ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 100

ทิวมองเข้าไปยังนัยน์ตาอันแข็งกร้าวของนับหนึ่งที่เต็มไปด้วยความมั่นใจแล้วเอ่ยตอบ

" ตกลง แต่ถ้าคุณไม่สามารถทำให้อิงฟ้ากลับมาหาผมตลอดไปได้ล่ะก็ ผมคงไม่ปล่อยคุณไปแน่ "

" ขอแค่คุณร่วมมือด้วยความจริงใจ ฉันรับรองว่าอิงฟ้าจะกลับมาสยบแทบเท้าคุณแน่นอน "

เธอเอ่ยด้วยถ้อยคำที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจอย่างมีแผนการในใจ

ทิวเห็นดังนั้นจึงตอบตกลงอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป

" ได้ ผมจะลองเชื่อคุณสักครั้ง "

ถ้าให้เลือกเขาก็ต้องเลือกอิงฟ้ามากกว่าน้องสาวใจเด็ดเลือดเย็นคนนี้แน่นอน

กวินที่ยืนอยู่หน้าห้อง แอบฟังนับหนึ่งกับทิวคุยกันอย่างเงียบๆ แล้วฉีกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

" หึ "

[ นับหนึ่ง ผมอุตส่าห์เป็นห่วงคุณแทบตาย ไม่นึกว่าคุณจะร้ายกาจกว่าที่ผมคิดไว้ สามารถโน้มน้าวให้คนที่จะทำร้ายตัวเองมาเป็นพวกได้อย่างมีชั้นเชิง คุณนี่ช่างร้ายจริงๆ ]

เขาลอบพึมพำในใจก่อนจะผลักประตูเข้าไปพร้อมกับแสร้งทำหน้าร้อนใจด้วยความเป็นห่วง ราวกับไม่ได้ยินอะไรเลย

" นับหนึ่ง คุณเป็นอะไรมั้ย "

นับหนึ่งหันมามองเขาด้วยความตกใจแล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงแข็ง

" คุณมาได้ยังไง "

กวินไม่ได้ตอบในทันที แต่กลับมองไปยังทิวที่เลือดกลบปาก ใบหน้าซีดเซียวด้วยความเจ็บปวด ตรงบริเวณแผ่นหลังก็มีมีดเล่มเล็กปักอยู่

[ ดูแล้วไอ้หมอนี่คงจะโดนนับหนึ่งเล่นงานเหมือนที่เราเคยโดน หึ ฝีมือเธอไม่แผ่วเลย สมน้ำหน้า คิดจะแตะต้องผู้หญิงของธนินกุลมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ สมควรแล้ว ]

เขาแอบสมน้ำหน้าในใจด้วยความรู้สึกสะใจ

นับหนึ่งเห็นว่าเขามองหน้าทิวโดยไม่เอ่ยตอบอะไรเธอเลย เธอจึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างดุดัน

" คุณกวิน คุณมาได้ยังไงคะ แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันถูกพามาที่นี่ "

กวินหันมามองเธอแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบ ด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" อ่อ เมื่อกี้ผมขับรถผ่านมาพอดี เห็นคุณกับคุณมีมี่ถูกอุ้มขึ้นรถเลยขับตามคุณมาถึงนี่น่ะ "

เขาเอ่ยโกหกออกมาอย่างเนียนๆ แต่นับหนึ่งกลับเชื่อและคิดว่ามันมีความเป็นไปได้

เพราะตอนถูกจับ เธอจอดรถไว้ข้างทาง หากมีคนรู้จักผ่านไปผ่านมาเห็นเข้า ต้องเห็นแน่นอน เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอจึงเอ่ยขึ้นอย่างซึ้งใจ

" ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วย "

กวินสบตากับเธอแล้วเอ่ยตอบเวียงเรียบ

" ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีมาก หากไม่ได้มาช่วยคุณด้วยตัวเอง ผมคงจะรู้สึกแย่เอามากๆ ที่ปกป้องช่วยเหลือคุณไม่ได้ "

" ขอบคุณค่ะ "

จริงๆแล้วก่อนหน้านี้ เขารู้จากทรายที่โทรมารายงานเขา หลังจากที่นับหนึ่งกลับออกไปจากบ้านของอิงฟ้าว่า

" คุณกวินคะ คุณอิงฟ้ากับแม่ของเธอกำลังวางแผนที่จะส่งคนไปดักจับตัวคุณนับหนึ่งกลางทางค่ะ "

กวินที่ตอนนั้น นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน พอได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" ทำไมเธอจะต้องวางแผนจับตัวนับหนึ่งด้วย หรือว่า นอกจากเรื่องเมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอมีความแค้นส่วนตัวอะไรกับนับหนึ่งอีกหรือเปล่า "

