ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 91

หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วนับหนึ่งก็ลุกขึ้นแล้วเอ่ยถามด้วยสีหน้านิ่งๆ

" คุณมีเตียงเสริมมั้ยคะ ฉันจะนอนพื้น "

" อื้อ มี "

กวินผงกหัวตอบเบาๆอย่างตามใจ แล้วหันไปมองป้าพร ป้าพรส่ายหน้าเล็กน้อย ไม่ให้กวินตามใจนับหนึ่งมากเกินไป แต่กวินกลับเอ่ยสั่งขึ้นเสียงเรียบ

" เดี๋ยวป้าให้สายบัวกับสายใจเอาเตียงเสริมขึ้นไปปูที่ห้องให้หน่อยนะ "

" ได้ค่ะ "

ป้าพรทำได้แค่จำใจตอบรับคำไปอย่างนอบน้อม แกไม่เข้าใจเลยว่าคุณกวินของแกกำลังคิดจะทำอะไรและไม่เข้าใจว่าหญิงสาวตรงหน้ามีอะไรดี คุณกวินของแกถึงได้เลือกให้เป็นแม่ของทายาทธนินกุล

จากนั้นกวินก็ลุกขึ้น จ้องหน้านับหนึ่งแล้วเอ่ยเสียงอ่อน

" ทีนี้คุณสามารถนอนห้องเดียวกับผมได้อย่างสบายใจหรือยัง "

นับหนึ่งเหลือบขึ้นไปจ้องหน้าเขาที่ตัวสูงกว่าแล้วเอ่ยตอบด้วยสีหน้าจริงจัง

" ไม่ค่ะ ที่ฉันยอมอยู่ดูแลคุณ ก็เพราะคุณป่วยขณะที่รอฉัน ฉันแค่ไม่อยากไร้น้ำใจกับเพื่อนมนุษย์มากเกินไปก็เท่านั้น

แต่ถ้าคุณกล้าขืนใจฉันในยามวิกาลล่ะก็ ฉันไม่เมตตาคุณแน่นอนค่ะ ฉันจะถือว่ามันคือการป้องกันตัว "

ได้ยินดังนั้นกวินจึงยิ้มออกมาแล้วเอ่ยขึ้น

" ไม่แน่นอนครับ ผมเป็นลูกผู้ชาย พูดคำไหนคำนั้น ถ้าคุณไม่ยอม ผมจะไม่ขืนใจแน่นอน มันไม่สมเกียรติ สมศักดิ์ศรีกับประธานบริษัทอย่างผมครับ ดังนั้นคุณสามารถนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจได้เลยครับ "

นับหนึ่งยิ้มเย็นแล้วเอ่ยอย่างเย็น

" เช่นนั้นก็ดีค่ะ "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกจากห้องทานอาหารแล้วก้าวขึ้นบันไดไปบนห้องนอนของกวิน โดยไม่สนใจเขาอีก

ป้าพรเดินเข้ามาใยืนใกล้กวินแล้วเอ่ยขึ้น

" คุณกวินคะ การที่คุณตามใจหญิงสาวคนนั้นเกินไป ระวังจะตกหลุมรักเธอเข้าจริงๆนะคะ "

แกรู้จักนิสัยของกวินดีเพราะแกเลี้ยงมากับมือ ที่ผ่านมา แกไม่เคยเห็นเขาตามใจหรือเอาอกเอาใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องละเอียดอ่อนอย่างการเลือกเสื้อผ้าให้ผู้หญิงเลย แม้แต่กับแม่ของตัวเอง คุณกวินของแกก็ไม่เคยสนใจที่จะเลือกซื้อให้เลย

วันนี้พอแกเห็นสายใจไปรับเสื้อที่มาส่ง แถมมีการซักรีดให้แล้วเรียบร้อยพร้อมใส่ ความใส่ใจนี้มันผิดปกติเกินไป

ทำให้แกแปลกใจมาก กลัวคุณกวินของตัวเองจะมีใจให้หญิงสาวเข้าจริงๆ เพราะเขามีคนที่พ่อแม่หมายตาไว้ให้แล้ว

ตอนนี้สิทธิ์เดียวที่คุณกวินของแกมีได้คือ สามารถมีทายาทกับใครก็ได้

แต่จะให้ผู้หญิงที่เป็นแม่ของเด็ก มาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายไม่ได้

กวินเข้าใจในความเป็นห่วงของป้าพรดี เขามองหน้าป้าพรแล้วเม้มปากยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วเอ่ยขึ้น

" ป้าไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่มีวันรักผู้หญิง ที่ไม่คู่ควรกับผมแน่นอน

ที่ผมเลือกเธอ เอาอกเอาใจเธอ เพราะเธอเป็นคนฉลาด หน้าตาดี มีความเด็ดเดี่ยว ดุดัน หยิ่งในเกียรติศักดิ์ศรี ถือตัว

เหมาะสมที่จะเป็นแม่ของทายาทผู้สืบทอดของตระกูล

ดังนั้นผมจึงต้องใช้เทคนิคพิเศษในการเอาชนะใจเธอ โดยการทำให้เธอใจอ่อน ยอมมีลูกให้

เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เห็นแก่เงินจนยอมขายตัวง่ายๆ

