รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 18

นายท่านจูนเหลือบมองมาที่เธอ เหมือนเขาไม่สนใจว่าเธอจะได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้

น้ำเสียงแฝงอำนาจพูดขึ้นมา “ตั้งท้องอยู่พยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับอุปกรณ์หรือรังสีไฟฟ้าไว้” เขาพูด พร้อมกับมองไปทางโทรศัพท์ที่ตกลงบนพื้น

เฉียวป่าวเอ๋อร์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ค่ะ” เธอตอบอย่างเชื่อฟัง

“คุณหญิงน้อย ใกล้จะถึงช่วงปีใหม่แล้ว เราจึงตั้งใจจะจัดงานแต่งงานของคุณกับคุณชายหลังปีใหม่ เพราะคุณกำลังตั้งครรภ์ ไม่สะดวกที่จะเดินเยอะ เราจึงจัดทุกอย่างให้เรียบง่ายที่สุด และเชิญแขกคนสำคัญมาเพียงไม่กี่คนเท่านั้น พอถึงงานเลี้ยงครบร้อยวันของคุณหนูน้อยเราค่อยจัดงานเลี้ยงอย่างยิ่งใหญ่เพื่อชดเชย” พ่อบ้านบอกรายละเอียดเรื่องงานแต่งงานให้เธอฟัง

“ค่ะ”

เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่คัดค้านเรื่องนี้ หลังจากที่เด็กคลอด เธอคงไปจากตระกูลจูนแล้ว

แต่พอใกล้ถึงวันปีใหม่ เฉียวป่าวเอ๋อร์ถึงนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ น้าของเธอคงจะกลับถึงอพาร์ตเมนต์แล้ว

“เรื่องน้าของเธอ...”

นายท่านจูนเหมือนจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม และสายตาของเขาจ้องมองมาที่เธออย่างละเอียด

“น้าของเธอกุ้หยู๋เยียนเป็นโรคหัวใจ ฉันส่งคนไปติดต่อโรงพยาบาลแล้ว และกำลังเร่งหาหัวใจดวงใหม่ที่เหมาะสมเพื่อทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ...”

เฉียวป่าวเอ๋อร์ได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงมาก ดวงตาของเธอแดงก่ำเล็กน้อย

สิ่งที่เธอกังวลที่สุดคือความเจ็บป่วยน้าของเธอ อีกทั้งหลายปีมานี้อาการป่วยก็ทรุดหนักมาก เธอเห็นญาติที่คอยอยู่เคียงข้างเธอต้องผ่ายผอมลงเรื่อยๆ

“ขอบคุณมากค่ะ” เธอก้มหน้าลงและพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น

เธอไม่เคยคิดว่านายท่านจูนจะเต็มใจช่วยอะไร ถ้าช่วยชีวิตน้าของเธอได้จริงๆ เธอจะทำอะไรก็ได้

เฉียวป่าวเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองนายท่านจูนที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณปู่คะ ฉันขอตัวกลับไปหาเธอสักครั้งได้ไหมคะ”

นายท่านจูนท่าที่สง่างามหรี่ตาเหี่ยวย่นลงมองเธอสักพัก แต่ไม่ตอบ เขาหันหน้าหนีไม่สนใจเธอ

พอเห็นว่าชายชราที่น่านับถือคนนี้ไม่สนใจเธอ เฉียวป่าวเอ๋อร์จึงรู้สึกกังวลใจอีกครั้ง

“พวกเราไม่กีดกั้นเสรีภาพของคุณครับ” พ่อบ้านพูดอย่างใจดี

พอพูดจบ พ่อบ้านจึงออกคำสั่งกับสาวใช้ที่อยู่นอกประตู ให้ไปเรียกคนขับรถ แล้วพาเธอกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยอยู่