ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 22

วันต่อมา นับหนึ่งตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อไปสมัครงานในร้านกาแฟ ตามที่เห็นประกาศรับสมัครผ่านเพจหางาน

เธอเดินออกมายืนรอขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าหอ แม้มันจะแพงแต่เธอก็ต้องยอมจ่ายเพื่อให้ได้งานนี้

เนื่องจากร้านกาแฟอยู่ใกล้กับหอ แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าวันหน้า ตัวเองอาจจะได้เดินเท้าไปทำงานหรือเปล่า

ดังนั้นควรจะหางานที่อยู่ใกล้มหาลัยกับหอพักให้มากที่สุด เพื่อลดปัญหาตอนไม่มีเงินจ่ายค่ารถไปทำงาน

ไม่นานรถแท็กซี่ก็มาถึง เธอเปิดประตูเข้าไปนั่ง พอปิดประตูเรียบร้อยแล้ว เธอก็เอ่ยกับคนขับแท็กซี่ว่า

" ไปร้านกาแฟ Chill Cafe ค่ะ "

" ได้ครับ "

คนขับแท็กซี่เอ่ยตอบรับคำอย่างสุภาพก่อนจะขับรถเคลื่อนออกไป

พอมาถึงร้านกาแฟ นับหนึ่งก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน ชิลล์คาเฟ่ ร้านออกแบบมาคล้ายออฟฟิศ มีถึงสามชั้น

เธอกวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความตื่นเต้นเพราะมันเป็นการมาสมัครงานครั้งแรก ก็จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

[ ว้าว บรรยากาศภายในสะอาดสะอ้านมาก ประดับตกแต่งด้วยต้นไม้สีเขียวขนาดเล็กและดอกไม้หายากที่ปลูกเอาไว้ในแจกันสีขาว ให้ความรู้สึกสบายตา แอร์ก็เย็นสบาย เหมาะแก่การมานั่งชิลล์หรือนั่งทำงานชิลล์มาก ]

ขณะที่เธอยืนตะลึงพึมพำในใจอยู่นั้น ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น

" สวัสดีครับ คุณลูกค้าจะรับอะไรดีครับ "

นับหนึ่งหันมามองคนที่ยืนอยู่ในเคาร์เตอร์แล้วระบายยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตรแล้วยกมือไหว้พนักงานร้าน

" สวัสดีค่ะ พี่ชาย พอดีหนูเห็นร้านนี้กำลังประกาศรับสมัครพนักงานอยู่ หนูอยากจะลองสมัครดูบ้างค่ะ "

เธอเอ่ยด้วยท่าทีนอบน้อม

" น้องเคยทำงานร้านกาแฟมาก่อนมั้ยครับ "

พนักงานเอ่ยถามอย่างเป็นมิตรด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม นับหนึ่งส่ายหน้าแล้วเอ่ยเสียงค่อย

" ยังไม่เคยค่ะ แต่หนูเป็นคนเรียนรู้ไวนะคะ ขอแค่ได้งานทำ หนูสัญญาเลย ว่าจะตั้งใจทำเต็มที่ค่ะ "

เธอรีบโปรโมทตัวเองเพื่อสร้างความเชื่อมั่นในสายตาคนตรงหน้า

เพราะเธอต้องการทำงานนี้จริงๆ เธอไม่เลือกงาน แต่เธอเลือที่ทำงานที่มันใกล้มหาลัย

" ออจ้ะ งั้นน้องตามพี่มาขึ้นมาชั้นบนเลยค่ะ พี่จะพาไปหาเจ้าของร้าน

อ้อ แล้วก็ไม่ต้องเรียกพี่ว่าพี่ชายอีกนะ พี่ชื่อ พี่มีมี่ เรียนอยู่ปีสามจ้ะ

ต่อไปถ้าน้องได้ทำงานที่นี่ ก็เรียกว่าพี่มีมี่แล้วกัน โอเค้... "

