ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 5

ห้าปีต่อมาอิงฟ้าโตมาเป็นหญิงสาวที่มีหน้าตาสะสวยเป็นที่ชื่นชอบของเพื่อน อีกทั้งยังมีบุคลิกดี ตัวสูง แต่งตัวเรียบร้อยสะอาดสะอ้าน

แตกต่างจากนับหนึ่งที่ไม่มีเสื้อผ้าสวยๆ ใหม่ๆ ใส่เลย ชุดนักเรียนก็เป็นชุดเก่า สีหมองๆ ซีดๆ

เป็นชุดเก่าของอิงฟ้าที่เธอเอามาใส่ต่อ เพราะเธอไม่มีเงินที่จะไปซื้อชุดใหม่มาใส่ ขอใครก็ไม่ได้

เลยทำให้บุคลิกเธอดูไม่โดดเด่นเท่าที่ควร แต่โชคดีที่เธอมีหน้าตาสวยตั้งแต่เกิด

เป็นคนตาหงส์แบบกลมโต สันจมูกสวยโด่งเรียวเล็ก ริมฝีปากกระจับเอิบอิ่มอย่างเป็นธรรมชาติ

รูปหน้าเรียวเล็ก คางโค้งมน แบบวีเชฟ ผิวขาวใส น่ารัก

รูปร่างสูงโปร่ง ผอมบาง สูงตามมาตรฐานหญิงไทยเพราะเธอเพิ่งอายุได้สิบห้าปี

แต่ด้วยความที่มีดวงตากลมโตหางตาเชิด ดั้งจมูกเชิดโด่ง เลยทำให้หน้าเธอดูดุ ดูเหวี่ยงจนไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งด้วย

เธอเข้ามาเรียนในโรงเรียนมัธยม มักจะถูกอิงฟ้ากับพวกพ้องกลั่นแกล้งประจำ

วันนี้ก็เช่นกัน เพื่อนสาวของอิงฟ้าเดินเข้ามาหาเธอแล้วยื่นผ้าอนามัยให้

" นับหนึ่งเป็นน้องสาวของอิงฟ้าใช่มั้ย "

เธอมองผ้าอนามัยในมือของคนตรงหน้าโดยไม่เอ่ยตอบอะไร เพราะพวกเขารู้อยู่แล้ว จะทำไม เธอไม่อยากสนใจ

หญิงสาวจึงคว้ามือเธอมาแล้ววางผ้าอนามัยลงในมือเธอพร้อมกับเอ่ย

" ช่วยเอาผ้าอนามัยไปให้อิงฟ้าในห้องน้ำหน่อย พอดีพี่ต้องรีบไปที่หอประชุมน่ะ ฝากบอกเขาด้วยว่าพี่จะไปรอที่หอประชุม โอเคนะ "

เอ่ยจบหญิงสาวกับเพื่อนสาวก็เดินผ่านนับหนึ่งไป แล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายๆ

นับหนึ่งไม่ได้คิดอะไร เธอเดินตรงไปยังห้องน้ำแล้วเรียกหาอิงฟ้า

" อิงฟ้า อิงฟ้าเธออยู่ห้องไหน เพื่อนเธอให้ฉันเอาผ้าอนามัยมาให้ "

เมื่อไม่มีเสียงตอบรับใดๆเธอก็นึกว่าอิงฟ้าปวดประจำเดือนจนหน้ามืดเป็นลมในห้องน้ำ

ก็กลัวว่าอิงฟ้าจะเกิดอุบัติเหตุเลยไล่ผลักประตูห้องน้ำทีละห้องๆด้วยความร้อนใจ

พอมาผลักห้องสุดท้ายถังน้ำที่วางข้างบนก็ตกลงมาใส่หัวเธอจนเกิดเสียง

เธอรู้สึกเจ็บและมึนหัวไปชั่วขณะ เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำที่เย็นจัด

เพราะในถังมีน้ำแข็งก้อนเล็กๆในน้ำเป็นจำนวนมาก เธอมึนหัวจนเซถอยไปชนผนังห้องน้ำ

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าตัวเองถูกอิงฟ้ากับเพื่อนแกล้งอีกแล้ว เธอเจ็บใจมาก เจ็บใจจนหัวใจแทบจะระเบิดออกมา

