รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 3

เวลานี้เป็นเวลากลางดึก คนรับใช้หลายๆคนจึงยังพักผ่อนอยู่

สาวรับใช้สองคนที่อยู่เวรดึกเห็นเฉียวป่าวเอ๋อร์กลับมา ก็เผยสีหน้าอึดอัดในทันที

รีบเข้าไปขวางเธอเอาไว้ “คุณผู้หญิง ดึกขนาดนี้แล้ว คุณกลับไปค้างที่คอนโดก่อนดีไหมคะ…..”

เมื่อเฉียวป่าวเอ๋อร์เห็นสีหน้าท่าทางของทั้งสองคนก็รู้ในทันทีว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เธอไม่สนใจคนรับใช้ รีบก้าวยาวๆตรงไปที่ห้องนอน

เธอขึ้นมายังชั้นบนได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากห้องนอน

กอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน เสียงนี้มัน…..

เฉียวป่าวเอ๋อร์ยืนนิ่งอึ้งอยู่หน้าประตู อีกด้านที่มีประตูกั้น มีเสียงครางกะเสร่าของคู่ชายหญิงดังขึ้นมาไม่ขาดสาย

เธอกัดริมฝีปากแน่น กลั้นหายใจ ยื่นมือที่สั่นระริกไปจับลูกบิดเอาไว้

แกร็ก

เมื่อประตูเปิดออก….

สีหน้าของเฉียวป่าวเอ๋อร์พลันขาวซีด ภายในห้องมีเสื้อผ้ากระจายอยู่เต็มพื้น บนเตียงมีผู้ชายกับผู้หญิงกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเร่าร้อน จนไอความร้อนแผ่กระจายไปทั่วห้อง

“ซือเฉิน….” ผู้หญิงบนเตียงครางชื่อชายหนุ่มออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน

เฉียวป่าวเอ๋อร์ยื่นแข็งทื่ออยู่กับที่

ผู้หญิงคนนั้นชะโงกหน้าขึ้นมาจูบชายหนุ่ม จากนั้นก็เหล่หางตามองมายังทางประตู จากนั้นเสียงอ่อนเสียงหวานของเธอก็ดังขึ้นมาราวกับกำลังจงใจ

“ซือเฉิน ฉันแอบคบกับคุณมานานแล้วนะ เมื่อไหร่คุณจะหย่ากับเมียคุณสักที….” หญิงสาวพูดเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างน้อยใจและออดอ้อน

“รอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อน ผมจะให้คนถ่ายรูปวาบหวิวของเฉียวป่าวเอ๋อร ์เอาไว้ รับรองว่าต่อให้แม่ผมจะชอบเธอแค่ไหนก็ไม่มีทางยอมรับที่เธอมีข่าวเสียๆหายๆได้หรอก….”

ยี่ซือเฉินก้มลงไป กระแทกกระทั้นใส่หญิงสาวแรงกว่าเดิม

เสียงแหบพร่าดังขึ้นมาว่า “เชี่ยนเชี่ยน คนที่ผมรักคือคุณ ยังไงผมก็จะหย่ากับเฉียวป่าวเอ๋อร์แน่นอน….”

หย่า…..

สายตาของเฉียวป่าวเอ๋อร์พลันว่างเปล่า กัดริมฝีปากแน่นจนเลือดซิบ

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียว เธอเกลียดที่นี่ เกลียดคนสารเลวอย่างยี่ซือเฉิน

หย่างั้นเหรอ เธอเองก็ไม่ต้องการการแต่งงานที่แสนเย็นชานี้แล้ว！

เธอหันหลังอย่างกรุ่นโกรธ แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง พร้อมกับกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

ยกมือขวาขึ้นมาเช็ดรอยชิ้นที่หางตา จากนั้นก็เดินออกไปอย่างโกรธๆ ฝีเท้ารีบเร่งแฝงไปด้วยความตื่นตระหนกและเจ็บปวด

“โอ๊ย——”

ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กร้องดังขึ้นมา เฉียวป่าวเอ๋อร์กับเด็กผู้หญิงอายุประมาณสามขวบเดินชนกันบริเวณหน้าประตู จนเด็กผู้หญิงล้มก้นจ้ำเบ้า

เฉียวป่าวเอ๋อร์ก้มหน้าลงอย่างชะงักงัน จึงได้เห็นเด็กผู้หญิงตรงหน้าอย่างเต็มตา

“ซีนซีน……” ร่างของผู้หญิงที่อยู่ภายในห้องเมื่อกี้รีบวิ่งออกมา

ผู้หญิงคนนั้นเอาตัวมาบังเด็กหญิงเอาไว้ พร้อมกับมองหน้าเฉียวป่าวเอ๋อร์อย่างหวาดระแวง “มีอะไรก็มาลงที่ฉัน อย่าทำอะไรลูกสาวฉัน！”

ลูกสาว……