ทรายที่อยู่ในสายได้ยินเจ้านายถามแบบนั้นจึงรายงานว่า

" ค่ะ จริงๆแล้ว คุณนับหนึ่งเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันกับคุณอิงฟ้าค่ะ แต่คนละแม่กัน พวกเขาสองพี่น้องเกลียดกันมากๆ ชนิดที่ไม่สามารถญาติดีกันได้เลยค่ะ "

พอได้ยินดังนั้น กวินก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ด้วยความรู้สึกดีใจ

" งั้นเหรอ "

ตอนนี้ เขาดีใจมาก ที่รู้ว่านับหนึ่งคือสาวน้อยในคืนนั้นของเขาแน่นอน เพราะเขาคิดแต่แรกแล้วว่านับหนึ่ง อาจจะเป็นลูกสาวคนเล็กของนายธำรง

เพียงแต่ตอนนั้น ยังหาหลักฐานกันไม่เจอ บวกกับทุกคนในบ้านของอิงฟ้า ต่างก็ช่วยปกปิดเรื่องลูกคนเล็ก ทำให้เขาไม่อยากที่จะสืบหาตัวตนของนับหนึ่ง

[ ที่แท้สาวน้อยของเราก็หนีออกจากบ้าน แล้วเข้ามาเรียนต่อในเมืองนี่เอง ]

เขารู้สึกพอใจกับข่าวของนับหนึ่งมาก ขณะเดียวกันก็ไม่พอใจที่ถูกครอบครัวของอิงฟ้าโกหกหลอกลวงมาตลอด

จากนั้น เขาก็เอ่ยตอบทรายด้วยน้ำเสียงสุขุมราบเรียบว่า

" อือ เฝ้าจับตาดูความเคลื่อนไหวของรานีกับอิงฟ้าไว้ให้ดี "

" ได้ค่ะ "

ทรายเอ่ยตอบรับคำเสียงเรียบ พอพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กวินก็กดวางสายไป แล้วลูกน้องที่ตามนับหนึ่งก็โทรเข้ามายังเบอร์ของเขา

พอพูดสั่งงานกันเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินออกจากห้องทำงานไป

นับหนึ่งจ้องเขม็งหน้ากวินด้วยแววตาสงสัย กวินจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากร

พอกรรับสายเขาก็เอ่ยถามขึ้นเสียงเย็นอย่างสุขุม

" คุณมาถึงหรือยัง "

" ครับ ผมกำลังพาคุณอิงฟ้ามาพบท่านประธานครับ "

" อือ รีบๆมาแล้วกัน "

" ครับ "

เอ่ยจบ เขาก็กดวางสายไป จากนั้นก็เดินเข้าไปใกล้ตัวทิวแล้วเอ่ยกระซิบเสียงเบา

" นายกล้ามากที่มาแตะต้องผู้หญิงฉัน "

เอ่ยจบเขาก็ซัดหมัดเข้าไปเต็มหน้าท้องของทิวอย่างสุดกำลังแรงที่มีจนทิวกระอักเลือดพุ่งออกมา

" อึก! "

" หมัดนี้สำหรับนับหนึ่ง "

เขาเอ่ยเสียงเย็นอย่างไร้ความเมตตา จากนั้นก็กำคอเสื้อของทิวแน่น แววตาเต็มไปด้วยอารมณ์โทสะที่รอการระบาย จากนั้นก็ซัดหมัดเข้าไปอีกหมัด

" ส่วนหมัดนี้สำหรับฉันเอง "

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปดึงมีดที่ทักปักกลางหลังของทิวออกอย่างเลือดเย็น จนเลือดพุ่งกระฉูดออกมา ทิวเจ็บปวดจนร้องโหยหวนออกมาเสียงหลง

" อ้าก!!! "

หลังจากดึงมีดออกมาแล้ว เขาก็ถีบทิวออกไปห่างจากตัว จนทิวล้มลงไปกองกับพื้นอย่างหมดสภาพ สีหน้าดูเจ็บปวด เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากตัวไม่หยุด

นับหนึ่งตกใจกับการกระทำอันเลือดเย็นของเขามาก ขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกซึ้งใจที่เขาแค้นแทนเธอและเป็นห่วงเธอจนตามมาช่วยถึงที่นี่

หลังจากได้ระบายความโกรธออกมาหมดแล้ว กวินก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือ จนมือสะอาดหมดจด แล้วเขาก็โยนผ้าลงพื้น โดยไม่เหลียวมองทิวที่นอนกองกับพื้น

