รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 41

ภายในบ้านหลังใหญ่ ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ใบพลูนั่งเหม่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น หญิงสาวได้ออกแบบรองเท้าแฟชั่นที่ดูสวยแปลกตาเอาไว้เสนอผู้เป็นบิดา ซึ่งมันคงเป็นพรสวรรค์ของเธอ ที่สามารถออกแบบเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีออกมาได้อย่างสวยหรูดูมีเอกลักษณ์ รวมทั้งรองเท้าคู่ล่าสุดนี้ด้วย

เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องแพงดังขึ้น พร้อมกับข้อความที่เพื่อนรักส่งมาให้แบบรัวๆ แน่นอนว่าใบพลูเริ่มไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับออสติน เมื่อภาพถ่ายเหล่านั้นเต็มไปด้วยว่าที่เจ้าบ่าวของเธอกับผู้หญิงอีกคน ที่แลดูสวยเซ็กซี่จนเธอนั้นเทียบไม่ติด

“เป็นอะไรไป มีปัญหากับออสตินหรือเปล่า ทำไมลูกไม่ไปกับเขา” ใบบุญนั่งลงข้างๆ ลูกสาว เมื่อเห็นว่าใบพลูดูเปลี่ยนไปจากเดิม ทั้งที่กำลังจะเข้าประตูวิวาห์ แต่ทว่าหญิงสาวกลับดูไม่เห็นอินเลิฟเลยสักนิด แล้วแบบนี้จะไม่ให้มารดาอย่างเธอเป็นห่วงเป็นใยได้ยังไงกัน

“แม่ก็รู้นี่ค่ะว่าหนูไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบงานปาร์ตี้พวกนั้น”

“ไม่กลัวสาวๆ จะฉกแฟนเราไปหรือไง หืม” ถ้อยคำที่มารดาแกล้งถามออกมานั้น ทำให้ใบพลูถึงกับจุกในอก เพราะภาพที่เพื่อนส่งมาให้ดูนั้น ล้วนบาดตาบาดใจ เหมือนมีใครกำลังกระชากหัวใจเธอออกไปทุบแรงๆ แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของออสตินเสียทีเดียว เพราะเขาชวนเธอแล้ว

“แม่คะ พ่อกับแม่ใช้เวลานานแค่ไหน ถึงรู้ใจตัวเอง รัก คำสั้นๆ แต่ทำไมมันซับซ้อนจัง” หญิงสาวระบายความอัดอั้นตันใจออกมา ราวกับว่าเธอนั้น ไม่แน่ใจในความรักที่ออสตินมีให้เลยสักนิด ทั้งที่ปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ก็ยังคงมีช่องว่างให้แคลงใจกัน

“แม่รักพ่อตั้งแต่แรกเจอ แค่ปากแข็งเหมือนกับใครบางคนแถวนี้ ก็เลยเล่นตัว สุดท้ายก็พ่ายให้กับใจตัวเองจนได้ เพราะทนไม่ไหวที่จะเสียพ่อไปอีกครั้ง ตอนที่แม่หอบท้องหนีเอาไป มันเจ็บจนจุด เพราะคิดว่าผู้ชายอย่างพ่อคงรักใครไม่เป็น แต่สุดท้ายแล้วความรักก็ชนะทุกสิ่งจนได้”

ใบบุญพูดออกมาด้วยแววตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข เมื่อชีวิตของเธอผกผัน วันเดือนปีผ่านไปหลายต่อหลายฤดูกาล ในที่สุดเธอก็ได้พ่อของลูกกลับมาเติมเต็ม จวบจนกระทั่งในวันนี้ ซึ่งเธอได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ จนยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดใดได้หมด เมื่อชีวิตของเธอนั้น เต็มไปด้วยความสุขในทุกวินาที

“ถ้าใบพลูเปลี่ยนใจไปบ้านเตวิช แม่คิดว่าช้าหนูตัดสินใจช้าไปหรือเปล่าคะ”