รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 12

ในช่วงเที่ยงคืน ร้านบาร์ flameคลับบาร์ที่ใหญ่และหรูหราที่สุดใจกลางเมืองกำลังครึกครื้น ลูกค้าที่เดินเข้าออกร้านส่วนใหญ่จะเป็นบรรดาลูกหลานคนมีฐานะ

เสียงเพลงเปิดดัง แสงไฟสลัว บริเวณฟลอร์เต้นรำมีแสงไฟหลากสีส่องประกายวับแวม หนุ่มหล่อสาวสวยกำลังเต้นรำไปตามจังหวะของเสียงเพลง บิดร่างกาย และปล่อยตัวโยกย้ายไปมา

บทที่ลำแสงสีเหลืองสว่างส่องผ่านประตูทางเข้าวีไอพีของร้าน มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาช้าๆ

ภายใต้แสงสว่างจ้า สะท้อนให้เห็นหน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าที่เคร่งขรึมริมฝีปากเม้มเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงความเย็นชาและห้ามเข้าใกล้

“คุณชายจูน เชิญทางนี้เลยครับ…” ผู้จัดการของบาร์ยืนรอต้อนรับอยู่ตรงทางเข้าเอง

ก่อนจะขึ้นลิฟต์ แล้วตรงไปที่ชั้นบนสุดของบาร์

ชั้นบนสุดของบาร์ไม่ได้มีเสียงดังครึกครื้นเหมือนชั้นล่าง ที่นี่เงียบสงบมาก

ทั้งชั้นถูกเปิดโล่ง พื้นที่กว้างขวาง ออกแบบตกแต่งอย่างหรูหรา มีภาพวาดสีน้ำมันราคาสูงแขวนอยู่บนผนัง รวมถึงรูปปั้นแจกันโบราณที่วางประดับอยู่รอบๆ

สุดทางทางเดินทางทิศตะวันออกเป็นที่เก็บเหล้าไวน์ที่มีชื่อเสียง ด้านหน้าเป็นเคาน์เตอร์บาร์รูปครึ่งวงกลม ปกติแล้วที่นี่จะไม่มีบริกร และมีไม่มีคนที่สามารถเข้ามาที่นี่ได้

“ปกติแล้วที่นี่ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงมาที่นี่ได้ แต่วันนี้คุณสัญญาว่าจะอยู่ด้านบนให้ ผมถึงได้พาคุณมา...”

ทันใดนั้นก็มีเสียงชนแก้วดังขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของผู้ชายคนหนึ่ง

“คุณชายลู่ คุณรับปากว่าละครเรื่องลิขิตรักสุดซึ้ง จะให้ฉันเป็นนางเอก คุณอย่าลืมนะคะ”

หญิงสาวพูดด้วยเสียงที่ออดอ้อน ก่อนจะถูไถหน้าอกตูมของเธอกับผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ และยกแก้วไวน์ให้เขาด้วยสีหน้าประจบประแจง

“แต่ผู้กำกับบอกว่าฝีมือการแสดงของคุณไม่ดี คุณคิดว่าต้องทำยังไงดี?”

ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนเพลย์บอย มือไม้อยู่ไม่สุขบีบจับหน้าอกของหญิงสาวด้านข้างอย่างเมามัน

“คุณชายลู่ ให้พวกเธอออกไปก่อนดีไหมคะ”

ผู้จัดการของร้านรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว และหยุดยืนอยู่หน้าลู่ฉีหนานก่อนจะรีบรายงานอย่างรวดเร็ว

ลู่ฉีหนานที่กำลังสนุก ถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ

บนโซฟาสีเขียวเข้มราคาแพงฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มอีกคนก็หัวเราะเสียงต่ำออกมา “ลู่ฉีหนาน นายไม่รอดแล้ว”

“อะไรนะ?”

พอเห็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของเผยฮ่าวหยัน ลู่ฉีหนานก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างหวาดหวั่น

พอเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า ลู่ฉีหนานก็เหมือนเห็นผี รีบผลักหญิงสาวคนนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว

เขากระโดดลงจากที่นั่งหน้าบาร์ แล้วแสร้งทำเป็นรังเกียจ “ลงไปให้หมด ใครให้ผู้หญิงขึ้นมาที่นี่กัน!”

“ผู้หญิงที่กัดนายเมื่อเดือนที่แล้ว และยังแย่งเสื้อโค้ตของนายไป และจำนำสร้อยคอล็อกเกตของในตอนนั้นลู่ฉีหนานได้ยินว่าจูนจือมู่เพิ่งกลับมาจากสหรัฐอเมริกา แล้วไปพักผ่อนที่โรงแรม แต่กลับมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง วันนั้นเขาแทบอยากจะบอกว่าจูนจือมู่ถูกผีเข้า ทั้งที่ปกติแล้วอีกฝ่ายเกลียดผู้หญิงมาก แต่กลับมีอะไรกับเธอ

แต่เขายังได้ยินมาว่า ผู้หญิงคนนั้นใจกล้ามาก เธอถึงขึ้นกัดเขา แล้วขโมยเสื้อโค้ตของเขาไป อีกทั้งยังกล้าให้สร้อยคอล็อกเกตของจูนจือมู่ กับคนขับแท็กซี่เพื่อเป็นค่าเดินทาง

ลู่ฉีหนานคิดว่า ผู้หญิงคนนั้นคงอยากไปรายงานตัวกับพระเจ้าแล้ว

แต่ว่า เขากลับยอมแต่งงานกับเธอจริงๆ!

“จือมู่ ทำไมนายถึงยอมแต่งงานกับเธอล่ะ” ลู่ฉีหนานอยากรู้ว่าพี่สะใภ้คนนั้นเป็นคนยังไง

จูนจือมู่ไม่สนใจเขา แล้วลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบสร้อยคอล็อกเกตมา

เผยฮ่าวหยันเหลือบมองไปที่สร้อยคอล็อกเกตในมือของจูนจือมู่ด้วยสีหน้าครุ่นคิด

“จือมู่ ผู้หญิงที่ชื่อเฉียวป่าวเอ๋อร์คนนั้นหน้าตาคุ้นมาก” เผยฮ่าวหยันพูดแฝงความหมายบางอย่าง

จูนจือมู่เพียงแค่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ กระชับสร้อยคอล็อกเกตในมือ แต่ไม่ตอบอะไร

เผยฮ่าวหยันมองดูสร้อยคอล็อกเกต ทุกคนต่างก็รู้ว่าสร้อยคอล็อกเกตในมือจูนจือมู่ มีรูปถ่ายของเหล่วยียีอดีตแฟนสาวของเขาอยู่ในนั้น

หน้าตาของเฉียวป่าวเอ๋อร์คนนี้เหมือนเหล่วยียีที่ตายจากไปไปแล้วมากจริงๆ ...