ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 100

ทิวมองเข้าไปยังนัยน์ตาอันแข็งกร้าวของนับหนึ่งที่เต็มไปด้วยความมั่นใจแล้วเอ่ยตอบ

" ตกลง แต่ถ้าคุณไม่สามารถทำให้อิงฟ้ากลับมาหาผมตลอดไปได้ล่ะก็ ผมคงไม่ปล่อยคุณไปแน่ "

" ขอแค่คุณร่วมมือด้วยความจริงใจ ฉันรับรองว่าอิงฟ้าจะกลับมาสยบแทบเท้าคุณแน่นอน "

เธอเอ่ยด้วยถ้อยคำที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจอย่างมีแผนการในใจ

ทิวเห็นดังนั้นจึงตอบตกลงอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป

" ได้ ผมจะลองเชื่อคุณสักครั้ง "

ถ้าให้เลือกเขาก็ต้องเลือกอิงฟ้ามากกว่าน้องสาวใจเด็ดเลือดเย็นคนนี้แน่นอน

กวินที่ยืนอยู่หน้าห้อง แอบฟังนับหนึ่งกับทิวคุยกันอย่างเงียบๆ แล้วฉีกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

" หึ "

[ นับหนึ่ง ผมอุตส่าห์เป็นห่วงคุณแทบตาย ไม่นึกว่าคุณจะร้ายกาจกว่าที่ผมคิดไว้ สามารถโน้มน้าวให้คนที่จะทำร้ายตัวเองมาเป็นพวกได้อย่างมีชั้นเชิง คุณนี่ช่างร้ายจริงๆ ]

เขาลอบพึมพำในใจก่อนจะผลักประตูเข้าไปพร้อมกับแสร้งทำหน้าร้อนใจด้วยความเป็นห่วง ราวกับไม่ได้ยินอะไรเลย

" นับหนึ่ง คุณเป็นอะไรมั้ย "

นับหนึ่งหันมามองเขาด้วยความตกใจแล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงแข็ง

" คุณมาได้ยังไง "

กวินไม่ได้ตอบในทันที แต่กลับมองไปยังทิวที่เลือดกลบปาก ใบหน้าซีดเซียวด้วยความเจ็บปวด ตรงบริเวณแผ่นหลังก็มีมีดเล่มเล็กปักอยู่

[ ดูแล้วไอ้หมอนี่คงจะโดนนับหนึ่งเล่นงานเหมือนที่เราเคยโดน หึ ฝีมือเธอไม่แผ่วเลย สมน้ำหน้า คิดจะแตะต้องผู้หญิงของธนินกุลมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ สมควรแล้ว ]

เขาแอบสมน้ำหน้าในใจด้วยความรู้สึกสะใจ

นับหนึ่งเห็นว่าเขามองหน้าทิวโดยไม่เอ่ยตอบอะไรเธอเลย เธอจึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างดุดัน

" คุณกวิน คุณมาได้ยังไงคะ แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันถูกพามาที่นี่ "

กวินหันมามองเธอแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบ ด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" อ่อ เมื่อกี้ผมขับรถผ่านมาพอดี เห็นคุณกับคุณมีมี่ถูกอุ้มขึ้นรถเลยขับตามคุณมาถึงนี่น่ะ "

เขาเอ่ยโกหกออกมาอย่างเนียนๆ แต่นับหนึ่งกลับเชื่อและคิดว่ามันมีความเป็นไปได้

เพราะตอนถูกจับ เธอจอดรถไว้ข้างทาง หากมีคนรู้จักผ่านไปผ่านมาเห็นเข้า ต้องเห็นแน่นอน เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอจึงเอ่ยขึ้นอย่างซึ้งใจ

" ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วย "

กวินสบตากับเธอแล้วเอ่ยตอบเวียงเรียบ

" ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีมาก หากไม่ได้มาช่วยคุณด้วยตัวเอง ผมคงจะรู้สึกแย่เอามากๆ ที่ปกป้องช่วยเหลือคุณไม่ได้ "

" ขอบคุณค่ะ "

จริงๆแล้วก่อนหน้านี้ เขารู้จากทรายที่โทรมารายงานเขา หลังจากที่นับหนึ่งกลับออกไปจากบ้านของอิงฟ้าว่า

" คุณกวินคะ คุณอิงฟ้ากับแม่ของเธอกำลังวางแผนที่จะส่งคนไปดักจับตัวคุณนับหนึ่งกลางทางค่ะ "

กวินที่ตอนนั้น นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน พอได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" ทำไมเธอจะต้องวางแผนจับตัวนับหนึ่งด้วย หรือว่า นอกจากเรื่องเมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอมีความแค้นส่วนตัวอะไรกับนับหนึ่งอีกหรือเปล่า "

ทรายที่อยู่ในสายได้ยินเจ้านายถามแบบนั้นจึงรายงานว่า

" ค่ะ จริงๆแล้ว คุณนับหนึ่งเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันกับคุณอิงฟ้าค่ะ แต่คนละแม่กัน พวกเขาสองพี่น้องเกลียดกันมากๆ ชนิดที่ไม่สามารถญาติดีกันได้เลยค่ะ "

พอได้ยินดังนั้น กวินก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ด้วยความรู้สึกดีใจ

" งั้นเหรอ "

ตอนนี้ เขาดีใจมาก ที่รู้ว่านับหนึ่งคือสาวน้อยในคืนนั้นของเขาแน่นอน เพราะเขาคิดแต่แรกแล้วว่านับหนึ่ง อาจจะเป็นลูกสาวคนเล็กของนายธำรง

เพียงแต่ตอนนั้น ยังหาหลักฐานกันไม่เจอ บวกกับทุกคนในบ้านของอิงฟ้า ต่างก็ช่วยปกปิดเรื่องลูกคนเล็ก ทำให้เขาไม่อยากที่จะสืบหาตัวตนของนับหนึ่ง

[ ที่แท้สาวน้อยของเราก็หนีออกจากบ้าน แล้วเข้ามาเรียนต่อในเมืองนี่เอง ]

เขารู้สึกพอใจกับข่าวของนับหนึ่งมาก ขณะเดียวกันก็ไม่พอใจที่ถูกครอบครัวของอิงฟ้าโกหกหลอกลวงมาตลอด

จากนั้น เขาก็เอ่ยตอบทรายด้วยน้ำเสียงสุขุมราบเรียบว่า

" อือ เฝ้าจับตาดูความเคลื่อนไหวของรานีกับอิงฟ้าไว้ให้ดี "

" ได้ค่ะ "

ทรายเอ่ยตอบรับคำเสียงเรียบ พอพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กวินก็กดวางสายไป แล้วลูกน้องที่ตามนับหนึ่งก็โทรเข้ามายังเบอร์ของเขา

พอพูดสั่งงานกันเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินออกจากห้องทำงานไป

นับหนึ่งจ้องเขม็งหน้ากวินด้วยแววตาสงสัย กวินจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากร