ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 65

กรขับรถออกมาจากบริษัทแล้วก็เอ่ยถามเจ้านายด้วยความระมัดระวัง

" เอ่อ...ท่านประธานจะให้กลับไปที่บ้านไหนครับ "

เขาไม่รู้จริงๆว่าควรจะไปบ้านไหน เพราะเจ้านายของเขามีหลายบ้าน หลายโรงแรมตามความสำคัญของหญิงสาว

กวินจึงเอ่ยตอบขึ้นเสียงเย็นด้วยสีหน้าสุขุมเคร่งขรึม

" กลับคฤหาสน์ "

" ห๊ะ! "

กรตกใจเมื่อได้ยินเจ้านายเอ่ยแบบนั้น เพราะยังไม่เคยมีหญิงสาวคนไหน

ได้ไปหรือเห็นคฤหาสน์ที่เป็นบ้านพักส่วนของเจ้านายมาก่อน แม้แค่คุณอิงฟ้าก็ยังไม่เคยเห็น

กวินเหลือบไปมองกรผ่านกระจกมองหลังอย่างเย็นชาแบบเงียบๆ

กรรีบหลุบตา กลับไปสนใจทางข้างหน้าบนท้องถนนต่อพร้อมกับเอ่ยตอบรับคำอย่างนอบน้อมด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" ครับ "

มีมี่เองก็เหลือบมองคนข้างๆแวบๆด้วยความสงสัย ว่าทำไมจะต้องถามด้วยว่า กลับบ้านไหน

จากนั้นหล่อนก็เอ่ยขึ้นลอยๆอย่างหน้าตาเฉย

" บ้านเยอะหรือไง ถึงต้องถาม ว่า กลับบ้านไหน "

กรเหลือบมองหล่อนด้วยหางตาอย่างเย็นชาแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาตั้งใจขับรถ

ส่วนนับหนึ่งก็นั่งหน้าบูดในอ้อมกอดของชายหนุ่มหน้าหล่อที่มีรูปร่างสูงใหญ่

เพราะเธอถูกเขาโอบกอดไว้ด้วยมืออันแข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้า

เธอทำได้แค่อยู่นิ่งๆในอ้อมอกเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้งอย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนมีมี่ก็หันมาดูน้องเป็นพักๆอย่างช่วยอะไรไม่ได้

[ เอาไงดี ขืนปล่อยให้น้องอยู่กับผู้ชายคนนี้ แบบนี้ ก็ยิ่งมีความเสี่ยงสูงมากที่ใจน้องจะอ่อนยวบลง

หรือว่าเราควรจะบอกน้อง ว่าผู้ชายคนนี้คือคนเดียวกันกับคนที่สักชื่อลงบนตัวเธอ

แต่ก็บอกตอนนี้ไม่ได้อยู่ดี หากจะบอกก็ต้องปรึกษากับบอส จะต้องคิดให้รอบคอบ ]

มีมี่รู้แค่ว่ากวินต้องการตัวนับหนึ่งและเป็นคนสักชื่อลงบนตัวเธอ

หล่อนก็เคยสงสัยว่าเขาสักชื่อลงบนตัวน้องได้ยังไง ตอนไหน แต่บอสก็ไม่ยอมบอกหล่อน

ส่วนนับหนึ่ง รู้ว่าคนที่สักชื่อลงบนตัวเธอได้ มีเพียงชายสวมหน้ากากที่ย่ำยีเธอเท่านั้น

เธอไม่เคยรู้จักกวินผ่านสื่อใดมาก่อนและไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่รู้ว่าเขากำลังคบกับอิงฟ้าด้วย

เพราะหลังจากวันที่เกิดเรื่อง เธอก็ปฏิเสธที่จะรับรู้เรื่องราวของอิงฟ้าเพื่อให้ใจสงบสุข

