ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 29

หลังจากสั่งอาหารเสร็จ ไม่นานพนักงานก็เริ่มทยอยเข้ามาเสิร์ฟอาหารทีละอย่างๆ

นับหนึ่งจ้องมองอาหารบนโต๊ะด้วยความตะลึงแล้วเอ่ยขึ้น

" นี่บอส เอ้ย คุณธีร์สั่งมาทานกันกี่คนคะ "

ธีร์ยื่นตะเกียบกับอุปกรณ์ทานข้าวให้นับหนึ่งแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่งๆ

" วันนี้เป็นวันพิเศษของผมน่ะ คุณต้องทานให้เยอะๆนะ "

" ค่ะ แต่ว่า ถ้าคุณจะสั่งเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่ปิดร้านแล้วเรียกพนักงานในร้านมาทานด้วยกันเลยล่ะคะ "

" คุณประชดเหรอ "

เขาเลิกคิ้วขึ้นถามเสียงเรียบ

" เปล่าค่ะ หนู...เอ่อ นับหนึ่งไม่ได้ประชด นับหนึ่งจริงจังค่ะ ในเมื่อมันเป็นวันสำคัญของคุณ

ฉันว่าเรานั่งทานหลายคนสนุกออก ไม่ทำให้คุณเหงาด้วย

และเราเองก็ไม่ต้องกลัวใครจะเข้าใจผิด จะได้ทานกันอย่างมีความสุขด้วยความสบายใจไงคะ "

" ได้ ถ้ามันทำให้คุณทานอย่างสบายใจได้ ผมจะให้มีมี่กับครีมแล้วก็เจนมาที่นี่เลย "

เอ่ยจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา พิมพ์ข้อความลงในแชทกลุ่มของร้าน

( มีมี่ ครีม เจน วันนี้ปิดร้านเลยแล้วมาที่ภัตคารจีนในย่านธุรกิจเลย )

พอทุกคนเห็นข้อความพวกเขาก็พิมพ์ตอบกลับไปทันทีว่า

( รับทราบค่ะบอส )

จากนั้นพวกเขาก็รีบไปเปลี่ยนชุด รีบปิดร้านแล้วขับรถออกจากร้านไปยังจุดนัดหมายทันที

ธีร์มองหน้านับหนึ่งแล้วเอ่ย

" เรียบร้อย เดี๋ยวพวกเขาก็มากันแล้ว เราทานกันก่อนเถอะ ผมหิวมากแล้ว "

" ค่ะ "

จากนั้นธีร์ก็เริ่มบริการตักอาหารให้นับหนึ่ง ทั้งสองเริ่มทานกันอย่างเงียบๆ ไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงห้องอาหารในภัตคารหรู

" สวัสดีค่ะบอส "

พวกเขายกมือไหว้ทักทายเจ้านายสุดหล่อด้วยความนอบน้อมอย่างเคารพ นับหนึ่งหันไปมองพวกเขาด้วยรอยยิ้มสดใส

" พี่มี่ พี่ครีม พี่เจน มานั่งเลยค่ะ "

เธอลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้พี่ๆทั้งสามอย่างเอาใจใส่

" ขอบใจจ้ะ "

ทั้งสามเอ่ยขอบใจพร้อมกับหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ มีมี่นั่งลงข้างนับหนึ่งแล้วเอียงหัวเข้ามากระซิบข้างหู

" นี่มันอารมณ์ไหนของบอสอ่ะ อยู่ๆสั่งปิดร้านแล้วพาพวกเรามาเลี้ยงข้าวในร้านหรูแห่งนี้ "

" เลี้ยงก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ พวกเราจะได้หยุดพักผ่อนเพิ่มอีกวันไง ดีออก "

" อือ ดีน่ะดี แต่มันแปลกๆ "

ขณะที่ทั้งสองกำลังกระซิบกันอยู่นั้น ธีร์จึงเอ่ยขึ้น

" มีมี่ทานข้าวเถอะ ไม่ต้องกระซิบ ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้ว จริงๆวันนี้เป็นวันเกิดผม เลยอยากจะชวนทุกคนมาทานข้าวเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง "

ได้ยินดังนั้น มีมี่ก็ยิ้มแห้งออกมาอย่างเขินๆแล้วพยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจ

" แฮ่...ค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ "

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะบอส ขอให้หล่อๆสุขภาพดีเลี้ยงพวกเราไปนานๆค่ะ "

เจนอวยพรด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วครีมก็อวยพรต่อว่า

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะบอส ขอให้บอสของเรารวยๆๆๆยิ่งๆขึ้นไปอีกค่ะ "

" ขอบใจทุกคนมากที่มาอวยพร ทานข้าวเถอะ "

ธีร์เอ่ยพร้อมกับมองหน้านับหนึ่งแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อ

ส่วนนับหนึ่งก็ไม่ได้สนใจอะไร แม้จะรู้สึกว่าบอสของเธอแปลกๆ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ

ขณะที่พวกเขากำลังทานข้าวกันอย่างเพลินๆอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นที่โต๊ะข้างๆ

" สาวน้อย คุณอยากทานอะไรก็สั่งได้เลยนะ "

น้ำเสียงกับถ้อยคำนั้นทำให้นับหนึ่งที่ทานข้าวอยู่หยุดชะงัก แววตาสวยนิ่งไปในทันที

[ คำพูดนี้ น้ำเสียงนี้ ทำไม ทำไมมันเหมือน.... ]

เธอพึมพำในใจพร้อมกับค่อยๆเลื่อนสายตาหันไปมองทางที่มาของเสียง แล้วดวงตาเธอก็เบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ

[ อิงฟ้ากับชายสวมหน้ากาก! ]

ในขณะนั้นกฤตที่ยืนอยู่หลังเจ้านายก็เห็นนับหนึ่งเข้าพอดี นับหนึ่งเองก็สบตาตามองเขาเช่นกัน

[ เขาอีกแล้ว ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ ]

นับหนึ่งพึมพำในใจด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าจะมาเจอคนขับรถกับเจ้านายแล้วก็อิงฟ้าที่นี่

[ นับหนึ่งอีกแล้ว โชคดีที่เจ้านายกับคุณอิงฟ้าไม่หันไปมองเธอ ]

กฤตลอบพึมพำในใจด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่สบตากับนับหนึ่งด้วยแววตาเรียบเฉยเย็นชา

แล้วนับหนึ่งรีบหลบตาหันกลับมาอย่างไว พร้อมกับก้มหน้ามองถ้วยข้าวตัวเอง

หยิบตะเกียบขึ้นมาจับอย่างเร่งรีบกลบเกลื่อนความรู้สึกกลัว แต่มือเธอกลับสั่นจนทำตะเกียบหล่น

ตอนนี้ใจเธอสั่นแรงด้วยความตกใจกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ไม่นึกว่าโลกมันจะกลมและบังเอิญขนาดนี้

ธีร์เห็นดังนั้นเลยย้ายสายตามองไปยังโต๊ะข้างๆตามนับหนึ่งด้วยความสงสัยอย่างเงียบๆ