อิงฟ้ากับเพื่อนๆที่ซุ่มดูอยู่ พอเห็นถังตกลงไปดังเป๊าะ! พวกเธอก็หัวเราะกันอย่างสะใจ

" ฮิๆ อิงฟ้าทำไมน้องสาวเธอโง่แบบนี้ล่ะ หลอกง่ายชะมัด "

อิงฟ้ายิ้มร้ายแล้วเอ่ยออกคำสั่งกับเพื่อนว่า

" ไป พวกเรารีบไปล็อกประตูห้องน้ำเร็ว อย่าให้มันออกมาได้ "

" ได้ๆ ว่าแต่ให้เธอนอนอยู่ที่นี่สักคืน ดีมั้ย "

เพื่อนสาวของอิงฟ้าเสนอความคิดออกมาอย่างคึกคะนอง

" ฉันเห็นด้วยนะอิงฟ้า น้องสาวต่างแม่ของเธอเนี่ย ฉันเห็นแล้วรู้สึกหมั่นไส้กับหน้าเหวี่ยงๆของเธอว่ะ ให้เธอนอนเล่นในห้องน้ำสักคืนคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้ง "

" อือ ได้แล้วแต่พวกเธอเลย แต่ฉันไม่รับผิดชอบนะ "

" อื้อ "

แล้วทั้งสามคนก็เอาเชือกไปมัดลูกบิดห้องน้ำไว้ แล้วเอากระดาษมาแปะไว้ว่า ห้องน้ำเสีย

นับหนึ่งรู้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เธอไม่โทษใคร แต่โทษที่ตัวเองโง่เกินไปจนเสียรู้ให้กับเพื่อนของอิงฟ้า

" อิงฟ้า สักวันฉันจะคืนให้เธอ "

เธอพึมพำออกมาเสียงต่ำด้วยความโกรธ แต่ไม่ร้องตะโกนให้ใครช่วยเพราะมันเลิกเรียนแล้ว

และรู้ว่าต่อให้ร้องก็ไม่มีใครมาช่วยหรอก สู้เก็บเสียงไว้เงียบๆจะดีกว่า

เธอเอาฝาชักโครกลงแล้วหย่อนกายลงนั่ง เสื้อผ้าที่สมใส่เปียกจนรู้สึกหนาวเย็นไปถึงหัวใจร่างกายหนาวสั่นริมฝีปากสั่นระริกจนซีดเซียว

เธอเอามือกอดอกไว้อย่างเงียบๆ อดทนกับความเย็นยะเยือกโดยไม่ส่งเสียงใดๆ

อิงฟ้ากับเพื่อนๆยิ้มเยาะแล้วเดินออกมาปิดประตูห้องน้ำด้านนอกล็อกไว้ด้วยโซ่ที่เตรียมมา แถมยังเขียนป้ายติดว่าส้วมเต็ม

นับหนึ่งหนาวสั่นจนเริ่มทนไม่ไหว เธอค่อยๆหลับตาลง

สมองเริ่มคิดทบทวนเรื่องต่างๆที่เคยถูกรังแก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่แม่เลี้ยงรีดชุดนักเรียนใหม่ของเธอจนไหม้เป็นรู

พ่อลงโทษเธอโดยการขังในห้อง แม่เลี้ยงให้อดข้าวอดน้ำจนเธอล้มป่วย

แม่เลี้ยงให้กินแต่อาหารเหลือที่ใกล้จะบูด ใช้เธอเยี่ยงทาสรับใช้ กดขี่สารพัด

ส่วนอิงฟ้าก็แย่งห้องนอนกับผ้าห่มของเธอรวมถึงเสื้อผ้าที่แม่เธอเคยซื้อให้

อีกทั้งยังตีเธอได้ตามใจชอบ ใช้กรรไกรตัดผมเธอจนแหว่งโดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ตอบโต้ใดๆ

เพราะพ่อของเธอเชื่อทุกประโยคของอิงฟ้า ฟังทุกคำพูดของแม่เลี้ยง

ในสายตาพ่อ เธอเป็นเด็กหัวแข็ง ดื้อรั้น ไม่เคารพเชื่อฟังผู้ใหญ่

ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า แท้ที่จริง ใครเป็นลูกเมียน้อยกันแน่