จริงๆแล้ว ลึกๆในใจ เธออิจฉาอิงฟ้ามาก ที่มีชีวิตราบรื่นมาตลอด

ซึ่งแตกต่างจากเธอ ที่เส้นทางชีวิตลุ่มๆ ดอนๆ ขรุขระ บาดเท้าเดินลำบากมาก

บรรยากาศภายในรถหรูเย็นฉ่ำจนนับหนึ่งรู้สึกหนาว

ในขณะที่คนหนึ่งนั่งพิงแผงอกแกร่งอย่างเงียบๆด้วยสีหน้าบูดบึ้งไม่เต็มใจ แต่อีกคนกลับอมยิ้มด้วยความพอใจ

เขาคิดไม่ถึง ว่าหญิงสาวของตนจะมีหน้าตาสวยขนาดนี้ แถมยังใจเด็ด ปากกล้าไม่กลัวใคร

ตอนนี้ในสายตาเขา เธอเหมาะที่จะเป็นผู้ให้กำเนิดทายาทของเขามาก

เพราะอีกไม่กี่ปี ก็จะถึงวัยที่เขาควรจะมีทายาทไว้สืบสกุลแล้ว และหญิงสาวในอ้อมกอดก็คือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

หน้าตาสวย ผิวขาว ตัวหอม ฉลาด เด็ดเดี่ยว รู้จักเอาตัวรอด ปากกล้า ใจนักเลง ตรงตามสเปกของเขาเลย

เขานั่งยิ้มอย่างเงียบๆจินตนาการถึงใบหน้าลูกชายที่มาจากDNAของเขากับคนในอ้อมกอด

[ พ่อหล่อ แม่สวย ลูกเกิดมา ไม่ว่าจะหน้าเหมือนใครก็หล่อหมด ]

พอรถเข้าไปจอดลงตรงหน้าคฤหาสน์ ธนินกุล กวินก็เปิดประตูลงจากรถแล้วรอให้นับหนึ่งลงมา

มีมี่ลงมาแล้วมองเข้าไปในคฤหาสน์ ยืนตะลึงกับคฤหาสน์อันหรูหรากว้างใหญ่ตรงหน้า จนลืมสนใจน้องสาวสุดที่รักไป

กวินพานับหนึ่งเข้าไปในบ้าน ส่วนมีมี่ก็ยังยืนมองรอบๆชื่นชมความงดงามอลังการของคฤหาสน์และสวนที่จัดไว้สวยงามรอบบริเวณบ้าน

[ มีเนื้อที่กว้างขวาง มีสระว่ายน้ำหรู มีที่ให้นั่งเล่นสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ ]

" ว้าว...อะไรมันจะดีเว่อร์วังอลังแบบนี้ สวยมากราวกับพระราชวังแหน่ะ ต้องรวยเบอร์ไหนถึงจะมีบ้านแบบนี้ได้ ว้าว "

พอมาเจอคฤหาสน์หลังใหญ่อันหรูหรา มีมี่รู้สึกว่าตัวเองกับนับหนึ่งดูตัวเล็กเท่ามดเลย

เหมือนตัวเองกับน้องเป็นมดน้อยที่เจ้าของบ้านต้องการเลี้ยงไว้ดูเล่นเลย

แม้น้องจะเป็นมดที่กัดเจ็บ แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรเจ้าของบ้านหลังใหญ่นี้ได้เลย

[ แล้วแบบนี้ เราจะพาน้องออกไปยังไงเนี่ย บอสจะช่วยน้องยังไง ในเมื่อบอสไม่มีอำนาจหรือร่ำรวยเท่าคุณกวินเลย ]

ตอนนี้หล่อนยืนคอตกด้วยสีหน้าคิดหนัก อยู่ตรงหน้าคฤหาส กรรอจนหงุดหงิด จึงเอ่ยขึ้นเสียงเย็นอย่างสุขุม

" จะเข้าไปได้หรือยัง "

เมื่อเสียงกรดังขึ้นข้างหู หล่อนจึงหันมามองหน้ากรแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ ก่อนจะสะบัดหน้าเดินเชิดเข้าไปในบ้าน

กวินพานับหนึ่งเข้ามาในห้องแล้วเอ่ยแนะนำขึ้น