารเต็มไปหมด
“ที่รักครับ คิดถึงผมไหม”
“ไม่ค่ะ ถ้าฉันคิดถึง คงไม่กลับมาบ้านพ่อแม่คนเดียวแบบนี้”
ยศพัฒน์แสร้งทำเป็นเสียใจและพูดอย่างน่าสงสาร “ผมเป็นผู้ชายน่าสงสารที่ถูกภรรยาทอดทิ้ง”
เทวิกาหัวเราะออกมาอีกครั้ง “เอาล่ะค่ะ ฉันแค่อยากกลับมาคิดทบทวนอะไรเงียบๆ”
ยศพัฒน์รู้สึกหวั่นใจขึ้นมาทันที “เทวิกา คุณกล้าคิดจะหย่ากับผมดูสิ ผมไม่มีทางยอมหย่ากับคุณแน่นอน ระหว่างเราจะไม่มีการหย่าร้าง มีแต่กลายเป็นม่าย ถ้าคุณอยากจะเป็นโสดอีกครั้ง นอกจากผมจะตายไปแล้ว”
“เอ๊ะ ห้ามพูดถึงเรื่องตายนะ”
เทวิการีบห้าม
“ยศพัฒน์ คุณได้ยินฉันพูดไหม จากนี้ไปห้ามคุณพูดเรื่องตายอีกเด็ดขาด!”
“ถ้าคุณคอยคุม ผมก็จะไม่พูด”
เทวิกา “...”
“ฉันแค่คิดว่าช่องว่างระหว่างเรานั้นเยอะเกินไป… เอาล่ะค่ะ ฉันแค่พูดล้อเล่น ฉันรู้ว่าคุณไม่เคยคิดที่จะหย่า ฉันก็ไม่เคยคิดจะหย่า แม่ของฉันเกลี้ยกล่อมให้ฉันเลิกกับคุณ ยังไงฉันก็ไม่ยอมเลิกกับคุณแน่นอน”
ยศพัฒน์ยังคงหวาดกลัว “คุณกลับไป แม่ยายผมจะไม่พูดข้างหูคุณทุกวันให้คุณเลิกกับผมใช่ไหม”
พี่ชายของภรรยาเคยพูดใส่ร้ายเขา บอกว่าเขาใช้ไม่ได้
โชคดี ที่เขาพิสูจน์ให้เทวิกาได้เห็นแล้ว ว่าเขาฝีมือดีมาก!
“แม่ของฉันไม่ใช่คนพูดมากค่ะ ท่านไม่พูดซ้ำหรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน