ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 48

รานีถึงกับยืนอึ้งอย่างช็อก เมื่อเห็นสามีตบหน้าลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน

จากนั้นแกก็เดินเข้ามาผลักสามี แล้วทุบตีแผงอกสามีด้วยความโมโหพร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นเครือเจือสะอื้น

" คุณธำรง คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมคุณต้องตบตีลูกด้วย

คุณรู้มั้ยว่าวันนี้ ลูกเจอเรื่องเครียดๆมามากมายแค่ไหน

แทนที่จะให้กำลังใจลูก แต่คุณกลับตบหน้าลูก คุณคิดบ้างมั้ยว่าลูกจะเสียใจแค่ไหน

ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายใจดำกับลูกแบบนี้ หัวใจคุณทำด้วยอะไร ฮือ....

นั่นลูกสาวเรานะ คุณตบลูกลงได้ยังไง คุณตีลูกลงได้ยังไง ฮือ.....

วันนี้มีแต่คนรุมด่าลูกของเรากันทั้งประเทศ แต่คุณกลับยอมไม่ปลอบใจเธอเลย ถามหาแต่เด็กคนนั้น ซ้ำยังตบตีเธออีก

การกระทำของคุณมันเป็นการซ้ำเติมลูก ทำให้ลูกยิ่งเสียใจมากขึ้นไปอีก คุณรู้ตัวบ้างมั้ย

แล้วแบบนี้ ต่อไปลูกจะกล้าอ้อน กล้าอ่อนโยนกับคุณเหมือนที่ผ่านมาได้ยังไง ฮือๆๆ..... "

พอตีจนหมดแรงแกก็ทรุดตัวลงกับพื้น คนเป็นแม่อย่างแกรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมากที่เห็นลูกร้องให้เสียใจแบบนั้น

ธำรงที่ยืนนิ่งแท็งทื่อเป็นท่อนไม้ ค่อยๆขยับย้ายสายตาแข็งกร้าวมองลงมาที่ภรรยา

ค่อยๆกะพริบตา พยายามสงบสติอารมณ์ ไม่ให้ขาดสติอีก จากนั้นก็นั่งลงโอบไหล่ภรรยาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ

" ผมขอโทษ ที่พลั้งมือตบลูก คุณไม่ต้องร้องแล้ว เดี๋ยวผมจะไปขอโทษลูก "

แกเอ่ยอย่างเอาใจภรรยา

ทรายยืนมองพวกเขาอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ

เพราะครอบครัวนี้มีปัญญาเยอะเกิน อิงฟ้าเองก็ไม่ได้ว่านอนสอนง่ายอย่างที่แกคิด

เธอลูกเลี้ยงมาแบบตามใจ ไม่เคยรู้จักอดทน เป็นแต่ใช้อารมณ์จนเคยชิน จนเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้น

เดิมที แกคิดว่าอิงฟ้าเป็นคนเรียบร้อย อ่อนหวาน สุขุมพอที่จะรับมือกับเด็กสาวคนนั้น

เลยปล่อยให้ปะทะกับเด็กสาวคนนั้นตามลำพัง แต่คิดไม่ถึงว่าอิงฟ้าที่เหนือกว่าทุกอย่าง

กลับต้องมาเจ็บหนักเพราะตกหลุงพรางด้วยเล่ห์เหลี่ยมของเด็กสาวคนเดียว

ทรายหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาอย่างเงียบๆด้วยสีหน้าหน้าเคร่งเครียด

[ เด็กสาวนับหนึ่งคนนั้น ฉลาดหลากแหลม เจ้าเล่ห์ กว่าอิงฟ้าเป็นสิบๆเท่า

นี่ขนาดเธอไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอนนะ ยังฉลาดขนาดนี้ แถมยังสามารถเข้าเรียนในมหาลัยดังๆได้

หากมีคนคอยอุปถัมภ์ คงมีอนาคตที่ดีแน่ เราน่าจะเจอเธอก่อนได้เจออิงฟ้านะ ไม่งั้นคงไม่เกิดเรื่องปวดหัวแบบนี้ขึ้น

คุณกวินนะคุณกวิน เอาอิงฟ้ามาให้เราดูแล แต่ไม่บอกว่าเธอนิสัยแบบนี้

นี่คงตั้งใจจะให้เราสั่งสอนให้สินะ เฮ้อ~ คุณไม่ได้หลงเพียงเรือนร่างของอิงฟ้าแล้ว รู้ตัวบ้างมั้ยน้อ ]

อีกด้านหนึ่งของเมืองใหญ่ บนตึกสูงของบริษัทธนินกรุ๊ป กวินนั่งดูคลิปไลฟ์สดของนับหนึ่งอย่างเงียบๆ

โดยมีผู้ช่วยกรกับกฤตยืนอยู่ตรงหน้า พอกฤตได้ฟังการไลฟ์ของนับหนึ่งแล้วเขาแอบดีใจและสบายใจขึ้นมาก

[ นับหนึ่ง คุณฉลาดมาก คิดไม่ถึงเลย ว่าคุณจะเล่นด้วยวิธีนี้ เป็นความคิดที่ฉลาดรอบคอบจริงๆ ]

เขาลอบพึมพำในใจอย่างชื่นชม

พอดูจนจบไลฟ์ กวินก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

" ช่างสมกับเป็นสาวน้อยในคืนนั้นจริงๆ "

กฤตได้ยินดังนั้นก็หันไปมองเจ้านายด้วยความตกใจ นึกไม่ถึงว่าแค่คลิปไลฟ์ คลิปเดียว

จะทำให้เจ้านายมั่นใจว่าหญิงสาวในคลิปคือหญิงสาวในคืนนั้น

กวินยักคิ้วขึ้นมาข้างหนึ่งมองกฤตด้วยแววตามีเลศนัยแล้วเอ่ยขึ้นอย่างสุขุม

" ทำไม คำพูดผมมันทำให้คุณกฤต ตื่นเต้น ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ "

กฤตหลุบตาลงแล้วเอ่ยตอบเสียบเรียบเพียงสั้นๆ

" เปล่าครับ "

กรหันมามองคู่หูแล้วเอ่ยขึ้น

" นายจะเปล่าได้ไงกฤต ขนาดฉัน ยังสงสัยเลยว่าทำไม นายถึงดูตกใจกับคำพูดของท่านประธานขนาดนั้น "

กฤตย้ายสายตาจ้องกรด้วยแววตาดุอย่างนิ่งๆโดยไม่เอ่ยอะไร จากนั้นก็หันมาเอ่ยกับเจ้านายว่า

" ไม่มีอะไรจริงๆครับท่านประธาน ผมแค่รู้สึกทึ่งในความราดเปรื่องของท่านประธาน

ที่ขนาดเห็นหน้าคนในคลิปไม่ชัด แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าเป็นหญิงสาวคนนั้น

ผมที่เคยเห็นหน้าหญิงสาวคนนั้น ยังจำหน้า จำเสียงของเธอไม่ได้เลย

ถ้าหากหญิงสาวในคลิปเป็นเธอจริงๆ เธอคงจะเจ็บน่าดู ใบหน้าบวมช้ำดำเขียวจนมองไม่ออก