รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 13

เสียงดัง ตึง

เหมือนมีวัตถุที่เป็นโลหะตกพื้น

เฉียวป่าวเอ๋อร์สะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึก เดิมทีคิดจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ลืมไปว่าตอนนี้เธออยู่ที่ตระกูลจูนบทที่หันกลับมา เธอก็ชนเข้ากับโต๊ะข้างเตียง

เธอก้มลงไปหยิบสร้อยคอล็อกเกตขึ้นมา

พอเห็นสร้อยคอล็อกเกตสีทองในฝ่ามือ เฉียวป่าวเอ๋อร์ก็ตื่นเต็มตาทันที

“สร้อยคอล็อกเกตนี่...” คุ้นตามาก!

นี่ไม่ใช่คืนนั้นที่เธอแย่งเสื้อโค้ตของจูนจือมู่แล้วเจอในกระเป๋าหรอกเหรอ ในตอนนั้นเธอใช้เป็นค่าเดินทางให้คนขับรถแท็กซี่ไปแล้ว ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

เธอตรวจดูอย่างละเอียด แล้วเปิดฝาล็อกเกตออก ด้านในมีรูปถ่ายเล็กๆ แปะอยู่ในนั้น...

“เธอจะทำอะไร!” จู่ๆ ก็มีเสียงที่เย็นยะเยือกดังมาจากนอกประตู

เฉียวป่าวเอ๋อร์รีบซ่อนสร้อยคอล็อกเกตไว้ด้านหลังเหมือนทำอะไรผิด แล้วเงยหน้าขึ้นมอง จึงเห็นจูนจือมู่กำลังเดินเข้ามา

เฉียวป่าวเอ๋อร์เห็นเขาใกล้เข้ามา อีกทั้งสายตาก็ดุร้ายมาก

ถูกต้อง สายตาของเขาดุร้ายมาก เหมือนมีบางอย่างทำให้เขาโมโห

“เอาออกมา!”

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉัน ครั้งที่แล้วฉันไม่ได้ตั้งใจ...” เขาพยายามตามหาสร้อยคอล็อกเกตมากลับมา เขาคงให้ความสำคัญกับมันมาก

แต่ว่าคำขอโทษของเฉียวป่าวเอ๋อร์ยังติดอยู่ที่ปากไม่ได้พูดออกไป จูนจือมู่ก็เหมือนไม่มีความอดทน รีบยื่นมือขวาออกไปจับไหล่ของเธอไว้

จูนจือมู่กระชับแรงจับไหล่แน่นขึ้น บีบแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ แล้วคว้าสร้อยคอล็อกเกตมาจากมือของเธอ

“เฉียวป่าวเอ๋อร์คุณคิดจริงๆ เหรอว่าถ้าแต่งงานกับผม แล้วคุณจะเป็นได้คุณผู้หญิงของตระกูลจูน คุณฝันไปเถอะ!” เขาหัวเราะ