ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 37

หลังจากออกมาจากภัตคารแล้ว กฤตก็ขับรถไปส่งเจ้านายที่โรงแรมหรูสำหรับหญิงสาวทั่วไป ในห้องเชือดที่นับหนึ่งเคยไป

พอเขาเปิดประตูเข้าไปในห้องชายสวมหน้ากากก็นึกถึงวันที่สาวน้อยในความทรงจำคนนั้นเปิดประตูเข้ามาในห้องของเขาด้วยท่าทีหวาดกลัวอย่างระมัดระวัง

คิดถึงฉากสวาทอันเร่าร้อนบนเตียงใหญ่ คิดถึงเรือนร่างหอมเนียนนุ่มของหญิงสาวปริศนาคนนั้นด้วยความรู้สึกโหยหา

และนึกถึงตอนที่เธอใช้อาวุธป้องกันตัวจากเขา ถึงกับลงมือแทงเขาอย่างไม่ลังเล

ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยโหยหาเรือนร่างหญิงสาวคนไหนขนาดนี้มาก่อน

มีเพียงหญิงสาวใจเด็ดคนนั้นที่เขารู้สึกคิดถึงเป็นช่วงๆ

การที่เขาเก็บอิงฟ้าไว้ข้างกาย ก็เพื่อหวังว่าสักวันเธอจะทำให้เขาได้เจอกับหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง

วันนี้ที่เขาออกไปเจอเจ้าของภัตคารด้วยตัวเองไม่ใช่ต้องการกู้ไฟล์คืนเพื่ออิงฟ้า

แต่ต้องการดูว่าหญิงสาวใจเด็ดที่กล้าทำร้ายดาราดังแห่งวงการบันเทิงคนนั้นเป็นใคร

เพราะตอนนี้ด้วยระดับความดังของอิงฟ้าแล้วไม่น่าจะมีใครกล้ามีเรื่องการเธอถึงขนาดลงมือทำร้ายแบบนั้น อิงฟ้าเองก็มีพิรุธไม่กล้าบอกว่าถูกใครทำร้าย

นั่นยิ่งทำให้เขาสงสัยและคิดว่าหญิงสาวที่ทำร้ายอิงฟ้านั้นอาจจะเป็นสาวน้อยใจเด็ดในคืนนั้นของเขา

ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียดาย หงุดหงิดใจที่วันนั้นไม่ได้สนใจหรือหันมองกลุ่มหญิงสาวโต๊ะข้างๆ

แล้วเมื่อกี้คำพูดที่ดูรีบร้อนเข้าประเด็นของธีร์รวมถึงการปฏิเสธเด็ดขาดแบบนั้นก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกมั่นใจ

ว่าธีร์ทำลายหลักฐานเพื่อปิดบังตัวตนของหญิงสาวร่างเล็กที่ลุกไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับอิงฟ้าในวันนั้น

ยิ่งทำให้เขาอยากจะเห็นหน้าหญิงสาวที่ไปเข้าห้องน้ำในวันนั้นมากขึ้นไปอีก เพื่อง่ายต่อการตามหา

เพื่อพิสูจว่าเธอใช่สาวน้อยใจเด็ดที่ทิ้งรอยแผลเป็นอันเป็นที่ระลึกให้เขาหรือเปล่า

[ สาวน้อยถ้าเจอคุณอีกครั้ง ผมจะจับคุณขังไว้ ไม่ให้ไปไหนอีกเลย ]

ชายสวมหน้ากากพึมพำในใจขณะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานที่มีคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คตั้งอยู่

กฤตที่ตามเขาเข้ามาก็เดินไปเปิดไฟให้ ในห้องที่มืดมิดก็สว่างขึ้นมาทันที

ตอนนี้ชายสวมหน้ากากเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คแล้วทำการสร้างโปรแกมแฮก

จากนั้นก็พยายามเจาะเข้าไปในระบบคอมพิวเตอร์ของภัตคารของธีร์เพื่อดึงข้อมูลทั้งหมดมา

