รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 5

จูนเชิงหย่าไม่ได้อยู่ที่นี่นาน เดินหันหลังเดินฉับๆออกไป

ยี่ซือเฉินมองตามแผ่นหลังของผู้เป็นแม่ ด้วยสีหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“ซือเฉิน แม่คุณไม่ยอมรับฉันกับลูกใช่ไหม……”เย่เชี่ยนแอบฟังทั้งสองคนคุยกันอยู่ที่มุมหนึ่ง พลันมีท่าทีร้อนรนขึ้นมาทันที

เธอกอดแขนของยี่ซือเฉินไว้อย่างออดอ้อน จากนั้นก็ทำหน้าตัดพ้อน้อยใจ “ซือเฉิน ฉันรู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว ฉันไม่ควรที่จะกลับมายุ่งกับคุณ แต่ว่าลูกขาดพ่อตั้งแต่เด็กๆ เธอมักจะถูกเพื่อนล้อว่าลูกไม่มีพ่อเป็นประจำ……”

“ใครกล้ามาว่าลูกสาวผมเป็นลูกไม่มีพ่อ！”ยี่ซือเฉินลูบไหล่เธอเพื่อปลอบใจ

“ยังไงผมก็จะหย่ากับเฉียวป่าวเอ๋อร์แน่ๆ ให้เวลาผมหน่อยนะ……”

หลังจากยี่ซือเฉินพูดเสียงอ่อนโยนกับเย่เชี่ยนเสร็จ ทั้งสองก็เดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยเด็ก พบว่าลูกไม่ได้ข้อมือพลิก แค่มีรอยช้ำเท่านั้น แต่เย่เชี่ยนเป็นห่วงจึงอยากให้ลูกนอนโรงพยาบาลหนึ่งคืน

“ซือเฉิน พรุ่งนี้คุณต้องไปทำงาน คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันอยู่เฝ้าลูกคนเดียวก็ได้”เย่เชี่ยนแนะนำให้เขากลับไปพักผ่อนตามแบบฉบับภรรยาที่ดี

ยี่ซือเฉินมองมาที่เธอ นัยน์ตาเต็มไปด้วยแววอ่อนโยน

“เชี่ยนเชี่ยน คุณทั้งจิตใจดี และทนลำบากเลี้ยงลูกที่ต่างประเทศมาตั้งหลายปีขนาดนี้ ผมเลยซื้อคอนโดที่ภาคเฉิงตง และจ้างแม่บ้านไว้ให้ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกับลูกเข้าไปดูด้วยกันนะ…..”

เมื่อเย่เชี่ยนได้ยินว่าเขาซื้อคอนโดไว้ให้ตัวเอง ใบหน้าก็แดงระเรื่อ “ซือเฉิน ในที่สุดเราก็จะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก ฉันไม่อยากเป็นมือที่สามคอยหลบๆซ่อนๆอีกแล้ว……”

เมื่อยี่ซือเฉินเห็นท่าทางเขินอายของเธอ ก็ไล่สายตามองหน้าอกอวบอิ่มของเธอ แล้วก้มลงไปจูบเธออย่างดูดดื่ม

“ไม่ต้องห่วง ผู้หญิงอย่างเฉียวป่าวเอ๋อร์ แค่ให้แตะตัวผมก็รู้สึกขยะแขยง อีกไม่นานผมก็จะหย่ากับเธอแล้ว”

เวลาผู้ชายใช้ส่วนล่างคิดแทนสมอง ก็มักจะพูดอะไรหวานเลี่ยนออกมา หลังจากที่ยี่ซือเฉินกอดรัดฟัดเหวี่ยงเย่เชี่ยนตรงทางเดินในโรงพยาบาลจนพอใจ เขาถึงได้กลับบ้านไป

เย่เชี่ยนมองตามเขาด้วยสายตาเยิ้มๆ

จนกระทั่งยี่ซือเฉินเดินหายไปจนลับตา เธอพลันเปลี่ยนสีหน้า

เย่เชี่ยนรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วกดโทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง จากนั้นก็ออกคำสั่งเสียงเย็นว่า “ส่งคลิปที่แกนอนกับเฉียวป่าวเอ๋อร์มาให้ฉัน！”

“ไม่ได้เรื่อง ฉันให้เงินแกไปตั้งเยอะ กะอิแค่นอนกับผู้หญิงคนหนึ่งก็ยังทำไม่ได้！”

เย่เชี่ยนเดินถือโทรศัพท์เดินไปทางระเบียง พร้อมตะคอกใส่โทรศัพท์ด้วยสีหน้าอึมครึมจนดูไม่ได้

“แกบอกว่าห้องนั้นมีคนจองแล้วงั้นเหรอ จะเป็นไปได้ยังไง ก็ฉันตกลงกับผู้จัดการไนท์คลับไว้แล้ว ใครมันจะเงินหนาขนาดแย่งห้องที่ฉันจองเอาไว้ล่วงหน้าไปได้……”