ชายหนุ่มหน้าสวยใสเริ่มเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา นับหนึ่งเลยยิ้มแห้งออกมาแล้วเอ่ยเสียงค่อย

" แฮ่...ขอโทษค่ะ ที่เรียกผิด น้องชื่อนับหนึ่งนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักพี่มีมี่ค่ะ "

" ไม่เป็นไรจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน "

พอเดินขึ้นไปถึงหน้าห้องมีมี่ก็ยกมือขึ้นมาเคาะประตูตามมารยาท ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! แล้วเสียงสุขุมของผู้ชายก็ดังออกมาจากในห้อง

" เข้ามาได้ "

ได้ยินดังนั้น มีมี่เลยหันมากำชับเอ่ยกระซิบข้างหูนับหนึ่งว่า

" พี่บอกไว้ก่อนนะว่า เจ้านายพี่หล่อมาก อย่าหวั่นไหวเชียวล่ะ

ที่สำคัญเขายังไม่มีแฟนนะจ้ะ แต่เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาอ่อย หลายคนที่มาสมัครงานหน้านี้

หน้าตาคือสวย ผ่าน แต่วางตัวแย่ คิดแต่จะอ่อยผู้ เจ้านายพี่ไม่ชอบผู้หญิงประเภทนี้ อย่าหาทำเชียว "

" ค่ะ เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องห่วง หนูอยากได้งาน อยากได้เงิน แต่ไม่อยากได้ผู้ค่ะ "

นับหนึ่งเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม มีมี่ยิ้มชอบใจในถ้อยคำและจริตจะก้านของนับหนึ่ง

" ดีมาก พี่รู้สึกถูกชะตากับน้องนะ เลยอยากทำงานด้วยกัน

เพราะร้านนี้มีพนักงานแค่คนเดียวที่เป็นพนักงานพาร์ทไทม์

เวลาคนประจำลาพี่ก็ได้อยู่คนเดียว ถ้าลูกค้าเยอะเจ้านายถึงจะลงมาช่วย

เจ้านายชื่อ ธีร์ ธามไท นะ พี่จะเรียกเขาว่าบอสธีร์ ส่วนน้องจะเรียกเขายังไงก็แล้วแต่เลย "

" ค่ะ "

" เข้าไปข้างในกันเถอะ สู้ๆ ขอให้ได้ ขอให้ผ่านนะ "

" ค่ะ สมพรปากพี่มี่ค่ะ "

มีมี่ยิ้มสวยแล้วผลักประตูเข้าไป พานับหนึ่งเดินมายืนตรงหน้าชายหนุ่มหน้าตาดีที่มีท่าทีสุขุมนิ่งเงียบ

" มีมี่พาน้องนับหนึ่งมาสมัครงานค่ะบอส "

บอสธีร์ละสายตาจากจอแล็ปท็อปแล้วย้ายสายตามามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาสุขุม

นับหนึ่งรีบยกมือขึ้นมาไหว้พร้อมกับเอ่ยเสียงใสด้วยสีหน้ายิ้มอ่อนอย่างเป็นมิตร

" สวัสดีค่ะ "

ธีร์ บอสหนุ่มหน้าหล่อ ผิวขาวสุขภาพดี วัย 30 ปี ส่วนสูง 188 เซนติเมตร รูปร่างสูงใหญ่ บุคลิกสุขุม มาดนิ่ง

เป็นเจ้าของธุรกิจร้านกาแฟชื่อดัง ที่มีสาขาทั่วประเทศ

บอสหนุ่มมองหน้านับหนึ่งแวบหนึ่ง จากนั้นก็ย้ายมามองมีมี่แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสุขุม

" คุณออกไปก่อน "

ได้ยินดังนั้นมีมี่ก็ถึงกับยิ้มออกมาพร้อมกับเอ่ยตอบรับคำอย่างสุภาพนอบน้อม

" ค่ะบอส "

มีมี่หมุนตัวหันหลังเดินออกไปด้วยความดีใจ ที่เจ้านายยอมสัมภาษณ์นับหนึ่ง