รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 22
สรุปบท บทที่ 22 ผู้ชายคนนี้คบหายากจริงๆ2: รักนี้ หัวใจรอคอย
สรุปเนื้อหา บทที่ 22 ผู้ชายคนนี้คบหายากจริงๆ2 – รักนี้ หัวใจรอคอย โดย Anonymous
บท บทที่ 22 ผู้ชายคนนี้คบหายากจริงๆ2 ของ รักนี้ หัวใจรอคอย ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Anonymous อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
คราวนี้เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่ได้ต่อต้านอีก แต่ทั้งร่างเกร็งขณะถูกเขาอุ้มลงบันได
หน้าอกจูนจือมู่กว้างและแข็งแรง เธอซุกในอ้อมแขนเขาไม่กล้าขยับ รู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจเขาเต้นอย่างทรงพลัง แถมยังมีกลิ่นอายเย็นๆ ของเขาที่เป็นเอกลักษณ์ด้วย
ผู้ชายคนนี้คบหายากจริงๆ ……
“คุณชาย”
นอกอพาร์ทเม้น คนขับตระกูลจูนกำลังจะขึ้นตึกไปตามหาเฉียวป่าวเอ๋อร์ แต่เห็นจูนจือมู่อุ้มเธอออกมา จึงทำสีหน้าตื่นตกใจมาก
“เปิดประตูรถ” จูนจือมู่สั่งด้วยเสียงเย็นชา
เฉียวป่าวเอ๋อร์ถูกจูนจือมู่ยัดเข้าไปภายในรถ สีหน้าเธอไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง
โดยเฉพาะตอนที่เขาโน้มตัวมารัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ร่างทั้งสองแนบชิดกัน เฉียวป่าวเอ๋อร์กระอักกระอ่วนมาก เธอบิดร่างโดยไม่รู้ตัว
“เฉียวป่าวเอ๋อร์!”
จูนจือมู่เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าหมองคล้ำ เสียงเข้มแฝงไปด้วยการเตือน เรียกชื่อเธอด้วยความหงุดหงิด
เฉียวป่าวเอ๋อร์ตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับตัวเองโดยสัญชาตญาณ
ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหน ถูกชายคนนี้เรียกชื่อตัวเอง จู่ๆ เธอก็หน้าแดง
“ไปส่งเธอลับตระกูลจูน ให้พ่อบ้านดูอาการบาดเจ็บที่เท้าเธอ”
จูนจือมู่สั่งคนขับด้วยเสียงเยือกเย็น กระแทกปิดประตูรถอย่างแรง สุดท้ายก็มองผู้หญิงด้านในรถอย่างคลุมเครือ “ฉันไม่อยากแต่งงานกับคนพิการ!”
เฉียวป่าวเอ๋อร์โดนเขาสั่งสอน ก็เม้มปากแน่นไม่กล้าโต้แย้ง
รถเฉียวป่าวเอ๋อร์ขับแล่นออกมาโดยปลอดภัย จูนจือมู่ยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานาน มองรถค่อยๆ หายไป สายตาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่……
“จือมู่ นายขึ้นไปจับชู้ คงไม่ได้โมโหจนทำร้ายเธอพิการหรอกนะ?”