นี่จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้ผมเลือกเธอท้องลูกให้ผม

ผมคิดว่า ด้วยนิสัยและหน้าตาที่สะสวย มีผิวพรรณเนียนนุ่ม ที่ดูขาวใสสุขภาพดีนั้น

เธอจะต้องคลอดลูกชายที่มีหน้าตาหล่อเหลาเพอร์เฟกต์ในทุกด้านได้แน่นอนครับ "

กวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง ทำให้ป้าพรรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย

" ถ้าคุณกวินยืนยันแบบนั้น ป้าก็หายห่วงแล้วค่ะ อย่าลืมว่าผู้หญิงที่จะต้องเป็นคุณหญิงน้อยของตระกูลมีเพียงคุณหนูซ่งเท่านั้น

อีกสองปีเธอจะย้ายมาอยู่ไทย ป้าได้ยินมาว่า ตอนนี้เธอพูดไทยได้อย่างคล่องเหมือนล่องน้ำแล้ว เหลือเพียงรอเรียนจบอย่างเดียวค่ะ "

" ครับ แต่น่าเสียดายที่คนคู่ควรอย่างเธอ กลับไม่สามารถท้องทายาทให้ผมได้ ไม่งั้นผมคงไม่ต้องให้คนอื่นมาอุ้มท้องให้แบบนี้ "

" ค่ะ น่าเสียดายมาก แต่การอุ้มบุญก็มีให้เห็นกันถมเถไป มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรค่ะ

เพียงแต่ประเทศเราจะต้องระมัดระวังหน่อยเท่านั้นเอง ตกลงกับแม่เด็กได้ก็ถือว่าจบค่ะ "

" ครับ งั้นผมขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะครับ "

" ค่ะ "

พอป้าพรเข้าใจเรื่องราวตรงกันแล้ว กวินก็เดินออกไปจากห้องทานข้าวขึ้นไปบนห้อง ส่วนป้าพรก็หันไปเอ่ยกับสายบัว สายใจว่า

" เธอสองคนเอาเตียงเสริมขึ้นไปบนห้องคุณกวินเลยนะ ถ้าไม่จำเป็น ก็อย่าพูดมาก แล้วอย่าได้แพร่งพรายเรื่องที่ได้ยินออกไปโดยเด็ดขาด เข้าใจมั้ย "

แกเอ่ยสั่งเสียงแข็งด้วยสีหน้าสุขุมจริงจัง สายใจกับสายบัวจึงเอ่ยตอบรับคำอย่างเชื่อฟัง

" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจค่ะ "

" อือ เข้าใจแล้วก็รีบเอาเตียงเสริมขึ้นไปปูเถอะ "

" ค่ะ/ค่ะ "

สองสาวใช้เอ่ยตอบพร้อมกันอย่างนอบน้อมแล้วหมุนตัวเดินออกไป

จากนั้นก็ไปเอาเตียงเสริมในห้องเก็บของ ช่วยกันยกขึ้นไปชั้นบนแล้วไปปูในห้องเจ้านาย ตามคำสั่งของป้าพร พอปูเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินออกมาจากห้องของเจ้านายด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม

นับหนึ่งกำลังแปรงฟันในห้องน้ำ พอแปรงเสร็จก็เดินออกมา เธอเดินมายืนข้างเตียงเสริมแล้วนั่งลง กวินที่นั่งมองเธออยู่บนเตียงจึงเอ่ยขึ้น

" ผมเปลี่ยนใจแล้ว คุณนอนเตียงใหญ่ดีกว่า เดี๋ยวผมจะไปนอนเตียงเสริมเอง "

นับหนึ่งกระเถิบขึ้นมานั่งบนเตียงเสริมขนาดกลางแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยสีหน้านิ่งๆอย่างตรงไปตรงมา

" ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ชอบนอนเตียงคนอื่น "

พอได้ยินดังนั้น กวินก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไรอีก จึงเอ่ยเพียงว่า

" งั้นก็ ตามใจคุณแล้วกัน ดึกมากแล้วรีบนอนเถอะ "

นับหนึ่งดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วนอนลงในท่านอนตะแคงข้าง หันหลังให้กวินที่นั่งอยู่บนเตียงโดยไม่สนใจอะไรอีก

กวินจึงยิ้มอ่อนออกมาก่อนจะเดินไปปิดสวิตช์ไฟ แล้วกลับมานอนลงบนเตียงใหญ่ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปปิดโคมไฟใกล้หัวเตียง

ภายในห้องอันโอ่อ่าพลางมืดสนิท รอบตัวกลายเป็นสีดำจนไม่สามารถมองเห็นอะไรอีก

ส่วนนับหนึ่งพอหัวถึงหมอนบวกกับความมืดเข้าปกคลุมรอบตัว เธอก็หลับปุ๋ยไปอย่างสนิท ลมหายใจแผ่วเบาเริ่มสม่ำเสมอ

เพราะเธอเหนื่อยล้าจากการทำงานมาทั้งวัน เลยหลับง่ายและหลับลึกไปเลย

พอเธอหลับไปได้สักพักเสียงโทรศัพท์สั่นหรื่ด...หรื่ด ก็ดังขึ้นในกระเป๋าของเธอ

กวินจึงลุกขึ้นมาแล้วลงจากเตียง แอบหยิบโทรศัพท์ของเธอมากดวางสายและปิดเครื่องไป

เพื่อไม่ให้ใครโทรมารบกวนในเวลานอนของเธออีก เสร็จแล้วเขาก็กลับขึ้นมานอนบนลงเตียงดังเดิม