เขากลับเข้ามาโอบไหล่นับหนึ่งแล้วเอ่ยปลอบขวัญเธอเสียงอ่อนด้วยท่าทีจริงใจ

" มีผมอยู่ ต่อไปมันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคุณอีก ใครที่กล้าแตะต้องตัวคุณ ผมจะไม่เก็บมันไว้แน่นอน "

นับหนึ่งได้ยินดังนั้นรู้สึกดีจนใจฟู จากการถูกปกป้อง นานแล้วที่เธอไม่เคยรู้สึกอบอุ่นหัวใจจากการถูกปกป้องแบบนี้

ในชีวิตเธอ นอกจากแม่กับธีร์แล้วก็มีกวินนี้แหละที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

แต่เธอกลับมองไม่ออกเลย ภายใต้ใบหน้าอันหล่อเหลา ที่มีความน่าเชื่อถือกับแววตาอันอบอุ่นของกวินนั้น กลับเต็มไปด้วยแผนการอันแยบยล

เพื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาสามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่สนใจวิธีการใดๆ

เมื่อเห็นว่านับหนึ่งยืนนิ่งเงียบ ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจเขาเหมือนที่ผ่านมา เขารู้สึกพอใจมาก จึงเอ่ยต่อว่า

" เรากลับกันเถอะ "

" ค่ะ "

นับหนึ่งเอ่ยตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวเดินออกไปยังประตู

แต่ยังไม่ทันถึงหน้าประตู เธอก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเผชิญหน้ากับอิงฟ้าที่กำลังเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง

สายตาของสองสาวต่างจ้องเขม็งกันอย่างเย็นชาด้วยความเกลียดชัง

กวินย้ายสายตาไปมองหน้ากรที่ยืนประกบข้างอิงฟ้าแล้วเอ่ยสั่งขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุมเยือกเย็นอย่างไร้หัวใจ

" เอาตัวคนไปรักษาแล้วแจ้งว่า คุณอิงฟ้าเป็นคนทำ ส่วนรายละเอียดอื่นคุณคงรู้นะ ว่าต้องทำยังไง "

" รับทราบครับ "

กรเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งๆอย่างนอบน้อม

ส่วนอิงฟ้าที่ได้ยินดังนั้น ก็ถึงกับหน้าถอดสี จนซีดเซียวแทบจะเป็นลม ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจ

" อะไรนะ! คุณกวิน คุณทำแบบนั้นกับฉันได้ยังไง คะ ฉันเป็น.... "

เธอกำลังจะพูดว่า " ฉันเป็นผู้หญิงของคุณนะ " แต่ยังไม่ทันได้พูด ก็ถูกกรตีท้ายทอยจนมึนแล้วสลบไปในทันที

ส่วนนับหนึ่งก็ยืนจ้องมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึกสงสัยในใจอย่างเงียบๆ

[ ทำไมอิงฟ้าดูเหมือนรู้จักกับคุณกวินเป็นพิเศษเลยล่ะ แล้วเมื่อกี้เธอกำลังจะพูดอะไรกับคุณกวิน ทำไมเราถึงรู้สึกเหมือน ว่า คุณกรกับคุณกวินกำลังซ่อนปริศนาบางอย่าง ราวกับไม่อยากให้เรารู้เลย ]

นับหนึ่งลอบพึมพำในใจพร้อมกับจ้องกรที่กำลังประคองตัวอิงฟ้าด้วยแววตาสงสัย

[ บนใบหน้าของอิงฟ้าที่มองคุณกวินเต็มไปด้วยความผิดหวังและดูเจ็บปวดใจอย่างมาก เป็นสีหน้าที่หาดูได้ยากมาก หรือว่าอิงฟ้าจะเคยเป็นผู้หญิงของคุณกวิน ]

กวินเองก็แอบสังเกตสีหน้า ท่าทางของนับหนึ่งอย่างเงียบๆเช่นกัน เขากลัวว่า นับหนึ่งจะสงสัยจนรู้ความจริงก่อนที่เธอจะท้องลูกของเขา เขาเลยรีบเอ่ยขึ้นเสียงอ่อนเพื่อพาเธอออกไป

" เราออกไปกันเถอะครับ ที่เหลือก็ให้คุณกรเขาจัดการต่อ "

" ได้ค่ะ "

นับหนึ่งพยักหน้าตอบรับคำเบาๆแล้วหมุนตัวเดินออกไปพร้อมกับความสงสัยที่มีในใจ โดยมีกวินตามหลังเธอออกไปติดๆ

หลังจากกวินกับนับหนึ่งออกไปแล้ว กรก็ลากตัวอิงฟ้าไปวางลงข้างทิวที่หมดสติจนหน้าซีดเผือด แล้วจัดการถ่ายรูป เพื่อโยนความผิดให้อิงฟ้าตามคำสั่งเจ้านาย