ทันใดนั้นอีกด้านหนึ่ง ลู่ฉีหนานทำหน้าหัวเราะต่อกระซิก ก้าวเท้าเดินมาทางนี้ ทำให้เขาเห็นกับตาตัวเองว่าจูนจือมู่อุ้มผู้หญิงลงมา เขาเรียนรู้การเอาใจใส่ผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไร
“ตรวจสอบเรื่องรูปเป็นยังไงบ้าง?” จูนจือมู่ไม่สนใจที่เขาหยอกล้อ ถามกลับด้วยสีหน้าเข้มงวด
ลู่ฉีหนานเห็นสีหน้าเขาเป็นแบบนี้ก็ไม่กล้าเร่งรีบ เอ่ยตามความจริง “รูป mms ที่ส่งมาจากซิมการ์ดที่ไม่ได้ลงทะเบียน ตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราว……”
ขณะที่พูด ลู่ฉีหนานก็หลุบตามองหน้าจอโทรศัพท์ในมือจูนจือมู่……
บนหน้าจอโทรศัพท์นั้น เป็นมุมหนึ่งที่พิเศษ ถ่ายรูปชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดกันอย่างอ้อยอิ่ง ซึ่งก็คือเฉียวป่าวเอ๋อร์กับยี่ซือเฉิน
ลู่ฉีหนานชี้ไปที่กล้องวงจรปิดบนตึกอพาร์ทเม้น “นี่ถ่ายได้อะไรบางอย่าง”
“ก่อนนายจะได้รับรูป mms ยี่ซือเฉินมาที่นี่จริง แต่พวกเขาคงไม่กอดกันอ้อยอิ่งเหมือนในรูปหรอก” ขณะที่พูด จู่ๆ ลู่ฉีหนานก็หันไปมองจูนจือมู่ที่อยู่ตรงหน้า แล้วยิ้มร้ายกาจ “เพราะยี่ซือเฉินน้องนายถูกแบกออกมา……”
จูนจือมู่ฟังถึงตรงนี้ ใบหน้าเย็นชาก็อึ้งเล็กน้อย
พ่อบ้านของตระกูลจูนได้ยินว่าเธอข้อเท้าบาดเจ็บ ก็เรียกหมอมา เฉียวป่าวเอ๋อร์ได้รับการประคองจากสาวใช้ให้นั่งลงบนรถเข็น
“คุณหญิงน้อย เราตกลงให้คุณออกไปข้างนอก แต่ตอนนี้คุณท้องอยู่ควรระมัดระวังความปลอดภัยมากๆ โดยเฉพาะท้องช่วงสามเดือนแรก ถ้าแท้งเด็กขึ้นมาใครก็รับผิดชอบไม่ไหว” พ่อบ้านใช้น้ำเสียงเข้มงวดสั่งสอนเธอเป็นครั้งแรก
“ต่อไปฉันจะระวังค่ะ” เฉียวป่าวเอ๋อร์ก้มหน้าขณะกล่าวขอโทษ
เธอท้องครั้งแรก ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้ และก่อนหน้านี้โกรธยี่ซือเฉินและเย่เชี่ยนสุดขีด จึงไม่ได้คิดมากแบบนี้
พ่อบ้านเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้เอ่ยปากสั่งสอนเธออีก หลังจากหมอทำแผลที่ข้อเท้าและแขนเธออย่างละเอียดแล้ว สาวใช้ก็พาเธอกลับห้องนอนไปพักผ่อน
ตอนอาหารเย็น พ่อบ้านให้คนไปส่งข้าวที่ห้องนอนทันที เฉียวป่าวเอ๋อร์คนพิการกำลังนอนบนเตียง ไม่สามารถไปไหนตามอำเภอใจได้
นั่งบนเตียงเป็นเวลานาน ก้นรู้สึกชา ยังเช้าเกินไปนอนไม่หลับ
และจูนจือมู่ไปทำงานนอกสถานที่กลับประเทศแล้ว คืนนี้เขาอาจจะกลับมา……
สีหน้าท่าทางเฉียวป่าวเอ๋อร์ระแวดระวังขึ้นมาทันใด สายตามองสำรวจทางด้านประตูห้องอยู่ตลอดเวลา
เดี๋ยวจูนจือมู่กลับมาก็ไม่รู้ว่าจะด่าฉันหรือเปล่า?
เขาคงไม่นอนห้องนี้หรอกมั้ง เขาเหมือนจะรังเกียจฉันมาก……เฉียวป่าวเอ๋อร์นั่งคิดเพ้อเจ้ออยู่บนเตียงอย่างประหม่า
ทันใดนั้นในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ชัดแจ๋วก็ดังขึ้นมา……
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนี้ หัวใจรอคอย