รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 2

เฉียวป่าวเอ๋อร์สมองขาวโพลนไปด้วยความอึ้ง ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้ากำลังพูดอะไร…..

เฉียวป่าวเอ๋อร์ยังไม่ได้สติกลับมา ผู้ชายคนนั้นก็ออกแรง กดเธอไว้กับกำแพง

ชายหนุ่มโน้มตัวไปข้างหน้า จนอกร้อนกรุ่นแนบชิดกับร่างกายของเธอ จากนั้นก็ก้มหน้าลงไป ประกบจูบริมฝีปากของเธอเอาไว้

ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขา รุกล้ำเข้ามาอย่างอุกอาจ กลิ่นอันคุ้นเคย พลันทำให้เฉียวป่าวเอ๋อร์กระจ่างในทันทีว่าคนที่นอนกับเธอแท้จริงแล้วคือผู้ชายตรงหน้า……

ทำไมถึงกลายมาเป็นอย่างนี้ นี่เธอมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าอย่างนั้นเหรอ……

อุณหภูมิร่างกายของชายหนุ่มสูงขึ้นมาอีกครั้ง เขาโยนเธอลงบนเตียงอย่างไม่รีรอ

ร่างกายของเฉียวป่าวเอ๋อร์ล้มลงบนเตียงอย่างแรง เมื่อได้สติ ก็ใช้สองมือยันหน้าอกของเขาเอาไว้พร้อมดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งเธอดิ้นก็ยิ่งไปกระตุ้นชายหนุ่มมากกว่าเดิม

เฉียวป่าวเอ๋อร์รับรู้ได้ถึงความกระหายอยากของชายหนุ่ม เธอทั้งกลัวทั้งตกใจ

ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่…..

ในใจของเธอทั้งกลัวทั้งลนลานไปหมดแล้ว

เมื่อตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ เฉียวป่าวเอ๋อร์ก็รีบยกมือข้างขวาขึ้นไปเกี่ยวคอของชายหนุ่มเอาไว้ จากนั้นก็ผงกหัวขึ้นไปจูบตอบชายหนุ่มอย่างร้อนแรง

ชายหนุ่มค่อนข้างแปลกใจที่เธอรุกกลับ ขณะที่กำลังชะงัก ทันใดนั้นเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็ออกแรงกัดลิ้นของเขา

ความเจ็บบนปลายลิ้น ทำให้ชายหนุ่มรีบปล่อยเธอออกทันที

เฉียวป่าวเอ๋อร์รีบผลักเขาออกอย่างแรง

เธอพลิกตัว แล้วปีนลงจากเตียง กระชากสูทตัวแพงที่แขวนอยู่ตรงประตูมาใส่ แล้วเปิดประตูวิ่งออกไป…..

ภายในห้องมีกลิ่นคาวเลือดจาง ปลายลิ้นเจ็บจนลมหายใจสะดุด ถลึงตามองตามแผ่นหลังของผู้หญิงคนนั้นวิ่งออกไปอย่างกรุ่นโกรธ

“คุณชาย….” เมื่อบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างนอกเห็นเจ้านายตัวเองมีเลือดซิบตรงมุมปาก ก็รีบเอ่ยถามอย่างตื่นๆว่า “คุณชาย เกิดอะไรขึ้นครับ…..”

จูนจือมู่หยิบทิชชูมาเช็ดเลือดตรงมุมปาก

คนขับรถแท็กซี่ใช้สายตามองขาเรียวยาวขาวผ่องนอกร่มผ้าของเธออย่างจดจ้อง บนตัวสวมใส่แค่สูทตัวนอก ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยั่วยวนมาก…...

เฉียวป่าวเอ๋อร์ถูกคนขับรถมองด้วยสายตาวิบวับ จนเธอมีสีหน้าอึดอัด จึงกระชับสูทแน่นกว่าเดิม

“ฉันให้นาฬิกาเรือนนี้ก็ได้ แต่คุณต้องพาฉันไปส่งที่รีสอร์ท วิลล่าของตระกูลยี่…..”

เธอจงใจขึ้นเสียง จากนั้นก็หยิบนาฬิกาสีทองที่หาเจอในกระเป๋าออกมา ยัดใส่มือคนขับ จากนั้นก็ขึ้นไปนั่งบนรถ พร้อมเอ่ยเร่งว่า “รีบออกรถเร็วเข้า！”

รีสอร์ท วิลล่าตระกูลยี่งั้นเหรอ….

เมื่อคนขับรถได้ยินชื่อสถานที่นี้ ก็ไม่กล้าใช้สายตาล่วงเกินมองเธออีกต่อไป

ตระกูลยี่ถือได้ว่ามีชื่อเสียงในเมืองนี้พอสมควร ดังนั้นคนขับรถจึงขับรถไปส่งเธอที่รีสอร์ท วิลล่าแต่โดยดี

เมื่อเฉียวป่าวเอ๋อร์เห็นว่ารถขับออกไปอย่างนิ่งๆ ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดในห้องเมื่อสักครู่…..มือทั้งสองข้างก็กำเข้าหากันแน่น ในหัวพลันยุ่งเหยิงไปหมด