รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 4

เมื่อเฉียวป่าวเอ๋อร์เห็นผู้หญิงตรงหน้าเต็มสองตา ทั้งหัวของเธอก็ขาวโพลนไปหมด

“เย่เชี่ยน！”

เฉียวป่าวเอ๋อร์เบิกตากว้าง มองหน้าเมียน้อยของสามีอย่างไม่อยากจะเชื่อ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนคุ้นเคย

“เย่เชี่ยน เธอเองหรอกเหรอ ที่อ่อยสามีฉัน……”

เสียงของเฉียวป่าวเอ๋อร์ตีบตันอยู่ในลำคอ ความเจ็บปวดในอดีตทำให้ดวงตาของเธอพลันแดงฉาน

เพี๊ยะ——

เฉียวป่าวเอ๋อร์ตบหน้าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างแรง

“เย่เชี่ยนเธอมันต่ำทราม！แค่พี่สาวเธอหลับนอนกับพ่อฉันยังไม่พอ เธอจะยังจะมาอ่อยสามีฉันอีกเหรอ พวกเธอสองคนพี่น้องไม่ได้ตายดีแน่——” แผ่นอกของเฉียวป่าวเอ๋อร์กระเพื่อม เมื่อนึกถึงเรื่องเลวทรามในอดีต

ตุบ

เฉียวป่าวเอ๋อร์ถูกผลักอย่างแรง จนหัวชนกับผนัง

“เฉียวป่าวเอ๋อร์ กล้าดียังไงมาตบหน้าเธอ!”

ยี่ซือเฉินใส่เสื้อเสร็จก็ตามออกมาปกป้องเย่เชี่ยน

น้ำตาแห่งความผิดหวังไหลพรากออกมา เธออธิบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ไม่ได้เลย

เมื่อเห็นสามีของตัวเองปกป้องชู้ นังเมียน้อยคนนี้ นังคนชั้นต่ำคนนี้ทำลายครอบครัวที่เธอเคยมี

“เกิดอะไรขึ้น！”

จูนเชิงหย่าเดินก้าวยาวๆเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจังจากบันได

“นี่มันเรื่องอะไรกัน…..”

“แม่ คือว่า…….” ยี่ซือเฉินอึกอัก

ยี่ซือเฉินเกรงกลัวจูนเชิงหย่าผู้เป็นแม่มาตลอด ในตอนนั้นก็จูนเชิงหย่านี่แหละที่ให้เขาตามจีบเฉียวป่าวเอ๋อร์ เขาถึงได้มาแต่งงานกับเฉียวป่าวเอ๋อร์แบบนี้……

“ฉัน ฉันจะหย่าค่ะ……”

เฉียวป่าวเอ๋อร์ยันกำแพงพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน เอ่ยพูดด้วยเสียงกลั้วสะอื้น แต่น้ำเสียงเด็ดขาด

“ป่าวเอ๋อร์ เรื่องหย่าไม่ใช่เรื่องที่จะพูดไปทั่วยังไงก็ได้นะ ครอบครัวเดียวกันมีอะไรก็ควรพูดคุยกันดีๆ……”

จูนเชิงหย่าเหลือบมองเย่เชี่ยน จากนั้นก็หันไปออกคำสั่งกับพ่อบ้านว่า “แล้วนี่กะหรี่มาจากไหน รีบไล่ออกไปซะ…..”

“แม่ นี่เย่เชี่ยน……” ยี่ซือเฉินเอาตัวบังหญิงสาวเอาไว้

ร่างกายผอมเพรียวของเฉียวป่าวเอ๋อร์นั่งพิงอยู่กับกำแพง เธอนั่งกอดเข่า พยายามฝืนไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

แต่งงานกันมาสามปี เธอทำอะไรผิดนักหนา ทำไมต้องทำกับเธออย่างนี้….

“หย่างั้นเหรอ?”

“ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่อนุญาตให้พวกแกหย่ากัน！”

ขณะเดียวกัน ณ ทางเดินในแผนกกุมารเวช

“ซือเฉิน แกไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง แม่ไม่ว่า แต่เรื่องหย่าฉันไม่มีทางยินยอมเด็ดขาด！ ฉันหวังดีกับแกทั้งนั้น…..”

ยี่ซือเฉินยังไม่ทันได้โต้แย้ง จูนเชิงหย่าก็เอ่ยสั่งเสียงดุดันด้วยใบหน้าเคร่งครัดว่า “เดือนหน้าตระกูลจูนจะจัดงานเลี้ยงสำคัญ และวันงานแกต้องพาเฉียวป่าวเอ๋อร์ไปออกงานด้วย อย่าทำให้ฉันเสียหน้าต่อหน้าคุณตาแกเด็ดขาด อย่าลืมสิว่าลูกพี่ลูกน้องแกเพิ่งกลับมาจากอเมริกา อย่าทำให้เขาไม่พอใจเด็ดขาด”

ลูกพี่ลูกน้อง…..

เมื่อยี่ซือเฉินได้ยินคำนี้ พลันมีสีหน้างุนงง

“ก็จูนจือมู่ไง……”

สีหน้าของจูนเชิงหย่ามืดครึ้มจนดูไม่ได้ หลานชายของเธอก็กลับประเทศ จู่ๆก็ปรากฏตัวออกมามารับตำแหน่งท่านประธานกรุ๊ป ความสามารถร้ายกาจอย่าบอกใครเลยล่ะ…….