รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 11

เฉียวป่าวเอ๋อร์มาถึงห้องนอนขนาดใหญ่ที่กว้างขวาง เธอมองไปรอบห้องที่มีรูปแบบการตกแต่งที่ไม่คุ้นเคย สีหน้าเคร่งขรึม แล้วอดที่จะถอนหายใจออกมา

บทที่อยู่โรงพยาบาลวันนั้น นายท่านจูนพูดไว้ว่า ‘เก็บเด็กไว้ แล้วคลอดออกมา’ คำพูดนี้ทำเอาทุกคนต้องตกตะลึง

เธอถูกบังคับให้พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลสามวัน และเช้าวันนี้หลังจากทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลก็ถูกพาตัวมาที่ตระกูลจูน

เธอยกมือขวาขึ้นมาลูบไล้หน้าท้องที่แบนราบของเธออย่างเหม่อลอย ถึงแม้จะผ่านมาสามวันแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกสับสนมาก

ที่ไนท์คลับในคืนนั้น พอกลับถึงบ้านก็ได้เห็นยี่ซือเฉินกับเย่เชี่ยนผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นกำลังนอนกอดกัน ตอนนั้นเธออารมณ์เสียมาก จึงลืมทำการกินยาคุมกำเนิดไป...

นี่เธอท้องจริงๆ เหรอ ท้องลูกของตระกูลจูน

เธอรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่เหมือนจริง เหมือนเรื่องจินตนาการ...

ทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามา หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ประดับรอยยิ้มและความใจดี “คุณหญิงน้อย สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อฟางหยูน จากนี้ไปดิฉันจะรับผิดชอบดูแลความเป็นอยู่และอาหารการกินของคุณ ถ้าหากคุณต้องการอะไรบอกดิฉันได้เลยนะคะ”

เฉียวป่าวเอ๋อร์มองป้าฟางที่อยู่ตรงหน้า ด้วยท่าทางทำตัวไม่ถูก

เธอไม่คุ้นชินกับการที่คนในตระกูลจูนเรียกเธอว่าคุณหญิงน้อย

ป้าฟางมองออกถึงท่าทางระมัดระวังตัวของเธอ จึงยกยิ้มแสดงความจริงใจ “คุณหญิงน้อย คุณท่านสั่งไว้ ทุกคนในตระกูลจูนกำลังยุ่งอยู่กับการแต่งงานระหว่างคุณหญิงน้อยกับคุณชาย รายละเอียดของงานแต่งงานเราจะพยายามทำให้ดีที่สุด ในช่วงเวลานี้ คุณแค่พักผ่อนให้สบายเพื่อลูกน้อยในท้องของคุณก็พอค่ะ...”

พอได้ยินสิ่งที่เธอพูด เฉียวป่าวเอ๋อร์ก็พยายามสงบสติอารมณ์ลงบ้าง

“คุณหญิงน้อย คุณพักผ่อนก่อนนะคะ ด้านนอกมีสาวใช้อยู่ ถ้าต้องการอะไร คุณสามารถกดกริ่งข้างเตียงเรียกได้เลยค่ะ”

เฉียวป่าวเอ๋อร์พยักหน้าให้เธอ ป้าฟางจึงเดินออกไปอย่างรู้หน้าที่ พร้อมกับปิดประตูให้ด้วย

หลังจากที่ป้าฟางออกไป ในห้องนอนใหญ่ที่กว้างขวางนี้ก็เหลือเพียงเฉียวป่าวเอ๋อร์คนเดียว

พอหันกลับมา สายตาก็มองเห็นหนังสือเล่มสีแดงสองเล่มบนโต๊ะข้างเตียง เฉียวป่าวเอ๋อร์ลุกเดินไปดู มือขวาหยิบใบทะเบียนสมรสใบหนึ่งขึ้นมา สีหน้าของเธอสับสนมาก

“...สุดท้ายก็จดทะเบียนสมรสกับเขาแล้วจริงๆ”

เธอพูดพึมพำ เรื่องนี้แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อเอามากๆ

เธอใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่ที่ตระกูลจูนด้วยสภาพจิตใจที่ตึงเครียด ส่วนสาวใช้ก็รับใช้เธออย่างสุภาพ ป้าฟางจัดเตรียมอาหารให้เธอ และทำการบอกรายละเอียดข้อควรระวังในการตั้งครรภ์ให้เธอฟัง

หลังจากทานอาหารเย็นเองคนเดียวเสร็จ เธอก็ถูกพากลับไปที่ห้องนอนใหญ่และบอกให้เธอรีบพักผ่อน

ตอนกลางคืน ที่จริงแล้วเฉียวป่าวเอ๋อร์รู้สึกเหนื่อยมาก แต่พอมองไปที่เตียงใหญ่ตรงหน้าเธอ สีหน้าของเธอดูลำบากใจมาก

ถึงแม้สาวใช้จะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่แล้วทั้งหมด แต่ยังไงนี่ก็ยังเป็นเตียงของจูนจือมู่อยู่ดี

การต้องนอนบนเตียงนี้ ก็น่าอึดอัดใจอยู่ดี

เฉียวป่าวเอ๋อร์นอนไม่หลับจนถึงเที่ยงคืน เปลือกตาของเธอเริ่มหนักขึ้น เธอจึงมองไปที่ประตู

แล้วคิดในใจ จูนจือมู่อาจจะทำงานไม่กลับมาแล้ว

เธอปลอบใจตัวเอง แล้วปีนขึ้นไปบนเตียงนุ่ม

นอนก่อนเถอะ รอเขากลับมา เธอจะต้องคุยกับเขาเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการนอนให้เรียบร้อย