เขานั่งหน้าจอด้วยสีหน้าสุขุมเคร่งขรึม แววตาจับจ้องตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เรียงยาวกันเป็นแถวสลับกับตัวเลขบนจออย่างตั้งใจ

นิ้วมือเรียวยาววางบนคีย์บอร์ดขยับเคลื่อนไหวตลอดเวลา

ประสานกับอีกมือที่จับเมาส์แน่นคอยคลิกยามจำเป็น เขาพยายามเจาะเข้าระบบอยู่นานจนเข้าได้สำเร็จ

" หึ ระบบป้องกันห่วยๆของคุณมันป้องกันการแฮกของฉันไม่ได้หรอก "

ชายสวมหน้ากากยิ้มเย็นที่มุมปากพร้อมกับพึมพำหลังจากที่แฮกเข้าระบบภัตคารได้

ธีร์เองก็นั่งจ้องหน้าคอมด้วยแววตาจริงจังจดจ่อกับพิณตัวอักษรบนจออย่างไม่วอกแวก

โดยไม่สนใจนับหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเขา สองมือของเขาขยับรัวบนคีย์บอร์ดคอยสกัดคนที่พยายามดึงข้อมูลออกไป

[ ชายสวมหน้ากากคนนี้ฝีมือร้ายกาจไม่เบาเลย ]

เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่ระบบรักษาความปลอดภัยที่เขาสร้างขึ้น ไม่สามารถป้องกันการแฮกของชายสวมหน้ากากได้

ตอนนี้เขาทำได้เพียงดักจับตัวอักษรที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอคอยสกัดไม่ให้อีกฝ่ายดึงข้อมูลไปได้

ขณะเดียวกันลูกน้องของเขาที่ดูแลห้องควบคุมกล้องวงจรปิดก็พยายามสร้างระบบความปลอดภัยขึ้นมาใหม่

ชายสวมหน้ากากเองก็เริ่มหงุดหงิดแต่อีกใจก็รู้สึกชื่นชมในความสามารถของธีร์เช่นกัน

" นายธีร์คนนี้ ฉลาดไม่เบา ทางหนึ่งสกัดอีกทางก็สร้างระบบป้องกันขึ้นมาใหม่ หึ น่าสนใจจริงๆ "

ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเจอใครที่มีความสามารถใกล้เคียงกับเขามาก่อน

เลยทำให้เขารู้สึกสนุกและท้าทายกับการแฮกเข้าระบบของคนอื่นในครั้งนี้

ขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างชะล่าใจรอดูความสามารถของอีกฝ่ายอยู่นั้น อยู่ๆหน้าจอของเขาก็ดับไป

คิ้วของเขากระตุกทันที ดวงตาคมกริบเบิกกว้างขึ้นมาอย่างแข็งกร้าว จากนั้นเขาก็ยิ้มเย็นออกมา ที่มุมปากแล้วเอ่ยอย่างสุขุมใจเย็นว่า

" อย่าคิดว่าหยุดการแฮกของฉันได้แล้วจะปกปิดตัวตนของผู้หญิงคนนั้นได้ตลอดนะ

ฉันไม่รีบ ต้องมีสักวัน ที่ฉันต้องรู้ว่าผู้หญิงที่ทำร้ายอิงฟ้าคนนั้นเป็นใคร "

แม้อีกใจของเขาจะแอบโมโหตัวเองเล็กน้อยที่ประมาทธีร์เกินไป แต่ก็พอใจที่ได้เห็นความสามารถของอีกฝ่าย

กฤตที่ยืนห่างออกไปแอบตกใจเล็กน้อย เพราะไม่เคยเห็นเจ้านายตามหาใครอย่างบ้าคลั่งถึงขนาดแฮกเข้าระบบคนอื่นเช่นนี้มาก่อนและแอบทึ่งในความเก่งของคุณธีร์ไม่น้อย